farmakokinetyka kodeiny w moczu i osoczu u zdrowych ochotników: implications for drug-of-abuse testing
trzynastu zdrowych ochotników biorących udział w otwartym i randomizowanym badaniu otrzymało dwie pojedyncze dawki (25 i 50 mg) kodeiny doustnie w odstępie dwóch tygodni., Stężenia opiatów w moczu badano przez 96 h, a stężenia kodeiny i metabolitów kodeiny-6-glukuronidu (C6G), morfiny, morfiny-3-glukuronidu (M3G) i morfiny-6-glukuronidu (M6G) monitorowano przez 24 h. osocze analizowano za pomocą wysokowydajnej chromatografii cieczowej. Pomiary moczu wykonano metodą przesiewową emitowanego opiatu oraz chromatografią gazową – spektrometrią masową na obecność kodeiny, morfiny i norkodeiny całkowitej (koniugaty uwolnione w wyniku hydrolizy kwasowej)., W moczu stosunek całkowitej ilości odzyskanej morfiny i kodeiny wyrażony w procentach wynosił od 2,3 do 23,3%, przy średniej wartości 9,8%. Wskaźnik ten zwiększał się wraz z upływem czasu, a u wszystkich, oprócz trzech osób, po 22-36 h wzrósł do ponad 1. w 58% przypadków wystąpił on w czasie wykrywania w teście EMIT. Czas wykrywania W teście przesiewowym EMIT wynosił 20-39 h po dawce 25 mg i 30-52 h po dawce 50 mg. Wskaźniki eliminacji obliczone na podstawie danych z moczu skorygowanych o stężenie kreatyniny wykazały, że morfina była wydalana wolniej niż kodeina., W osoczu najwyższe stężenia i wartości pola pod krzywą obserwowano dla C6G, a następnie dla kodeiny i M3G. wszystkie związki miały maksymalne wartości w osoczu po 1-2 godzinach od podania. Eliminacja M3G była wolniejsza niż C6G. doszliśmy do wniosku, że względny udział kodeiny i morfiny różni się zarówno u osób, jak i w funkcji czasu i że morfina może być obecna w stężeniach powyżej tych kodeiny nawet po umiarkowanych i pojedynczych dawkach kodeiny. Należy to wziąć pod uwagę przy interpretacji obecności opiatów podczas badań dotyczących nadużywania narkotyków.