Ed Dwight miał być pierwszym Afroamerykaninem w kosmosie. Dopóki nie był

na początku lat 60. pilot US Air Force Ed Dwight tonął w poczcie. „Otrzymywałem tygodniowo około 1500 sztuk poczty, które były przechowywane w dużych kontenerach w bazie Edwards Air Force Base. Część z nich trafiła do mojej matki w Kansas City ” – wspomina Dwight, obecnie 86 lat. Fani z całego świata pisali, aby pogratulować Dwightowi zostania pierwszym afroamerykańskim kandydatem na astronautę., „Większość mojej poczty została zaadresowana Do astronauty Dwighta, Kansas City, Kansas.”

litery były jednak przedwczesne. Dwight nigdy nie miał okazji polecieć w kosmos-pomimo rozgłosu i szumu—z powodów, które pozostają niejasne do dziś.

Dwight pracował w tym czasie jako pilot testowy w Edwards na pustyni Mojave w Kalifornii, pierwszej bazie Doświadczalnej Sił Powietrznych USA i drodze do wejścia do korpusu astronautów NASA., Szkolił się w Aerospace Research Pilot School, prowadzonej przez ikonę lotnictwa Chucka Yeagera, pierwszą osobę, która przełamała barierę dźwięku. Edwards ma legendarny status, wtedy i teraz, jako premier flight test facility of the Air Force, gdzie tacy jak Gus Grissom i Gordon Cooper, dwóch oryginalnych astronautów Mercury 7, i Neil Armstrong, wybrany w drugiej grupie astronautów, szkoleni jako piloci testowi w eksperymentalnych odrzutowcach nad rozległą pustynią wysoką, która często służyła jako improwizowany pas startowy., Podczas pobytu w Edwards, Dwight latał odrzutowcami takimi jak Lockheed F-104 Starfighter, naddźwiękowy samolot zdolny wznieść się w wysokiej atmosferze, gdzie pilot mógł obserwować krzywizny Ziemi.

Spójrz na to,” Dwight niedawno powiedział The New York Times. „W rzeczywistości można zobaczyć tę piękną niebieską warstwę, w której jest zamknięta Ziemia. Jest absolutnie Oszałamiająca.,”

udział Dwighta w procesie selekcji astronautów zwrócił uwagę wielu, w tym Whitney Young, dyrektora wykonawczego National Urban League, która zarezerwowała dla Dwighta wycieczki i wywiady z black publications w całym kraju, takich jak Ebony i Jet. Tak jak oczy Ameryki były skierowane na wyścig kosmiczny, Oczy czarnej Ameryki były skierowane szczególnie na Dwighta.

krajowa Uwaga doprowadziła do rosnącej presji publicznej na wybranie Dwighta na astronautę NASA., Administracja Kennedy ' ego, która prowadziła intensywną kampanię w kwestiach praw obywatelskich, już aktywnie interesowała się karierą Dwighta, widząc jego potencjał jako ważne symboliczne osiągnięcie zarówno dla Białego Domu, jak i narodu.

12 kwietnia 1961 roku radziecki kosmonauta Jurij Gagarin ukończył jedną orbitę Ziemi na swoim statku kosmicznym Wostok 1, stając się pierwszym człowiekiem w kosmosie. Lot uchwycił wyobraźnię świata, a Edward R., Murrow, były dziennikarz telewizyjny, który został dyrektorem Amerykańskiej Agencji Informacyjnej Kennedy ' ego, wpadł na pomysł, aby odzyskać Amerykański prestiż na Ostatecznej Granicy.

