Adaptive and Maladaptive Behavior (Polski)
jest to fragment rozwojowej i adaptowanej oceny aktywności fizycznej wydanie 2 z zasobów internetowych Michael Horvat,Luke Kelly,Martin Block & Ron Croce.
zachowania, umiejętności społeczne i to, jak dobrze uczeń bawi się sprzętem, są ważnymi, ale często niedocenianymi pojęciami w ogóle i dostosowanymi do wychowania fizycznego., Jednak wiele skierowań na wychowanie fizyczne adaptowane są do zachowań lub problemów z interakcją społeczną, które uczniowie wykazują w ogólnym wychowaniu fizycznym, a nie fizycznym lub motorycznym. Często mówi się, że wychowanie fizyczne może poprawić samo-koncepcję, ale to, co uczeń czuje o sobie w odniesieniu do wychowania fizycznego, rzadko jest mierzone. Wreszcie, wielu nauczycieli mówi o tym, jak ważne jest pomaganie uczniom bez niepełnosprawności w uzyskaniu pozytywnej, empatycznej, troskliwej postawy wobec rówieśników z niepełnosprawnościami., W tym rozdziale omówiono typowe narzędzia oceny i praktyki stosowane do pomiaru zachowań uczniów, umiejętności społecznych, samooceny, zabawy i postaw. Każda część zaczyna się od krótkiego studium przypadku dotyczącego sytuacji życiowej studenta z niepełnosprawnością.
uczniowie, którzy prezentują trudne zachowania, są często najtrudniejszym wyzwaniem zarówno dla ogólnych, jak i przystosowanych pedagogów fizycznych. Trudne zachowania mogą obejmować bierną agresję (odmowę uczestnictwa), wybuchy słowne, ucieczkę, niszczenie sprzętu, a nawet przemoc fizyczną wobec rówieśników i personelu., Zanim zespół IEP będzie mógł określić odpowiedni program dla ucznia z trudnymi zachowaniami, zespół musi określić rodzaje wyświetlanych zachowań, intensywność zachowań i możliwe przyczyny zachowań.
zdolność do skutecznego zaspokajania oczekiwań społecznych i społecznych w zakresie osobistej niezależności, potrzeb fizycznych i relacji interpersonalnych oczekiwanych dla jednej grupy wiekowej i kulturowej jest określana jako zachowanie adaptacyjne (Brown, McDonnell,& Snell, 2016)., Zachowanie, które zakłóca codzienne czynności, nazywa się zachowaniem nieprzystosowanym lub częściej zachowaniem problemowym. Niewłaściwe zachowanie jest niepożądane, społecznie niedopuszczalne lub zakłóca nabywanie pożądanych umiejętności lub wiedzy (Bruininks, Woodcock, Weatherman, & Hill, 1996). Problemy z nabyciem umiejętności adaptacyjnych mogą wystąpić w każdym wieku – w rozwijaniu i opanowaniu podstawowych umiejętności maturalnych dla małych dzieci (np. umiejętność chodzenia lub wykonywania umiejętności samopomocy), w uczeniu się umiejętności akademickich i koncepcji dla dzieci w wieku szkolnym (np.,, podstawowe czytanie, pisanie i matematyka), lub w dokonywaniu dostosowań społecznych i zawodowych dla osób starszych (np. dogadywanie się z innymi i rozwijanie podstawowych umiejętności zawodowych).
niewłaściwe zachowanie ostatecznie ogranicza niezależność,zdolność do samodzielnego robienia rzeczy bez wpadania w kłopoty. Niezależność ma kluczowe znaczenie dla sukcesu w szkole, w domu i w społeczności. Oznacza to nie tylko możliwość wykonania zadania, ale także wiedzę, kiedy je wykonać i gotowość do tego., Kiedy uczniowie wykazują problemy z zachowaniem, które wpływają na niezależność, prowadzi to do ograniczeń, dodatkowego nadzoru, dodatkowej pomocy przy zachowaniu się bardziej odpowiednio, i ewentualnie bardziej segregowane rozmieszczenie (Bruininks, Woodcock, Weatherman, & Hill, 1996).
w odniesieniu do wychowania fizycznego, zachowania adaptacyjne obejmują podążanie za wskazówkami, dogadywanie się z rówieśnikami, odpowiednie używanie sprzętu, nakładanie odpowiedniego wysiłku i ogólnie zachowanie odpowiednie do otoczenia (np. nie uciekanie lub wdawanie się w bójki)., Dobre zachowanie adaptacyjne i brak problemów z zachowaniem w wychowaniu fizycznym pozwalają uczniowi być bardziej niezależnym (nie potrzebuje asystenta nauczyciela), odnosić większe sukcesy i być łatwiej akceptowanym przez ogólnego nauczyciela wychowania fizycznego i przez rówieśników.
