granice w psychologii
wprowadzenie
ziewanie jest mimowolną sekwencją otwierania ust, głęboką inspiracją, krótkim bezdechem i mniej lub bardziej powolnym wydechem (Baenninger, 1997; Walusiński i Deputte, 2004; Guggisberg et al., 2010; Krestel i in., 2018). Po wywołaniu ziewanie nie może być całkowicie stłumione. Dlatego został zdefiniowany jako stereotypowy lub podobny do refleksu wzór (Lehmann, 1979; Provine, 1986)., W Homo sapiens, kilka hipotez zostały przedstawione ze zmiennym wsparciem w celu wyjaśnienia mechanizmów i funkcji spontanicznego ziewania, takich jak dotlenienie (funkcja oddechowa spowodowane przez niedotlenienie), zachowania związane ze stresem (spowodowane przez pobudzenie), lub termoregulacji (spowodowane przez hipertermię; Guggisberg et al., 2010; Massen et al., 2014; Gallup i Gallup, 2019). Jako odpowiedź fizjologiczna ziewanie może mieć wpływ na czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, takie jak pora dnia (Giganti and Zilli, 2011) lub temperatura wewnątrzczaszkowa/mózgowa (Gallup and Eldakar, 2013).,
ziewanie może być kierowane samodzielnie i / lub wyświetlane innym (Moyaho et al., 2017; Palagi et al., 2019). U ludzkich i nieludzkich naczelnych, w zależności od gatunku, gdy ziewanie jest pokazane innym, może komunikować zagrożenie (Troisi et al., 1990; Deputte, 1994) i / lub zmiany fizjologiczne i behawioralne (Provine et al., 1987; Leone et al., 2015; Zannella et al., 2015). U ludzi ziewanie jest społecznie modulowaną odpowiedzią, ponieważ może być hamowane przez rzeczywistą—a nie wirtualną-obecność społeczną (Gallup et al.,, 2019) i dlatego, że ziewanie może być wywołane ziewaniem kogoś innego, w wyniku zjawiska znanego jako zaraźliwe ziewanie (Provine, 1989, 2005). Ziewanie może być wywołane nawet wtedy, gdy ziewanie jest słyszalne, ale nie widziane (Arnott et al., 2009; Massen et al., 2015).
u ludzi, ich filogenetycznie najbliższe gatunki małp (szympansy: Pan paniscus; bonobos: Pan troglodytes) i afrykańskiej małpy theropithecus gelada, zakaźne ziewanie jest nie tylko obecne (Provine, 1986; Palagi et al., 2009; Tan i in., 2017; Zobacz też: Amici et al.,, 2014), ale także społecznie modulowany, ponieważ reakcja ziewania jest najwyższa, gdy zaangażowane są pewne kategorie osób (np. krewni, członkowie grupy, dominanci; Palagi et al., 2009; Campbell and de Waal, 2011, 2014; Norscia and Palagi, 2011; Demuru and Palagi, 2012; Massen et al., 2012)., Dwa główne argumenty zostały przedstawione w celu wyjaśnienia tej asymetrii społecznej w zakaźnym ziewaniu, które zostały pogrupowane w dwie główne hipotezy: hipoteza emotional Bias (EBH), łącząc zaraźliwe ziewanie z transferem emocjonalnym, i hipoteza Attentional Bias (ABH), który uważa za zakaźne ziewanie jako odpowiedź motoryczną, która podlega różnicom w odgórnych procesach uwagi (Palagi et al., 2020).,
EBH przewiduje, że asymetria społeczna obserwowana w wskaźnikach zarażenia ziewaniem odzwierciedla różnice w różnych więzach społecznych, zastępczych więzi emocjonalnych, między jednostkami. Hipoteza ta jest poparta dowodami, że wskaźnik zarażenia ziewaniem podąża za tendencją empatyczną (sensu Preston and de Waal, 2002), będąc najwyższym pomiędzy osobami, które łączą najsilniejszą więź emocjonalną. W szczególności Norscia and Palagi (2011) odkryli, że u ludzi wskaźnik zarażenia ziewaniem jest największy w odpowiedzi na krewnych i przyjaciół niż w odpowiedzi na znajomych i nieznajomych., U dorosłych szympansów ziewanie zarażenia jest wyższe między wewnątrz grupy w porównaniu do członków poza grupy (Campbell and De Waal, 2011) i w bonobos ziewanie zarażenia wskaźniki są największe między osobami, które partnerują więcej ze sobą (Demuru and Palagi, 2012). W badaniu porównawczym obejmującym zarówno ludzi, jak i bonobosa, Palagi et al. (2014) stwierdził, że wskaźniki zarażenia ziewaniem miały większy wpływ na jakość relacji między osobnikami niż gatunki, do których należały., Dodatkowo, u ludzi ziewanie zarażenia wzrasta z wiekiem, gdy zdolność do identyfikacji innych emocji wzrasta i zmniejsza się ze starością, gdy taka zdolność spada (Wiggers and van Lieshout, 1985; Anderson and Meno, 2003; Saxe et al., 2004; Singer, 2006; Millen and Anderson, 2011; Bartholomew and Cirulli, 2014). Wskaźnik zarażenia ziewaniem wzrasta z niemowlęctwa do dorosłości również u szympansów (Madsen i Persson, 2013).