we wrześniu tego samego roku, cztery miesiące po wysłaniu pierwszego astronauty w kosmos, Murrow napisał do administratora NASA Jamesa Webba: „dlaczego nie umieścimy pierwszego Nie-białego człowieka w kosmosie? Gdyby Wasi chłopcy zapisali się i wyszkolili wykwalifikowanego Murzyna, a potem polecieli nim jakimkolwiek pojazdem, moglibyśmy przekazać cały nasz wysiłek w kosmosie całemu nie-białemu światu, co jest większość z nich.,”

w tym czasie Kennedy zachęcał przywódców wszystkich oddziałów wojskowych do pracy na rzecz poprawy różnorodności wśród swoich oficerów. Kiedy pierwsza grupa astronautów NASA została wybrana w 1959 roku, lotnicy wojskowi, początkowo jedynymi osobami, które mogły ubiegać się o bycie astronautami, nie byli kolorowi. Ale jak Murrow zalecał czarny astronauta, Dwight został podniesiony do rangi kapitana w Siłach Powietrznych, uzbrojony w Stopień aeronautyki z Arizona State University i wystarczająco dużo godzin lotu, aby zakwalifikować się do szkoły prób w locie w Edwards.,

* * *

Edward Joseph Dwight Jr.urodził się 9 września 1933 roku w Kansas City w stanie Kansas. Od najmłodszych lat wykazywał szczególne zainteresowanie sztuką.

„rysowałem i śledziłem Kreskówki w gazetach w wieku 2 lat”, mówi Dwight w wywiadzie. „Miałem kartę biblioteczną w wieku 4 lat i wkrótce studiowałem wielkich mistrzów, takich jak Leonardo Da Vinci i Michał Anioł. Pierwszy obraz olejny zrobiłem w wieku 8 lat.”

i Dwight miał inną wczesną pasję poza sztuką: samoloty. „Kręciłem się w lokalnym hangarze i zacząłem czyścić samoloty w wieku około 5 lub 6 lat”, mówi., „Chciałem latać, gdy miałem około 9-10 lat.”Dorastając w segregowanym Kansas, Dwight wątpił, że kiedykolwiek dostanie szansę pilotowania samolotu samodzielnie, ale pewnego dnia zobaczył zdjęcie czarnego pilota, który został zestrzelony w Korei. – Stał na skrzydle odrzutowca i był jeńcem wojennym – wspominał Dwight do „The Times” – a ja na to: o mój Boże, oni pozwalają czarnym latać odrzutowcami.”

matka Dwighta, Georgia Baker Dwight, chciała, aby jej dzieci uczęszczały do prywatnej Katolickiej Szkoły Średniej Bishop Ward w ich rodzinnym mieście Kansas City., Ale Bishop Ward miał ustalony system białych szkół średnich i nie miał ochoty sprowadzać Afroamerykanów, co prawdopodobnie spowodowałoby odejście dotychczasowych uczniów.

„w tym czasie byłem ministrantem od 5 roku życia. W okolicy nie było czarnych katolickich szkół średnich” – mówi Dwight. „Moja matka napisała najpierw do kościoła w Cincinnati, a oni twierdzili, że nie mają władzy nad lokalnym kościołem. Następnie pisała bezpośrednio do Watykanu, a oni nakazali zintegrować szkołę.,”

przyjęcie Dwighta do Bishop Ward otworzyło nowe możliwości, ale uprzedzenia rasowe z końca lat 40.i na początku lat 50. ukształtowały jego doświadczenia w szkole. „Zintegrowaliśmy liceum bez Gwardii Narodowej” – mówi. „Umieścili mnie na zajęciach szkoleniowych, aby radzić sobie z białymi ludźmi,” gdzie Rada zawierała, ” nie patrz białej dziewczynie w oczy.”

w moim pierwszym dniu szkoły było 850 uczniów” – mówi Dwight. „Trzysta odpadło zaraz po tym, jak się pojawiłem.,”

podczas gdy jego umiejętności artystyczne ostatecznie doprowadziły do oferty stypendialnej Z Kansas City Art Institute, Dwight mówi, że jego ojciec „usiadł mnie i powiedział, że będziesz inżynierem, ponieważ zarabiają więcej pieniędzy.”Po zostaniu pierwszym Afroamerykaninem, który ukończył Bishop Ward w 1951 roku, Dwight ukończył studia inżynierskie w 1953 roku w Kansas City Junior College. W tym samym roku wstąpił do lotnictwa.

