czy dzisiaj zadziała Reaganomika?
Reaganomics to konserwatywna polityka gospodarcza prezydenta Ronalda Reagana, która zaatakowała recesję i stagflację w latach 1981-1982. Stagflacja jest kurczeniem gospodarczym połączonym z dwucyfrową inflacją.
pozycja Reagana znacznie różniła się od status quo. Wcześniejsi prezydenci Lyndon Johnson i Richard Nixon rozszerzyli rolę rządu., Reagan zobowiązał się do cięcia w czterech obszarach:
- wzrost wydatków rządowych
- zarówno podatki dochodowe, jak i podatki od zysków kapitałowych
- regulacje dotyczące przedsiębiorstw
- wzrost podaży pieniądza
czym jest Reaganomika
Reaganomika opiera się na krzywej Laffera. Ekonomista Arthur Laffer opracował go w 1974 roku. Krzywa pokazała, w jaki sposób obniżki podatków mogą stymulować gospodarkę do tego stopnia, że podstawa opodatkowania się rozszerzyła.
obniżki podatków natychmiast obniżają poziom federalnego opodatkowania., Te same cięcia mają wpływ mnożnikowy na wzrost gospodarczy. Obniżki podatków wpłacają pieniądze do kieszeni konsumentów, które wydają. To stymuluje rozwój biznesu i wzrost zatrudnienia. Wynik? Większa podstawa opodatkowania.
Stwierdza, że obniżki podatku od osób prawnych są najlepszym sposobem na rozwój gospodarki. Kiedy firmy otrzymują więcej gotówki, powinny zatrudniać nowych pracowników i rozszerzać swoją działalność. Mówi również, że obniżki podatku dochodowego dają pracownikom większą motywację do pracy, zwiększając podaż siły roboczej., Dlatego czasami nazywa się to ekonomią spadkową.
- Polityka gospodarcza Reagana była nazywana Reaganomiką
- opierała się na ekonomii po stronie podaży, która priorytetowo traktowała obniżki podatków
- Reaganomika obniżała stawki podatkowe, bezrobocie i regulacje
- inflacja została obniżona poprzez politykę pieniężną
- Reaganomika pracowała w lat osiemdziesiątych, bo obniżył rekordowo wysokie podatki
czy to zadziałało?,
prezydent Reagan zrealizował każdy ze swoich czterech głównych celów politycznych, choć nie w takim stopniu, na jaki liczył on i jego zwolennicy. Według Williama A. Niskanena, założyciela Reaganomiki. Niskanen należał do Rady Doradców Ekonomicznych Reagana w latach 1981-1985. Inflacja była oswojona, ale to dzięki polityce pieniężnej, a nie fiskalnej. Obniżki podatków Reagana zakończyły recesję.
ale wydatki rządowe nie zostały obniżone. Po prostu przeniósł się z programów krajowych do obrony. Wynik? Dług federalny prawie potroił się, z 998 miliardów dolarów w 1981 roku do 2 dolarów.,857 bilionów w 1989 roku.
obniżki podatków
Przez Reagan ” s W zeszłym roku w biurze, najwyższa stawka podatku dochodowego wynosiła 28% dla singli zarabiających $ 18,550 lub więcej. Każdy zarabiający mniej nie płacił żadnych podatków. To było znacznie mniej niż 1980 najwyższa stawka podatkowa 70% dla osób zarabiających $ 108,300 lub więcej. Reagan zindeksował przedziały podatkowe dla inflacji.
Podwyższył podatki ZUS i akcyzy. Wyciął też kilka dedukcji.,
Efekt tej przerwy był jednak niejasny. Reagan zmienił traktowanie podatkowe wielu nowych inwestycji. Złożoność oznaczała, że ogólne wyniki jego zmian w podatku od osób prawnych nie mogły być mierzone.
powolny wzrost wydatków
wydatki rządowe wciąż rosły, tylko nie tak szybko jak za czasów prezydenta Jimmy ' ego Cartera. Reagan zwiększył wydatki o 9% rocznie, z 678 miliardów dolarów w ostatecznym budżecie Cartera w roku fiskalnym 1981 do 1,1 biliona dolarów w ostatnim budżecie Reagana na rok 1989., Carter zwiększył wydatki o 16% rocznie, z 409 miliardów dolarów w roku 1977 do 678 miliardów dolarów w roku 1981.
pod rządami Reagana wydatki na obronę rosły szybciej niż wydatki ogólne. Wydatki wojskowe wzrosły o 11% rocznie, z 154 miliardów dolarów w roku 1981 do 295 miliardów dolarów w roku 1989.
