Charlotte Amalie, U.S. Virgin Islands (Polski)

wczesna historiaedit

podczas swojej drugiej podróży do Nowego Świata Krzysztof Kolumb spotkał rdzennych Amerykanów żyjących w dzisiejszym archipelagu Dziewiczych Stanów Zjednoczonych Wyspy. Według danych archeologicznych Wyspy były domem dla rdzennych grup ludności amerykańskiej, w tym Taíno, Arawak,Kalinago / Carib i Ciboney. Kilku z nich żyło w dzisiejszej Charlotte Amalie w małych społecznościach rybackich., Podobnie jak w większości Ameryk, rdzenna ludność zmarła stosunkowo szybko z powodu chorób, gdy osiedlili się Europejczycy. Gdy Hiszpanie wcześnie skoncentrowali swoją energię na Portoryko i innych wyspach karaibskich, Saint Thomas przez długi czas pozostawał niezabezpieczony, pozostawiając osłonięte Zatoki Charlotte Amalie odwiedzane przez piratów, w tym Czarnobrodego i rzekomego Niebieskobrodego, a także marynarzy i europejskich osadników.

XVII wiek

duńska Kompania Zachodnioindyjska wyczarterowała Charlotte Amalie w 1671 roku po tym, jak król Chrystian V postanowił zabezpieczyć je pod plantacje., Już w 1672 roku rząd duński rozpoczął budowę fortu Christian na porcie Saint Thomas w Charlotte Amalie. W 1675 roku Duńczycy zbudowali cztery puby w pobliżu brzegu wody po zachodniej stronie Fortu. Rząd duński dostarczał skazańcom do pracy na plantacjach, ale wkrótce zezwolił na osiedlenie się tam kolonistów z sąsiednich wysp, a także zezwolił na import niewolników z Afryki. W 1680 roku było więcej czarnych afrykańskich niewolników niż białych europejskich osadników., Sąsiednie wyspy Water i Buck służyły jako pastwiska dla miasta, a Taphus został przemianowany na Charlotte Amalie w 1691 roku na cześć żony króla Chrystiana V. Był głównym portem archipelagu Wysp Dziewiczych i był połączony z około 50 plantacjami jedną drogą, która do dziś pozostaje główną autostradą.

XVIII w.

na początku XVIII w. w mieście żyło ponad 3000 białych osadników, a produkcja cukru i handel niewolnikami były podstawą gospodarki., Po dążeniu rządu duńskiego do bezpośredniej administracji archipelagiem w 1754 roku, stolica została przeniesiona z Charlotte Amalie do Christiansted na wyspie Saint Croix. To częściowo sprawiło, że gospodarka miasta przeszła z handlu niewolnikami i rolnictwa na handel ogólny. Niewielkie zmiany nie mogły zahamować rozwoju miasta, ponieważ kupcy korzystali z handlu bronią i rumem do wojowniczych krajów.

w 1764 roku Charlotte Amalie została ogłoszona wolnym portem przez króla Fryderyka V, a miasto stało się najbardziej ruchliwym portem na Karaibach., Rewolucja amerykańska w 1770 roku była dobrą wiadomością dla miasta, ponieważ był to kwitnący czas dla lokalnych biznesmenów. Miasto zaczęło być obsadzane przez imigrantów z Europy, Afryki i Karaibów, w większości z innych wysp Małych Antyli. W 1778 roku rząd duński wzmocnił swoją pozycję militarną, budując Zamek Sinobrodego i Zamek Czarnobrodego, wieże widokowe na dwóch wzgórzach obok miasta. Miasto prosperowało jako wolny port i działały tu domy importowe Stanów Zjednoczonych, Duńskie, sefardyjskie, niemieckie, francuskie, Brytyjskie, włoskie i hiszpańskie., Pod koniec XVIII wieku amerykański założyciel i przyszły architekt Konstytucji Stanów Zjednoczonych, Alexander Hamilton, zdecydował, że miasto jest tak bogate, że „złoto poruszało się po ulicach w taczkach”. W pewnym momencie Charlotte Amalie w Duńskich Indiach Zachodnich była drugim co do wielkości miastem w Królestwie duńskim, tylko mniejszym od stolicy Kopenhagi.,

XIX w.

rosnący udział handlu Zachodnioindyjskiego przeszedł przez port na początku XIX w., a rozwój parowców sprawił, że Charlotte Amalie stała się idealną stacją węgielną dla statków pływających między Północą a Południem America.In w 1804 roku Charlotte Amalie nawiedził straszny pożar, który zniszczył ponad 1200 domów i sklepów w całym mieście. Kolejne dwa pożary miały miejsce w 1805 i 1806 roku, a gęsto zaludnione miasto straciło kolejne tysiące budynków., Sąsiednie wyspy stopniowo zaczęły importować węgiel bezpośrednio od producentów, a Charlotte Amalie została odsunięta w handlu na początku 1800 roku. zniesienie niewolnictwa w 1848 roku dodatkowo zmniejszyło rolę handlową Charlotte Amalie i miasto cierpiało z powodu brutalnej recesji, podobnie jak większość Karaibów po zniesieniu.

podczas amerykańskiej wojny secesyjnej na początku lat 60.XX wieku miasto przekształciło się w ośrodek przemytniczy dla statków prowadzących blokadę portów w Konfederacji., Jako potwierdzenie sukcesu przemytniczego portu, rząd duński postanowił przenieść stolicę archipelagu z powrotem do Charlotte Amalie w 1871 roku. W drugiej połowie XIX wieku wybuchła epidemia cholery, która zabiła tysiące ludzi. Charlotte Amalie popadła w nieudany stan spoczynku, dopóki Stany Zjednoczone nie zdecydowały się wykupić Wysp od Danii w 1917 roku.

XX wiek

w 1915 roku Stany Zjednoczone zainteresowały się kupnem Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Obawiali się infiltracji niemieckiej na Małych Antylach. Stany Zjednoczone, zakupił Duńskie Indie Zachodnie w 1917 roku za 25 milionów dolarów. Charlotte Amalie była pod rządami US Navy do 1931 roku. Stany Zjednoczone postanowiły uczynić Charlotte Amalie główną siedzibą przemianowanych Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Podczas II wojny światowej miasto stało się bazą marynarki wojennej, aby chronić aliancką żeglugę do i z Kanału Panamskiego.