, był pilotem ace combat z najwyższym stopniem aeronautyki i 2000 godzin lotu pod jego pasem. W 1962 został ogłoszony kandydatem do zostania pierwszym czarnym astronautą Ameryki.

gdy Dwight stopniowo rozwijał się w Siłach Powietrznych, mając staże w bazach w Teksasie, Missouri i Arizonie, pomagał rozwijać podręczniki techniczne i szkolić innych pilotów na różnych instrumentach lotniczych, zwiększając czas lotu przez cały czas. Mimo to, powiedziano mu, że nie będzie mógł być dowódcą oddziału. „Nie chcieli zrobić krótkiego, czarnoskórego dowódcy oddziału” – mówi., „Powiedzieli mi, że chłopacy ze wsi nie będą chcieli za mną podążać, więc stałem się numerem dwa na czele drużyny. Nie pozwoliłbym tym białym facetom prześcignąć mnie w niczym.”

podczas służby Dwight kontynuował edukację, kończąc w 1957 roku inżynierię lotniczą na Arizona State University. Latał jednymi z najbardziej zaawansowanych samolotów epoki i ostatecznie zgromadził ponad 9000 godzin czasu lotu, 2000 w wysokowydajnych odrzutowcach. Jego doświadczenie inżynierskie i rozległe szkolenie otworzyły mu drzwi do szkoły pilotów testowych w Edwards.,

koniec 1957 roku był również przełomowym momentem w historii, Ponieważ 4 października Związek Radziecki uruchomił Sputnik 1. Zaprojektowany jako eksperyment naukowy, Satelita nadal przerażał amerykańskich przywódców o potencjale Sowietów rozwijających zaawansowane możliwości nuklearne. Lyndon B. Johnson, ówczesny lider większości Senatu USA, zauważył, że Sowieci mogą wkrótce ” zrzucić bomby na nas z kosmosu, jak dzieci zrzucające kamienie na samochody z wiaduktów autostrad.,”

* * *

tak jak wyścig kosmiczny rozpoczął się w pełnym rozkwicie, urzekając Dwighta i miliony innych ludzi na całym świecie, wizerunek Ameryki jako narodu wolności i możliwości został splamiony przez przemoc segregacji i Jim Crow. Wartości, które Kraj chciał przedstawić Związkowi Radzieckiemu i reszcie świata, były sprzeczne z rzeczywistością ubóstwa i niesprawiedliwości dla wielu Afroamerykanów.,

rosnąca intensywność Ruchu Praw Obywatelskich odegrała rolę w dążeniu Białego Domu do tego, by ich astronauci, postrzegani jako bohaterowie narodowi, reprezentowali różnorodność kraju. Przywódcy NASA nie byli obcymi nieładowi, który ogarnął naród. Byli świadkami dyskryminacji ze względu na ich pracę w placówkach NASA na południu, takich jak Marshall Space Flight Center w Huntsville, Alabama, domem dla rakiet, takich jak gigantyczny Saturn V., W 1963, zaledwie kilka godzin jazdy na południe od Huntsville, Gubernator stanu, George Wallace, próbował zablokować dwóch afroamerykańskich studentów z rejestracji na University of Alabama.

Administracja Kennedy ' ego wiedziała, że czarny astronauta będzie inspirującym pokazem możliwości dla Afroamerykanów w całym kraju., „Zobaczyć Eda Dwighta idącego przez platformę, wchodzącego do kapsuły Apollo, byłoby oszałamiające w tamtych czasach”, powiedział „New York Times” Charles Bolden, pierwszy Afroamerykanin, który został administratorem NASA. „To miałoby niesamowity wpływ.”

w Edwardsie Dwight spotkał się jednak z uprzedzeniami i pogardą, jak to opisał w swojej autobiografii Szybującej na skrzydłach snu., Yeager, szef flight test school, utrzymywał, że Dwight został przyjęty tylko ze względu na preferencyjne traktowanie i że zdał tylko pierwszą część kursu—w pierwszym roku istnienia szkoły—ze specjalną pomocą instruktorów.

