Angola State Prison: a Short History (Polski)

Więzienie Stanowe Angola znajdowało się na ziemi, która pierwotnie była plantacją o powierzchni 8000 akrów w parafii West Feliciana, w odległym regionie Luizjany. Najbliższe miasto było 30 mil stąd. Plantacja została nazwana Angola, na cześć ojczyzny dawnych niewolników., Jego początki jako więzienia sięgają 1880 roku, kiedy osadzeni byli w starych kwaterach niewolników i pracowali na plantacji. W tych latach zakładem penitencjarnym zarządzała prywatna firma. Po doniesieniach o brutalności wobec więźniów, stan Luizjana przejął kontrolę nad Angolą w 1901 roku.

przez kolejne dziesięciolecia Więzienie Stanowe Angoli borykało się z wieloma problemami dzięki swojej geografii i Administracji. Więzienie było ograniczone z trzech stron rzeką Missisipi., W latach 1902, 1912 i 1922 powodzie zniszczyły uprawy, co było kluczowym źródłem finansowania kosztów funkcjonowania zakładu karnego. W czasie Wielkiego Kryzysu obiekty więzienne popadły w zły stan po dotkliwym cięciu budżetu. Warunki stały się tak złe, że 31 więźniów przecięło ścięgna Achillesa, aby nagłośnić swoje sprzeciwy wobec ciężkiej pracy i brutalności. W latach 50. Nowy gubernator spełnił obietnicę kampanii, aby oczyścić Angolę, odnowić stare budynki i dodać nowe obozy—jak nazywano budynki więzienne.,

w latach 60. Angola ponownie przeżywała ciężkie czasy i została ochrzczona „najkrwawszym więzieniem na południu” ze względu na wysoki wskaźnik napaści osadzonych. Ponownie zakład penitencjarny przeszedł gruntowny remont, poprawę opieki medycznej i inne ulepszenia. W latach 90. więzienie było akredytowane przez American Correctional Association, co było wyrazem uznania dla jego przestrzegania norm krajowych dla więzień. W 1999 roku Korpus inżynierów armii USA rozpoczął czterofazowy projekt poprawy pobliskich wałów przeciwpowodziowych kosztem 26 milionów dolarów.,

do 2008 roku Więzienie Stanowe w Angoli urosło do 18 000 akrów—wielkości Manhattanu. Było to więzienie o zaostrzonym rygorze, w którym osadzeni byli niemal całkowicie Afroamerykanie, podczas gdy nadzorujący ich oficerowie byli całkowicie biali. Oficerowie byli znani jako „wolni”, a nie strażnicy.

Angola posiadała liczne przedsiębiorstwa: uprawy kukurydzy, bawełny, soi i pszenicy; Zakład Produkcji etykiet licencyjnych; usługi drukarskie; fabrykę materacy (w tym materace zapobiegające samobójstwom); oraz stado 1600 sztuk bydła. Od 1965 roku w więzieniu odbywa się profesjonalne rodeo, aby zabawiać swoich więźniów, pracowników i ogół społeczeństwa. Więźniowie brali udział we wszystkich wydarzeniach poza jednym. Część dochodów została przekazana na Fundusz więzienny stanu Luizjana, który opłacał więźniom materiały edukacyjne i rekreacyjne.,

można nazwać Angolę miastem firmowym. Każdy, kto pracował w więzieniu, mieszkał w jednym z setek domów na terenie więzienia. Najlepiej zachowujący się więźniowie—nazywani przez strażników” chłopcami z domu ” – nosili białe mundury, wykonywali prace związane z zagospodarowaniem terenu, gotowali i sprzątali domy, wszystko to bez żadnych kosztów dla mieszkańców. Inni więźniowie, którzy wykazali się dobrym zachowaniem, pracowali w polu.

więzienie i jego pracownicy byli częścią zwartej społeczności, takiej, której Sullivan trudno było podważyć tropy.

---