Antoine-Laurent de Lavoisier (1743-1794) and the birth of respiratory physiology | Thorax (Polski)
Antoine Lavoisier urodził się 26 sierpnia 1743 roku w Paryżu w rodzinie zamożnych kupców. Uzyskał doskonałe wykształcenie podstawowe w prestiżowym Collège Mazarin, a następnie studiował prawo.Ponadto brał udział w zajęciach z wielu przedmiotów naukowych., Jednak dwóch wybitnych naukowców zapoczątkowało Lavoisiera w naukach przyrodniczych: Guillaume-François Rouelle (1703-1770) w chemii i Jean-Etienne Guettard (1715-1786) w geologii, przyczyniając się w 1765 roku do pierwszej pracy Lavoisiera w Królewskiej Akademii Nauk, na temat gipsu.2 w 1769 roku został wybrany członkiem Francuskiej Akademii Nauk za esej o najlepszych środkach do oświetlania ulic Paryża w nocy i w uznaniu jego wcześniejszych badań.,2 w tym czasie został członkiem i zainwestował swój majątek w Farmers General( tax farm), prywatną korporację finansistów zleconą przez rząd francuski do pobierania opłat i podatków. Jego dochody pozwoliły mu na kontynuowanie eksperymentów. W 1771 roku Lavoisier poślubił Marie-Anne Pierrette Paulze (1758-1830), która została jego współpracowniczką, tłumacząc dla niego dzieła brytyjskich naukowców i przedstawiając ilustracje jego eksperymentów do swoich książek.,1
wśród swoich osiągnięć opublikował nową nomenklaturę chemiczną; nadał tlen jego nazwę; odkrył skład wody; wyjaśnił rolę tlenu w spalaniu i utlenianiu; zbadał mechanizmy tworzenia kwasów i rozkładu wody; i ustanowił system metryczny wag i miar.1
od początku lat osiemdziesiątych Lavoisier zajmował się procesem oddychania. Jego hipoteza była taka, że spalanie i oddychanie są jednym i tym samym, a spalanie występuje przy każdym przypadku oddychania., W 1784 roku wraz ze swoim przyjacielem Pierre-Simonem Laplace ' em (1749-1827) zaprojektował pomysłowy kalorymetr lodowy do pomiaru ilości emitowanego ciepła podczas spalania i oddychania.3 Urządzenie to składało się z trzech komór: wewnętrzna komora zawierała źródło ciepła, żywą świnkę morską lub kawałek palącego się węgla drzewnego; Środkowa zawierała określoną ilość lodu, aby źródło ciepła mogło się stopić; a zewnętrzna komora zawierała zapakowany śnieg do izolacji. Co więcej, połączyli tuleję w oddzielnym pojemniku, aby zebrać „stałe powietrze”, które zostało wydzielone podczas spalania lub oddychania., Zmierzyli wymierną i specyficzną ilość kalorycznego i „stałego powietrza” wytwarzanego podczas oddychania i doszli do wniosku, że oddychanie jest spalaniem (la respiration est une spalanie), które występuje w płucach i umożliwia żywemu zwierzęciu utrzymanie temperatury ciała powyżej temperatury otoczenia.3
ale pojawiło się pytanie. Czy można zmierzyć zużyty tlen podczas oddychania? Aby na to odpowiedzieć, Lavoisier zwrócił się do ochotnika, młodego chemika Armanda Séguina (1764-1835)., Podczas eksperymentu Séguin wdychał tlen przez rurkę w masce odpornej na działanie powietrza, a Lavoisier mierzył ilość gazu używanego przez Séguina, prędkość jego oddychania i puls w ciągu godziny. Poziom zużywanego tlenu różnił się w zależności od jego aktywności: potrzebował więcej tlenu podczas ćwiczeń niż podczas odpoczynku, więcej podczas jedzenia niż na czczo i więcej podczas siedzenia w zimnym pomieszczeniu niż w ciepłym. Jego tętno i częstość oddechu zmieniały się też2 ,3 (ryc. 1).,
eksperymenty Lavoisiera dotyczące oddychania stanowiły podstawowy filar rozwoju fizjologii układu oddechowego. Jednak jego badania nagle zatrzymały się w następstwie terroru, okresu przemocy, która miała miejsce po rozpoczęciu rewolucji francuskiej. Lavoisier był związany ze starym reżimem za pośrednictwem gospodarstwa podatkowego i został stracony na gilotynie po południu 8 maja 1794 roku po trwającym kilka godzin procesie trybunałów rewolucyjnych.,1 wkrótce potem jego przyjaciel, matematyk Joseph-Louis Lagrange (1716-1813), złożył hołd Lavoisierowi, stwierdzając: „zajęło im to tylko chwilę, aby odciąć tę głowę, a 100 lat może nie dać innego podobnego”.4