Druga bitwa o Fort Wagner
|
|||||||||||||||||||
United States (Union)
CSA (Confederacy) bitwa o Fort Wagner na Morris Island, znana również jako drugi szturm na Morris Island, stoczona 18 lipca 1863 roku podczas amerykańskiej wojny secesyjnej., Oddziały armii Unii dowodzone przez generała brygady Quincy 'ego Gillmore' a rozpoczęły atak na Twierdzę Fort Wagner, która ochraniała wyspę Morris, na południe od portu Charleston. Bitwa nastąpiła tydzień po pierwszej bitwie o Fort Wagner.
54 Pułk Piechoty Massachusetts, złożony z żołnierzy afroamerykańskich, poprowadził atak Unii o zmierzchu 18 lipca. Były one wspierane przez dwie brygady złożone z dziewięciu pułków. Pierwszą brygadą dowodził Gen., George Crockett Strong i składał się z 54.Massachusetts, 6. Connecticut, 48. Nowy Jork, 3. New Hampshire, 76. Pensylwania i 9. regimentów Maine. Drugą brygadą dowodził płk Haldimand S. Putnam z 7. Jego brygada składała się z 7.New Hampshire, 62. Ohio, 6. Ohio i 100. New York regiments. Trzecia brygada pod dowództwem gen. Stevensona znajdowała się w rezerwie, z dowódcą gen. Trumanem Seymourem, ale nie weszła do akcji. Szturm rozpoczął się o 19:45 i został przeprowadzony w trzech ruchach., 54 Dywizja atakowała na zachód od Kurtyny Wagnera, a reszta brygady gen. Stronga i płk. Putnama atakowała od strony południowej. Do godziny 22.00 krwawa walka zakończyła się dużymi stratami. Gen. Strong został śmiertelnie ranny w udo strzałem z winogrona podczas próby zebrania swoich ludzi. Pułkownik Putnam został postrzelony w głowę i zabity w saliencie podczas wydawania rozkazu wycofania się. Pułkownik Chatfield z 6. Connecticut został śmiertelnie ranny. 54. pułkownik, Robert Gould Shaw, zginął na parapecie na początku akcji., Niektóre raporty konfederatów twierdzą, że jego ciało zostało przebite siedem razy, a śmiertelną raną była rana karabinowa na klatce piersiowej. 54. został okrzyknięty za męstwo. Ich zachowanie poprawiło reputację Afroamerykanów jako żołnierzy, co doprowadziło do większego werbunku Afroamerykanów przez Unię, co wzmocniło przewagę liczebną państw północnych.
podejście do fortu ograniczało się do pasa plaży o szerokości 60 jardów (55 m) z oceanem na wschodzie i bagnami od Vincent”s Creek na zachodzie., Po zaokrągleniu tej plugawy, armia Unii została przedstawiona z 250-jardową Południową ścianą Fortu Wagner, która rozciągała się od potoku Vincent do morza. Wokół Fortu znajdowała się płytka fosa nitowana zaostrzonymi palmami, jak abatis, a fosa od strony morza miała deski z kolcami umieszczonymi pod wodą. Uzbrojenie Fortu Wagner w nocy 18 lipca składało się z jednego moździerza 10″ seacoast, dwóch 32 lb. carronades, dwa 8 ” Shell guns, dwa 32 lb. haubice, 42 lb. i 8″ moździerz morski na powierzchni lądu., Kompania A Z 1st South Carolina Artillery miała również dwa działa ustawione poza Południową ścianą Wagnera przez Vincent ' s creek, aby zapewnić enfilading ogień. Morski czołg Wagnera uzbrojony był w jeden 32 lb. carronade, Jeden 10 ” Columbiad i dwa 12 lb. haubice. Garnizon Battery Wagner, jak nazywali go Konfederaci, składał się z 1st South Carolina Artillery, Charleston Battalion, 31st North Carolina i 51st North Carolina. Fortem dowodził Gen. William Booth Taliaferro. Został wzmocniony przez brygadę gen. Johnsona Hagooda wkrótce po zakończeniu natarcia., W nocy zmieniono garnizon Fortu Wagner, a Gen. Hagood przejął dowództwo nad baterią Wagner. Został zwolniony przez pułkownika Laurence ' a M. Keitta, który dowodził fortem do czasu jego opuszczenia 1 września. 7th, został uznany za nie do utrzymania z powodu uszkodzeń spowodowanych ciągłym bombardowaniem, brakiem zaopatrzenia i bliską bliskością okopów oblężniczych Unii do Wagner., Gen Hagood napisał książkę zatytułowaną „Memoirs of The War of Secession”, w której stwierdza, że ciągłe bombardowanie z armat Unii odkryło tak dużą liczbę zmarłych Unii pochowanych po ataku 18-go, że powietrze było tak obrzydliwe od zapachu śmierci, że nie można już dłużej stać w Forcie. Ciągłe bombardowanie spowodowało, że żołnierze Konfederatów, którzy zginęli podczas oblężenia, zostali pochowani w murach Wagnera, a także byli stale odkopywani.,
w sumie 1515 żołnierzy Unii zostało zabitych, wziętych do niewoli lub rannych w ataku z 18 lipca, chociaż liczba ta nigdy nie została dokładnie ustalona. Gen. Hagood, dowódca Fortu Wagner rankiem 19 lipca, oświadczył w swoim raporcie do Gen. Beauregarda, że pochował 800 ciał w masowych grobach przed Wagnerem. Po bitwie pozostało tylko 315 ludzi z 54. Trzydziestu zostało zabitych w akcji, w tym pułkownik Shaw i kapitanowie Russel i Simpkins, i pochowanych razem w jednym grobie., Dwadzieścia cztery zmarły później z ran, piętnastu dostało się do niewoli, a pięćdziesięciu dwóch uznano za zaginionych po bitwie i nigdy więcej nie widziano. Straty konfederatów wyniosły 174 osoby.
po odparciu Unii inżynierowie oblegli fort. Konfederaci opuścili fort 7 września 1863 roku, po 60 dniach ostrzału.