Były to departamenty handlu, edukacji, Energetyki, wnętrz i transportu., Reagan nie obniżył składek na ubezpieczenia społeczne ani Medicare, ponieważ były one chronione przez ustawy, które je stworzyły.
zmniejsz przepisy
w 1981 roku Reagan wyeliminował kontrolę cen ropy naftowej i gazu w czasach Nixona. Ograniczały one równowagę wolnorynkową, która uniemożliwiała inflację. Reagan zdelegalizował także telewizję kablową, dalekobieżne połączenia telefoniczne, międzystanowe połączenia autobusowe i żeglugę oceaniczną. Ułatwił regulacje bankowe, ale to przyczyniło się do kryzysu Oszczędnościowo-kredytowego w 1989 roku.
, Podwoił liczbę przedmiotów podlegających ograniczeniu handlu z 12% w 1980 do 23% w 1988. Niewiele zrobił, aby zmniejszyć inne przepisy wpływające na zdrowie, bezpieczeństwo i środowisko. Carter zmniejszył przepisy w szybszym tempie.
oswoić inflację
Reagan prowadził kampanię na rzecz zakończenia galopującej inflacji. To wtedy, gdy stopy inflacji osiągną 10% lub więcej. W 1980 roku stopa inflacji wynosiła 12,5%. Stawki te szkodzą gospodarce, ponieważ pieniądze zbyt szybko tracą wartość. Dochody przedsiębiorstw i pracowników nie nadążają za rosnącymi kosztami i cenami.,
galopującą inflację zajmował się już prezes Rezerwy Federalnej Paul Volcker. Korzystał z polityki pieniężnej, pomimo możliwości recesji. W 1979 roku Volcker rozpoczął podnoszenie stopy funduszy fed. Do grudnia 1980 r. osiągnęła ona 20%.
te wysokie stopy zahamowały wzrost gospodarczy. Polityka Volckera wywołała recesję w latach 1981-1982. Bezrobocie wzrosło do 10,1% i utrzymywało się powyżej 10% przez 10 miesięcy. To bolesne rozwiązanie było konieczne, aby powstrzymać galopującą inflację., Gdyby inflacja nie została rozwiązana w ten sposób, gospodarka wypadłaby znacznie gorzej. Polityka Volckera obniżyła inflację do 3,8% do 1983 roku.
Reaganomika dziś nie zadziała
dzisiejsi konserwatyści przepisują Reaganomikę, aby uczynić Amerykę znów wielką. Prezydent Donald Trump i inni Republikanie opowiadali się za rozwiązaniem, którego potrzebuje gospodarka. Jednak teoria stojąca za Reaganomiką ujawnia, dlaczego to, co działało w latach 80., może zaszkodzić wzrostowi dzisiaj.
wpływ obniżek podatków zależy od tego, jak szybko rozwija się gospodarka, gdy są stosowane., To również zależy od rodzajów podatków i jak wysokie były przed cięciem. Krzywa Laffera pokazuje, że cięcia podatków tylko zwiększa dochody rządowe do pewnego stopnia.
gdy podatki staną się wystarczająco niskie, zmniejszenie ich zmniejszy dochody. Cięcia działały podczas prezydentury Reagana, ponieważ najwyższa stawka podatkowa wynosiła 70%. Mają one znacznie słabszy efekt, gdy stawki podatkowe są poniżej 50%.
na przykład prezydent George W. Bush obniżył podatki w 2001 i 2003 roku, aby walczyć z recesją z 2001 roku. Gospodarka rosła, a dochody rosły., Podaż-siders, w tym prezydent, powiedział, że to z powodu obniżek podatków. Monetarzyści wskazywali na niższe stopy procentowe jako realny stymulator gospodarki. Fed obniżył najwyższą stopę funduszu fed z 6% na początku 2001 r. do 1% w czerwcu 2003 r.
dziś nie zadziała, ponieważ stawki podatkowe są już niskie w porównaniu z historycznymi poziomami 70%.,