Ekstynkcja (psychologia)
w paradygmacie warunkowania operacyjnego ekstynkcja odnosi się do procesu nie dostarczania już wzmocnienia, które utrzymuje zachowanie. Wymieranie operujące różni się od zapominania tym, że to ostatnie odnosi się do spadku siły zachowania w czasie, gdy nie zostało wyemitowane. Na przykład dziecko, które wspina się pod biurko, odpowiedź, która została wzmocniona uwagą, jest następnie ignorowane, dopóki nie pojawi się zachowanie szukające uwagi. W swojej autobiografii B. F., Skinner zauważył, jak przypadkowo odkrył wymieranie reakcji operującej z powodu wadliwego sprzętu laboratoryjnego:
moja pierwsza krzywa wymierania pojawiła się przez przypadek. Szczur naciskał dźwignię podczas eksperymentu na sytości, gdy dozownik granulatu się zaciął. Nie było mnie tam w tym czasie, a kiedy wróciłem, znalazłem piękną krzywą. Szczur poszedł na tłoczenie, chociaż nie otrzymano granulek. … Zmiana była bardziej uporządkowana niż wygaszenie odruchu ślinotokowego w otoczeniu Pawłowa i byłem strasznie podekscytowany., To było Piątkowe popołudnie i nie było nikogo w laboratorium, kogo mógłbym powiedzieć. Przez cały ten weekend ze szczególną ostrożnością przechodziłem przez ulice i unikałem niepotrzebnego ryzyka, aby uchronić moje odkrycie przed utratą przez przypadkową śmierć.
gdy nastąpiło wymarcie reakcji, bodziec dyskryminacyjny jest wtedy znany jako bodziec wymarcia (SΔ lub S-delta). Gdy występuje s-delta, następstwo wzmacniające, które charakterystycznie wynika z zachowania, nie występuje., Jest to przeciwieństwo bodźca rozróżniającego, który jest sygnałem, że nastąpi wzmocnienie. Na przykład w komorze operującej, jeśli granulki pokarmowe są dostarczane tylko wtedy, gdy reakcja jest emitowana w obecności zielonego światła, zielone światło jest bodźcem dyskryminującym. Jeśli w obecności czerwonego światła pokarm nie zostanie dostarczony, wówczas czerwone światło jest bodźcem wyginięcia (pokarm jest tutaj używany jako przykład wzmacniacza).Niektórzy jednak rozróżniają bodźce wymierania od „S-Delta” ze względu na zachowanie nie posiadające historii wzmocnienia, tj., w tablicy trzech pozycji (telefon, długopis, papier) ” który z nich jest telefonem „” długopis ” i „papier” nie wywołają odpowiedzi u nauczyciela, ale nie są technicznie wygaszane w pierwszej próbie z powodu wybrania „długopis” lub „papier” brakuje historii wzmocnienia. To nadal będzie uważane za S-Delta.
udane procesy wymierania
aby wymieranie działało skutecznie, musi być wykonywane konsekwentnie., Wymieranie uważa się za skuteczne, gdy reagowanie w obecności bodźca wymierania (na przykład czerwone światło lub nauczyciel nie zwracający złej uwagi na ucznia) wynosi zero. Kiedy zachowanie pojawia się ponownie po jego wymarciu, nazywa się to odrodzenie.
BurstEdit
podczas gdy wymieranie, gdy jest realizowane konsekwentnie w czasie, skutkuje ewentualnym zmniejszeniem niepożądanego zachowania, w krótkiej perspektywie podmiot może wykazywać coś, co nazywa się wymiernym wybuchem. Wybuch wymierania często występuje, gdy procedura wymierania właśnie się rozpoczęła., Zwykle polega to na nagłym i tymczasowym wzroście częstotliwości odpowiedzi,a następnie na ewentualnym spadku i wymarciu zachowań ukierunkowanych na eliminację. Może również wystąpić nowe zachowanie, reakcje emocjonalne lub agresywne zachowanie.
Weźmy jako przykład gołębia, który został wzmocniony, aby dziobać elektroniczny przycisk. Podczas swojej historii treningowej, za każdym razem, gdy gołąb dziobie przycisk, otrzyma niewielką ilość nasion ptaka jako wzmocnienie. Tak więc, gdy ptak jest głodny, dziobie przycisk, aby otrzymać jedzenie., Jeśli jednak przycisk zostanie wyłączony, głodny gołąb najpierw spróbuje dziobnąć przycisk Tak, Jak to miało miejsce w przeszłości. Gdy nie będzie jedzenia, ptak prawdopodobnie spróbuje ponownie … i znowu, i znowu. Po okresie szalonej aktywności, w którym ich zachowanie dziobowe nie daje rezultatu, dziobanie gołębia zmniejszy się częstotliwość.
chociaż nie jest to wyjaśnione przez teorię wzmocnienia, wybuch ekstynkcji można zrozumieć za pomocą teorii sterowania., W teorii kontroli percepcyjnej stopień wyjściowy biorący udział w jakimkolwiek działaniu jest proporcjonalny do rozbieżności między wartością odniesienia (pożądaną szybkością nagrody w paradygmacie operantowym)a prądem wejściowym. Tak więc, gdy nagroda jest usuwana, rozbieżność wzrasta, a wydajność wzrasta. W dłuższej perspektywie” reorganizacja”, algorytm uczenia się teorii sterowania, dostosowałby system sterowania w taki sposób, że wydajność jest zmniejszona.
ewolucyjna przewaga tego wymierania jest wyraźna., W środowisku naturalnym zwierzę, które utrzymuje się w wyuczonym zachowaniu, mimo że nie powoduje natychmiastowego wzmocnienia, może nadal mieć szansę na wywołanie wzmacniających konsekwencji, jeśli zwierzę spróbuje ponownie. Zwierzę to miałoby przewagę nad innym zwierzęciem, które zbyt łatwo się poddaje.
mimo nazwy jednak nie każda wybuchowa reakcja na niekorzystne bodźce ustępuje wymarciu. Rzeczywiście, niewielka mniejszość osób utrzymuje się w ich reakcji w nieskończoność.,