Davis, Angela / SpeakOut (Polski)
poprzez swoją działalność i stypendium w ciągu ostatnich dziesięcioleci, Angela Davis była głęboko zaangażowana w dążenie naszego narodu do sprawiedliwości społecznej. Jej praca jako pedagoga – zarówno na poziomie uniwersyteckim, jak i w szerszej sferze publicznej – zawsze podkreślała znaczenie budowania wspólnot walki o sprawiedliwość ekonomiczną, rasową i genderową.
Professor Davis rozpoczęła karierę nauczycielską na San Francisco State University, Mills College i UC Berkeley. Wykładała także na UCLA, Vassar, Claremont College i Stanford University., Ostatnie piętnaście lat spędziła na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, gdzie obecnie jest emerytowaną profesor historii świadomości, interdyscyplinarnego programu doktorskiego i Studiów feministycznych.
Angela Davis jest autorką dziewięciu książek i wykładała w Stanach Zjednoczonych, a także w Europie, Afryce, Azji, Australii i Ameryce Południowej., W ostatnich latach stałym tematem jej pracy był zakres problemów społecznych związanych z więzieniem i uogólnioną kryminalizacją tych społeczności, które są najbardziej dotknięte ubóstwem i dyskryminacją rasową. Czerpie z własnych doświadczeń z początku lat siedemdziesiątych jako osoba, która spędziła osiemnaście miesięcy w więzieniu i na procesie, po tym, jak została umieszczona na liście „dziesięciu najbardziej poszukiwanych przez FBI”.”Davis prowadził również szeroko zakrojone badania nad wieloma kwestiami związanymi z rasą, płcią i więzieniem., Jej najnowsza Książka to wolność to ciągła walka: Ferguson, Palestine, and the Foundations of a Movement
Davis jest członkiem założycielem Critical Resistance, narodowej organizacji zajmującej się demontażem więziennego kompleksu przemysłowego. Na arenie międzynarodowej jest związana z Sisters Inside, organizacją abolicjonistyczną z siedzibą w Queensland w Australii, która działa w solidarności z kobietami w więzieniach.,
podobnie jak wielu innych pedagogów, profesor Davis jest szczególnie zaniepokojony ogólną tendencją do poświęcania większej ilości środków i uwagi systemowi więziennemu niż instytucjom edukacyjnym. Przyczyniając się do popularyzacji pojęcia „więziennego kompleksu przemysłowego”, zachęca teraz swoich widzów do poważnego zastanowienia się nad przyszłymi możliwościami świata bez więzień i do pomocy w stworzeniu ruchu abolicjonistycznego XXI wieku.