Amazonki: czy za mitem kryje się jakaś prawda?
oglądałam serial „Wonder Woman”, kiedy byłam dziewczynką. Nigdy nie chciałam ubierać się tak jak ona—pomysł noszenia złotego stanika i niebieskiej bielizny w gwiazdy przez cały dzień wydawał się problematyczny—ale Amazońska księżniczka była silna i zaradna, z sztuczką z liny na każdy problem. Zdawała się mówić bezpośrednio do mnie, nakłaniając: „Idź znaleźć swój wewnętrzny Amazończyk.,”Kiedy przeczytałem wiadomość, że Wonder Woman zostanie wskrzeszona do hitowego filmu w 2016 roku, Batman vs. Superman, byłem podekscytowany—i niespokojny. Czy producenci dadzą jej rolę równie ostrą jak jej pochodzenie—i może jakieś paski na ramię-czy po prostu byłaby Kreskówkowym cukierkiem do oczu?
fakt, że w tytule nawet nie dostała bilingu sprawia, że jestem podejrzliwy. Twórczyni Wonder Woman też by się nie ucieszyła., „Wonder Woman jest psychologiczną propagandą dla nowego typu kobiety, która powinna, jak sądzę, rządzić światem”, oświadczył psycholog i scenarzysta komiksów William Moulton Marston, oferując proto-feministyczną wizję, która niewątpliwie brzmiała dość radykalnie w 1943 roku. „Nawet dziewczyny nie chcą być dziewczynami, dopóki nasz Kobiecy archetyp nie ma siły, siły i mocy. Nie chcą być dziewczynami, nie chcą być czułe, Uległe, kochające pokój, jak dobre kobiety.”
przez lata pisarze DC Comics złagodzili moce Wonder Woman w sposób, który rozwścieczyłby Marstona., W latach 60. nie była w ogóle cudowna, mniej bohaterska wojowniczka niż sąsiadka z tomboyish. Nie było już jasne, czy miała wzmocnić dziewczęta, czy urzec chłopców. Ale główna marka była na tyle silna, że Gloria Steinem umieściła ją na okładce pierwszego numeru kiosku magazynu MS w 1972 roku-z hasłem ” Wonder Woman for President.”
twórcy Wonder Woman nie byli zainteresowani udowodnieniem rzeczywistego związku z przeszłością., Jednak w niektórych częściach świata akademickiego historyczne istnienie Amazonek lub jakiegokolwiek matriarchalnego społeczeństwa od dawna było szalonym problemem. Początki debaty sięgają szwajcarskiego profesora prawa i klasycznego uczonego Johanna Jakoba Bachofena. W 1861 Bachofen opublikował swoją radykalną tezę, że Amazonki nie są mitem, ale faktem. Jego zdaniem ludzkość zaczęła się pod rządami kobiet i przeszła do patriarchatu dopiero u zarania cywilizacji., Pomimo podziwu dla ziemskich matek/kapłanek, które kiedyś rządziły, Bachofen uważał, że dominacja mężczyzn jest koniecznym krokiem w kierunku postępu. Kobiety „wiedzą tylko o życiu fizycznym” – napisał. „Triumf patriarchatu niesie ze sobą wyzwolenie ducha od przejawów natury.”