„od momentu, gdy wybraliśmy naszą pierwszą klasę, zostałem złapany w buzz piła kontrowersji z udziałem czarnego studenta,” Yeager opowiada w swojej własnej autobiografii. „Biały Dom, Kongres i grupy praw obywatelskich zaatakowały mnie z tasakami do mięsa, a jedynym sposobem na uratowanie mojej głowy było udowodnienie, że nie jestem cholernym bigotem.,”

Dwight był jednym z 26 kandydatów—jedynym Afroamerykaninem – do drugiej fazy kursu, mającego na celu rozpoczęcie szkolenia związanego z kosmosem, ale początkowo nie znalazł się na liście 11 przyjętych studentów, według historyka kosmosu Johna Logsdona w artykule W History of Spaceflight Quarterly. Yeager skontaktował się z szefem sztabu sił powietrznych Curtisem Lemayem i powiedział, że Biały Dom, a w szczególności prokurator generalny Robert Kennedy, chciał, aby Afroamerykanin uczestniczył w szkoleniu astronautów., Liczba przyjętych uczniów została zwiększona z 11 do 15, A Dwight został włączony wraz z trzema kolejnymi białymi pilotami.

gdy Dwight kontynuował szkolenie, zgłosił się na astronautę NASA i był jedną z 26 osób rekomendowanych przez Siły Powietrzne, według Logsdon. Łącznie do grupy astronautów NASA 3 zgłosiło się 136 osób, a w październiku 1963 wybrano 14. Dwight nie był jednym z nich.

sfrustrowany Dwight wysłał list bezpośrednio do Białego Domu, obalając wojskową strukturę dowodzenia., List był podobno w odpowiedzi na Gordon Cooper, jeden z oryginalnych Mercury 7, mówiąc dziennikarzom, że NASA nigdy nie znalazł wykwalifikowanego Afroamerykanina być astronautą, mówi Richard Paul, autor We Could Not Fail: pierwszy Afroamerykanów w programie kosmicznym.

zastępca Yeagera w Edwards, Thomas Mcelmurry, skomentował później, że „Dwight był w pełni zdolny do bycia dobrym astronautą”, według Logsdona. „Nie byłby numerem jeden, ale jeśli byłoby wystarczająco ważne dla tego kraju, aby mieć mniejszość na początku w kosmosie, to logicznym facetem był Dwight., Ale to nie było wystarczająco ważne dla kogoś w tym kraju na tym etapie gry, aby to zrobić, więc po prostu zdecydował się tego nie robić.”

miesiąc po ogłoszeniu grupy astronautów 3, w której skład wchodził kolega z klasy Dwighta, David Scott, który miał chodzić po Księżycu podczas misji Apollo 15, John F. Kennedy został zamordowany w Dallas. Dwight został przeniesiony z Edwards i zrezygnował z Sił Powietrznych w 1966 roku.po tym, jak Dwight zaczął malować, zaczął malować, a potem zaczął malować., (Bettmann Archive / Getty Images)

„Still unavailable jest kompletną księgą biurokracji wojskowo-kosmicznej z powodów pozornego zahamowania kariery Dwighta w kosmosie, zanim kiedykolwiek się ona rozpoczęła”, czyta artykuł z czerwcowego wydania Ebony z 1965 roku. „Czy Dwight został odrzucony przez National Aeronautics and Space Administration (NASA) na dodatkowe szkolenie astronautów w swoim dużym załogowym Centrum Lotów Kosmicznych w Houston z powodów czysto technicznych?, A może inne czynniki—takie jak rasa Dwighta, wpłynęły na decyzję o odebraniu mu możliwej roli w projekcie Gemini NASA na orbicie okołoziemskiej lub księżycowym przedsięwzięciu, projekcie Apollo?”

* * *

po zamachu na Kennedy ' ego presja na NASA, aby polecieć czarnym astronautą, zmalała i pierwszy Afroamerykanin nie poleci w kosmos, dopóki Guion Bluford nie poleciał z załogą ósmego lotu wahadłowca kosmicznego NASA w 1983 roku. W ciągu dwóch dekad między zgłoszeniem Dwighta do NASA a lotem Bluforda, Agencja Kosmiczna miała niespójne i czasami burzliwe relacje z czarnoskórymi Amerykanami.,

w 1969 roku Wielebny Ralph Abernathy poprowadził demonstrację w Kennedy Space Center w przeddzień startu Apollo 11, przeznaczonego na Księżyc. Jego demonstracja koncentrowała się wokół niepowodzenia kraju w rozwiązywaniu problemów takich jak rasizm, ubóstwo i głód. Administrator NASA Thomas O. Paine spotkał Abernathy wśród tłumów w Centrum Kosmicznym i powiedział, że nie wystartuje Apollo 11, jeśli uzna, że to rozwiąże problemy, które Abernathy poruszył.

