David Livingstone (Polski)
otwierając wnętrze
wraz ze swoją rodziną bezpiecznie w Szkocji, Livingstone był gotowy popchnąć chrześcijaństwo, handel i cywilizację—Trójcę, która jego zdaniem miała otworzyć Afrykę—na północ poza granice RPA i do serca kontynentu. W słynnym oświadczeniu z 1853 roku jasno wyraził swój cel: „otworzę drogę do wnętrza, albo zginę.,”11 listopada 1853 roku, z Linyanti przy podejściach do Zambezi i pośród Ludów Makololo, których uważał za wybitnie odpowiednich do pracy misyjnej, Livingstone wyruszył na północ z niewielkim sprzętem i tylko małą grupą Afrykanów. Jego zamiarem było znalezienie drogi do wybrzeża Atlantyku, która pozwoliłaby legalnemu handlowi na podcięcie handlu niewolnikami i która byłaby bardziej odpowiednia do osiągnięcia Makololo niż droga wiodąca przez terytorium Boer. (W 1852 Burowie zniszczyli jego dom w Kolobeng i zaatakowali jego afrykańskich przyjaciół.,) Po żmudnej podróży, która mogła zniszczyć konstytucję słabszego człowieka, Livingstone dotarł do Luandy na zachodnim wybrzeżu 31 maja 1854 roku. Aby zabrać swoich zwolenników Makololo z powrotem do domu i przeprowadzić dalsze badania Zambezi, gdy tylko stan zdrowia na to pozwolił—20 września 1854-rozpoczął podróż powrotną. Do Linyanti dotarł prawie rok później, 11 września 1855 roku. Idąc dalej na wschód 3 listopada, Livingstone zbadał regiony Zambezi i dotarł do Quelimane w Mozambiku 20 maja 1856 roku., Jego najbardziej spektakularną wizytą na tym ostatnim etapie jego wielkiej podróży było grzmiące, smokelike waters Na Zambezi, do którego przybył 16 listopada 1855, i z typowym patriotyzmem nazwany Victoria Falls na cześć jego królowej. Livingstone powrócił do Anglii 9 grudnia 1856, jako bohater narodowy. Wiadomości od niego i o nim w ciągu ostatnich trzech lat poruszyły wyobraźnię anglojęzycznych Narodów wszędzie w bezprecedensowym stopniu.,
G. Holton/Photo Researchers
Livingstone zapisał swoje osiągnięcia skromnie, ale skutecznie w swoich podróżach misyjnych i badaniach w Afryce Południowej (1857), które szybko sprzedały się w ponad 70 000 egzemplarzy i zajęły miejsce w historii wydawniczej, a także w eksploracji i dążeniu misyjnym. Zaszczyty spływały na niego., Jego zwiększone dochody sprawiły, że był w stanie zapewnić odpowiednią opiekę swojej rodzinie, która od czasu powrotu do Wielkiej Brytanii żyła w bliskim ubóstwie. Udało mu się również uniezależnić od Londyńskiego Towarzystwa Misyjnego. Po ukończeniu książki Livingstone spędził pół roku na rozmowach na Wyspach Brytyjskich. W swoim przemówieniu Senat House w Cambridge 4 grudnia 1857 roku przewidział, że nie będzie w stanie zakończyć swojej pracy w Afryce, i wezwał młodych ludzi uniwersyteckich do podjęcia zadania, które rozpoczął. Publikacja Dr., Livingstone ' s Cambridge Lectures (1858) wzbudził prawie tak duże zainteresowanie jak jego książka, a z jego wizyty w Cambridge przyszła misja uniwersytetów do Afryki Środkowej w 1860 roku, na którym Livingstone wiązał duże nadzieje podczas swojej drugiej wyprawy do Afryki.
Photos.com/Thinkstock