w ocenie behawioralnej pierwszym krokiem jest zdefiniowanie ukierunkowanego zachowania w celu określenia zakresu jego występowania przed leczeniem. Ocena zachowania zależy od dokładnej obserwacji i precyzyjnego pomiaru., Dlatego ważne jest, aby egzaminator jasno i obiektywnie zdefiniował zachowania, które mają być oceniane, a następnie dokładnie obserwował i zapisywał te zdefiniowane zachowania (Bambara, Janney, & Snell, 2015). Na przykład powiedzenie, że uczeń „zawsze ma kłopoty” jest niejasne i niewymierne. Nawet stwierdzenie takie jak „Emily jest agresywna wobec swoich rówieśników” jest zbyt niejasne, aby celować w interwencję. Agresja może oznaczać, że uderza, gryzie, krzyczy lub wykazuje inne formy agresji., Lepsza definicja może być taka ,że ” Emily dotyka i popycha inne dzieci dwa lub trzy razy, czekając w kolejce do picia wody i cztery lub pięć razy, gdy siedzi w grupie czekając na instrukcje.”
ważne jest również zbadanie poprzedzających wydarzeń (rzeczy, które wydarzyły się tuż przed wystąpieniem zachowania, które może spowodować zachowanie), a także konsekwencji (rzeczy, które wydarzyły się bezpośrednio po wystąpieniu zachowania, które mogą wzmocnić zachowanie)., Na przykład, bycie w parze z konkretnym rówieśnikiem może zdenerwować ucznia i spowodować niewłaściwe zachowanie (krzyk, gdy uczeń widzi, że rówieśnik zbliża się do niego), podczas gdy ściganie studenta, który ucieka, może wzmocnić to zachowanie (Ucieczka staje się grą) (zobacz sekcję dotyczącą funkcjonalnej analizy behawioralnej w tym rozdziale, aby uzyskać więcej szczegółów na temat pomiaru poprzedzających i konsekwencji).
tradycyjne oceny behawioralne koncentrują się zwykle na dwóch obszarach: behawiorach adaptacyjnych i problemach zachowania., Ocena zachowań adaptacyjnych obejmuje informacje, takie jak zdolność ucznia do wykonywania pewnych zachowań adaptacyjnych (np. ubieranie się, przechodzenie z jednego miejsca do drugiego, przebywanie na zadaniu), jak często wykonuje zachowanie adaptacyjne i jak dobrze wykonuje zachowanie adaptacyjne. Ocena problemów behawioralnych obejmuje rodzaje zachowań nieprzystosowanych, częstotliwość takich zachowań i intensywność takich zachowań., Na przykład pytanie na temat skali niezależnego zachowania – poprawione (Sib-R) (Bruininks, Woodcock, Weatherman, & Hill, 1996) pyta, czy uczeń jest krzywdzący dla innych (np. gryzienie, kopanie, szczypanie, ciągnięcie włosów, drapanie lub uderzanie). Skala obejmuje miejsce dla egzaminatora, aby odnotować częstotliwość (nigdy do jednego lub więcej razy na godzinę), a także postrzeganą dotkliwość problemu (nie poważny, nie problem do bardzo poważnego, problem krytyczny).,W ten sposób egzaminator jest w stanie uzyskać wyobrażenie o obecnych zdolnościach, mocnych stronach i deficytach ucznia w odniesieniu do zachowań adaptacyjnych i zachowań problemowych. Informacje te można następnie przetłumaczyć na cele behawioralne, takie jak „demonstruje zdolność oczekiwania na zmianę podczas gry w małych grupach w wychowaniu fizycznym” lub „utrzymuje odpowiednią przestrzeń osobistą podczas grania w gry i interakcji z rówieśnikami w wychowaniu fizycznym.”
informacje z tego typu oceny mogą również pomóc nauczycielowi wychowania fizycznego w ustaleniu, czy zachowanie jest wystarczająco istotne (tj.,, występuje dość często i na poważnym poziomie) w celu uzyskania dodatkowego wsparcia – np. asystenta nauczyciela lub wychowawcy przystosowanego do wychowania fizycznego – lub być może usunięcia z ogólnego wychowania fizycznego do samodzielnego otoczenia., pojedynczy blok czasu
Dowiedz się więcej o ocenie aktywności rozwojowej i adaptacyjnej, wydanie drugie.,