„gdybyśmy mogli nie wcisnąć tego przycisku i rozwiązać problemy, o których mówisz, nie naciskalibyśmy tego przycisku” – powiedział Paine.,

ale pomimo różnic ekonomicznych związanych z programem kosmicznym, wielu Afroamerykanów znalazło zatrudnienie w NASA i wzrosło w szeregach władzy. Wysiłki na rzecz różnorodności były kierowane przez ludzi takich jak naukowiec NASA i matematyk Clyde Foster.,

„Foster nie tylko pomógł urozmaicić rekrutację NASA, rozpoczynając pierwszy program informatyczny na swojej alma mater Alabama A&m, ale także był pierwszym czarnoskórym burmistrzem w Jim Crow south”, mówi Paul. Dzięki tym osiągnięciom Afroamerykanie, tacy jak Bluford, Ron McNair (który zginął na pokładzie promu Challenger w 1986 roku), Frederick Gregory (astronauta i późniejszy zastępca administratora NASA), Charles Bolden (astronauta i późniejszy administrator NASA) i Mae Jemison (pierwsza astronautka afroamerykańska, która poleciała w kosmos w 1992 roku)., Wszyscy mieli swoje indywidualne zmagania do pokonania—i wszyscy kontynuowali dziedzictwo Eda Dwighta, który zrobił pierwsze kroki w kierunku poprawy różnorodności w amerykańskim programie kosmicznym.

Po tym, jak Dwight odszedł z Sił Powietrznych w 1966 roku, ostatecznie powrócił do swojej prawdziwej miłości: sztuki. „Patrzę na życie całościowo. Bez względu na to, co robisz, bądź w tym najlepszy”, mówi Dwight. , Przypadkowe spotkanie w 1974 roku z George ' em Brownem, senatorem stanowym, a następnie gubernatorem stanu Kolorado, a także członkiem Tuskegee Airmen w II Wojnie Światowej, doprowadziło Dwighta do decyzji o użyciu rzeźby, aby opowiedzieć historię afroamerykańskiej historii, coś, czego nie studiował intensywnie w swoim czasie z Siłami Powietrznymi.

„w wieku 42 lat nie znałem szczegółów niewolnictwa, dopóki George nie przekonał mnie do opowiedzenia historii naszych ludzi”, mówi Dwight, który zdobył tytuł magistra Sztuk Pięknych w rzeźbie na Uniwersytecie w Denver w 1977 roku., Do jego najbardziej znanych rzeźb, które są rozmieszczone w różnych miejscach w całym kraju, należą seria „czarna granica amerykańskiego Zachodu”, „Ewolucja Jazzu” i rzeźba pierwszej inauguracji prezydenta Baracka Obamy. (Popiersie Duke 'a Ellingtona wyrzeźbione przez Dwighta znajduje się w zbiorach Smithsonian' s National Museum of American History.)

przez ostatnie 40 lat Dwight projektował pomniki i rzeźby na całym świecie. Jego prace obejmują podziemne pomniki kolejowe w Michigan, Kanadzie i New Jersey., Dorastając w Paterson w stanie New Jersey, gdzie stoi jeden z tych pomników, historie o postaciach takich jak Ed Dwight nie były opowiadane w szkołach, bibliotekach czy muzeach, nawet podczas miesiąca czarnej historii. Jako że Dwight pracuje nad zachowaniem historii Afroamerykanów w rzeźbie, to tylko pasuje, aby jego spuścizna jako pierwszego kandydata czarnych astronautów została zapamiętana wraz z tematami jego prac.

dokument Smithsonian Channel Black In Space: Breaking The Color Barrier opowiada o wyścigu Zimnej Wojny o umieszczenie pierwszego czarnego astronauty na orbicie., Obejrzyj go teraz online lub zobacz w telewizji 24 lutego.

---