Eine kleine Nachtmusik (Polski)
Eine kleine Nachtmusik, (niem. „a Little Night Music”) nazwa serenady nr 13 G-dur K 525, serenady na dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas Wolfganga Amadeusa Mozarta, podziwianej za żywiołową, radosną jakość i niezapomniane melodie. Utwór został ukończony 10 sierpnia 1787 roku, ale został opublikowany pośmiertnie. W dzisiejszych czasach jest on zazwyczaj wykonywany w aranżacji orkiestrowej.,
chociaż pierwotnie oznaczała pieśń wieczorną na zaloty, termin Serenada pod koniec XVIII wieku był powszechnie używany do opisania utworu kameralnego przeznaczonego do lekkiej rozrywki przy okazji towarzyskiej. Serenady cieszyły się dużą popularnością w Europie Południowo-środkowej, szczególnie w Wiedniu, gdzie Mozart spędził ostatnią dekadę swojego życia. W tym czasie zespoły wykonywały serenady w wiedeńskich parkach i ogrodach, a tworzenie takich utworów stało się lukratywnym źródłem dochodu dla kompozytorów.,
Mozart stworzył wiele serenad, z których trzynasty, nazywany Eine kleine Nachtmusik, jest jego najbardziej znanym. Czteroczęściowy utwór otwiera jasne Allegro w formie sonatowej, a następnie powolna, liryczna część druga., Część trzecia to lekki Menuet, a finał to energiczne rondo. Pierwotnie utwór zawierał drugi Menuet, ale część ta została utracona. Konkretna okazja, o ile w ogóle, na którą skomponowano Eine kleine Nachtmusik, nigdy nie została ustalona.
niezależnie od pierwotnego kontekstu wykonawczego, Eine kleine Nachtmusik stał się jednym z najpopularniejszych utworów Mozarta., Pod koniec XX wieku w nagrodzonym Oscarem biograficznym Amadeus (1984) postać włoskiego kompozytora Antonio Salieriego (nemezis Mozarta w filmie, ale nie w prawdziwym życiu) ubolewała, że on sam nie stworzył powszechnie podziwianego dzieła, ponieważ stało się znacznie bardziej znane niż własne dzieła Salieriego. W XXI wieku Eine kleine Nachtmusik pozostała jedną z najczęściej wykonywanych i ikonicznych ze wszystkich kompozycji klasycznych.