nie dziwi fakt, że twórczość Bachofena zachwycała kompozytora Richarda Wagnera. Brünnhilde i jej towarzyszki Walkirie można łatwo pomylić z latającymi Amazonkami. Wpływy Bachofena wykraczały jednak daleko poza cykl ringowy., Począwszy od Friedricha Engelsa, Bachofen zainspirował pokolenia marksistowskich i feministycznych teoretyków do napisania z rozmysłem epoki przed patriarchalnej, kiedy zło klasy, własności I wojny było nieznane. Jak to zapamiętał Engels: „obalenie Prawicy matki było światową historyczną klęską płci żeńskiej. Mężczyzna objął dowództwo również w domu; kobieta została zdegradowana i zredukowana do niewoli; stała się niewolnicą jego pożądliwości i zwykłym narzędziem do produkcji dzieci.,”
był jednak jeden poważny problem z inspirowaną przez Bachofena teorią matriarchatu: nie było żadnego śladu fizycznych dowodów na jej poparcie. W XX wieku jedna ze szkół myśli twierdziła, że prawdziwe Amazonki były prawdopodobnie bez brody „ukłon mongoloidy” mylone z kobietami przez Greków. Inny twierdził, że są one po prostu narzędziem propagandowym używanym przez Ateńczyków w czasach stresu politycznego., Jedynymi teoretykami, którzy pozostawali stosunkowo niezauważeni przez debaty wirujące w środowisku akademickim, byli Freudianie, dla których idea Amazonek była o wiele bardziej interesująca w abstrakcji niż fragment garncarstwa lub grot. Mity amazońskie zdawały się być kluczem do najskrytszych nerwic Ateńskiego mężczyzny. Na przykład te wszystkie kobiety siedzące na koniach-z pewnością zwierzę to było niczym innym jak substytutem fallusa. Jeśli chodzi o ich brutalną śmierć w opowieści za opowieścią, to był to oczywiście wyraz nierozwiązanego konfliktu seksualnego.,
mit czy fakt, symbol czy nerwica, żadna z teorii nie wyjaśniła właściwie pochodzenia Amazonek. Jeśli te Wojownicze kobiety były wytworem Greckiej wyobraźni, wciąż pozostawało bez odpowiedzi pytanie, kto lub co było inspiracją dla tak rozbudowanej fikcji. Ich nazwa była zagadką, która zadziwiła starożytnych Greków. Szukali wskazówek na temat jego pochodzenia, analizując etymologię Amazonek, greckiego słowa Amazon., Najbardziej popularne Wyjaśnienie twierdziło, że Amazones było pochodną a, ” bez ” i mazos,” piersi”; inne wyjaśnienie sugerowało ama-zoosai, co oznacza „żyć razem”, lub prawdopodobnie ama-zoonais, ” z pasami.”Pomysł, że Amazonki wycinają lub kauteryzują swoje prawe piersi, aby mieć lepszą kontrolę nad dziobem, oferował rodzaj dzikiej wiarygodności, która przemawiała do Greków.
poeta z VIII wieku p. n. e.Homer jako pierwszy wspomniał o istnieniu Amazonek., W Iliadzie, która rozgrywa się 500 lat wcześniej, w epoce brązu lub Heroicznej, Homer nazywał je nieco kursywnie Amazonkami antianeirai, dwuznacznym terminem, który zaowocował wieloma różnymi tłumaczeniami, od „antagonistycznych wobec ludzi” do „równych ludziom”.”W każdym razie kobiety te były uważane za wystarczająco godne przeciwników dla męskich bohaterów Homera, aby mogli pochwalić się ich zabiciem—bez wyglądania na tchórzliwych łobuzów.
kolejne pokolenia poetów poszły dalej i nadały Amazonkom rolę bojową w upadku Troi—po stronie trojanów., Arktinos z Miletu dodał romans, opisujący, jak grecki Achilles zabił amazońską królową Penthesileę w walce wręcz, tylko po to, aby natychmiast się w niej zakochać, gdy jej hełm ześlizgnął się, aby odsłonić piękną twarz pod spodem. Od tego czasu Amazonki odgrywały nieodzowną rolę w legendach fundacyjnych Aten. Herkules, na przykład, ostatni ze śmiertelników, który stał się bogiem, wypełnia swoje dziewiąte dzieło, biorąc magiczny pas od Królowej Amazonki Hippolyty.
do połowy VI wieku p. n. e.,, powstanie Aten i klęska Amazonek stały się nierozerwalnie związane, podobnie jak pojęcie demokracji i podporządkowania kobiet. Mit Herkules kontra Amazonki został zaadaptowany do Tezeusza, którego Ateńczycy czcili jako jednonika starożytnej Grecji. W nowej wersji Amazonki przyszły szturmem po Tezeuszu i zaatakowały miasto w bitwie znanej jako Wojna na poddaszu. Najwyraźniej to było coś blisko. Według greckiego historyka Plutarcha z I wieku n. e.Amazonki „nie były trywialnym ani kobiecym przedsięwzięciem dla Tezeusza., Nie rozbiliby bowiem obozu w obrębie miasta, nie walczyliby wręcz w walce w sąsiedztwie Pynx i Muzeum, gdyby nie opanowali otaczającego kraju i bezkarnie podchodzili do miasta.”Jak zawsze, Ateńskie męstwo uratowało sytuację.
pierwsze obrazowe przedstawienia greckich bohaterów walczących ze skąpo odzianymi Amazonkami zaczęły pojawiać się na ceramice około VI wieku p. n. e., Pomysł szybko wpadł na pomysł i wkrótce „amazonomachy”, jak nazywa się motyw (czyli Bitwa Amazonek), można było znaleźć wszędzie: na biżuterii, fryzach, artykułach gospodarstwa domowego i, oczywiście, ceramice. Stał się wszechobecnym tropem w Greckiej kulturze, tak jak wampiry są dziś, doskonale łączącym urok seksu z frissonem niebezpieczeństwa. Jedyną istotną różnicą między przedstawieniami Amazonek w sztuce i poezji były piersi. Greccy artyści bali się przedstawiać coś mniej niż fizyczną doskonałość.,
im większe znaczenie Amazonki stawały się dla ateńskiej tożsamości narodowej, tym bardziej Grecy szukali dowodów na pokonanego wroga. V wiek p. n. e. historyk Herodot zrobił wszystko, aby uzupełnić brakujące luki. „Ojciec historii”, jak jest znany, zlokalizował stolicę Amazonii jako Themiscyra, ufortyfikowane miasto nad brzegiem rzeki Thermodon w pobliżu wybrzeża Morza Czarnego w dzisiejszej północnej Turcji. Kobiety dzieliły swój czas między plądrowanie wypraw tak daleko jak Persja i, bliżej domu, założenie takich słynnych miast jak Smyrna, Efez, Sinope i Pafos., Prokreacja ograniczała się do corocznej imprezy z sąsiednim plemieniem. Chłopcy zostali odesłani do swoich ojców, podczas gdy dziewczęta były szkolone, aby stać się wojownikami. Spotkanie z Grekami w bitwie pod Thermodon zakończyło tę idylliczną egzystencję. Trzy statki schwytanych Amazonek osiadły na mieliźnie w pobliżu Scytów, na południowym wybrzeżu Morza Czarnego. Początkowo Amazonki i Scytowie byli przygotowani do walki ze sobą. Ale miłość rzeczywiście podbiła wszystko i obie grupy ostatecznie się połączyły., Ich potomkowie stali się koczownikami, wędrując na północny wschód do stepów, gdzie założyli nową rasę Scytów, zwaną Sauromatianami. „Kobiety z Sauromatae kontynuowały od tego dnia do chwili obecnej”, pisał Herodot, ” aby przestrzegać swoich starożytnych zwyczajów, często polując na koniach ze swoimi husbands…in wojna zajęła pole i nosiła ten sam strój co mężczyźni….Ich prawo małżeńskie określa, że żadna dziewczyna nie może się żenić, dopóki nie zabije człowieka w bitwie.”
ślad Amazonek prawie zmarzł po Herodocie. Aż do wczesnych lat 90., kiedy to wspólny,- Rosyjski zespół archeologów dokonał niezwykłego odkrycia podczas wykopywania 2000-Letnich kopców grobowych-znanych jako Kurgany-poza Pokrowką, odległą rosyjską placówką na południowych stepach Uralu w pobliżu granicy z Kazachstanem. Tam znaleźli ponad 150 grobów należących do Sauromatów i ich potomków, Sarmatów. Wśród pochówków „zwykłych kobiet” naukowcy odkryli dowody na kobiety, które nie były zwyczajne. Były tam groby wojowniczych kobiet, które zostały pochowane z bronią., Jedna młoda samica, zakrzywiona od ciągłej jazdy, leżała z żelaznym sztyletem po lewej stronie i kołczanem zawierającym 40 strzał z brązowymi końcówkami po prawej. Szkielet innej samicy miał jeszcze zagięty grot strzałkowy osadzony w jamie. Nie tylko obecność ran i sztyletów zadziwiła archeologów. Średnio samice noszące Broń mierzyły 5 stóp 6 cali, co czyni je ponadnaturalnie wysokimi jak na swój czas.
W końcu oto dowód na to, że kobiety wojowniczki mogły zainspirować mity Amazonek., W ostatnich latach połączenie nowych znalezisk archeologicznych i ponowna ocena starszych odkryć potwierdziła, że Pokrovka nie była anomalią. Starożytne koczownicze ludy stepów, choć najwyraźniej nie były społeczeństwem matriarchalnym, żyły w porządku społecznym, który był o wiele bardziej elastyczny i płynny niż polis ich ateńskich współczesnych.