ABH przewiduje, że asymetria społeczna obserwowana w ziewaniu zarażenia może być spowodowana różnicami w uwagi społecznej, wizualnej (Massen and Gallup, 2017)., W szczególności najwyższy poziom zakaźnego ziewania byłby spowodowany dodatkową odgórną, selektywną uwagą wizualną zwracaną na osoby, które są bardziej istotne dla obserwatora, takie jak znane osoby, jak występuje u ludzi i geladas, lub dominanty, jak występuje u szympansów lub bonobos (Yoon and Tennie, 2010; Massen et al., 2012; Massen and Gallup, 2017). Według Massen and Gallup (2017) ABH byłby poparty istniejącymi dowodami na różne wizualne wykrywanie i wizualne kodowanie percepcyjne twarzy znanych i/lub osób w grupie w porównaniu z nieznanymi (np.,, Buttle and Raymond, 2003; Ganel and Goshen-Gottstein, 2004; Jackson and Raymond, 2006; Michel et al., 2006).
w tym badaniu przeanalizowaliśmy dane dotyczące ziewania zebrane przez 9 lat na ludziach w ich naturalnych warunkach i ekstrapolowaliśmy przypadki, w których ziewanie emitowane przez podmiot mogło być słyszalne, ale nie widziane przez potencjalnego reagenta (ziewanie słuchowe). Biorąc pod uwagę tylko przypadki, w których wizualny sygnał bodźca ziewającego nie był wykrywalny, sprawdziliśmy, czy asymetria społeczna zaobserwowana wcześniej w wskaźnikach ziewania utrzymywała się, czy nie., W szczególności przetestowaliśmy następujące alternatywne prognozy pochodzące z dwóch hipotez przedstawionych powyżej (EBH i ABH).
Przewidywanie 1a: według EBH, na tempo ziewania zarażenia wpływa siła międzyosobniczej więzi społecznej—proxy więzi emocjonalnej-per se, a nie inna odgórna, selektywna Uwaga wizualna zwracana szczególnie na niektóre osoby., Jeśli ta hipoteza jest poparta, spodziewamy się zaobserwować uprzedzenia społeczne również wtedy, gdy wizualny sygnał bodźca ziewającego jest wykluczony, a wskaźniki zaraźliwego ziewania słuchowego są wyższe u osób silnie związanych w porównaniu do osób słabo związanych.
Prediction 1b: according to the ABH, the higher level of yawn contagion between strongly bonded compared to slably bonded individuals would be linked to the closest top-down, selective visual attention that individuals pay to individuals that are relevant to them, E.G., family and friends., Jeśli hipoteza ta jest poparta, uprzedzenia społeczne obserwowane w zarażeniu ziewaniem powinny zniknąć, gdy rozważa się tylko ziewanie słuchowe, ponieważ sygnał wzrokowy nie może być obecny przez potencjalnego reagenta.
materiały i metody
zbieranie danych i definicje operacyjne
w tym badaniu wzięliśmy pod uwagę wokalne ziewanie emitowane przez podmiot, który mógł być słyszalny—ale nie widziany—tylko przez potencjalnego reagenta (dalej: ziewanie słuchowe). Emiter i potencjalna odpowiedź na leczenie musiały znajdować się w zakresie ≤5 m., Wokalizowane ziewanie wiązało się z użyciem fałd głosowych, a ziewanie, które wiązało się tylko z ciężkim inspiracją/wydechem, nie zostało uznane za wokalizowane; 294 przypadki ziewania słuchowego zostały ekstrapolowane z zestawu danych z łącznej liczby 2001 ataków ziewania zebranych w ciągu 9 lat—od 2010 do 2019—za pomocą metody próbkowania wszystkich wystąpień (Altmann, 1974). W szczególności od listopada 2010 r. do maja 2019 r., w godzinach 05.30-02.30, zebrano ziewanie słuchowe u osób rasy kaukaskiej w wieku od 18 do 77 lat, podczas rutynowych czynności, np. w miejscach pracy, przy posiłkach, podczas spotkań towarzyskich itp.,, przy czym badani nie są świadomi bycia obserwowanymi i przy braku wyraźnego zewnętrznego źródła niepokoju. Baza danych o ziewaniu słuchowym zawierała 193 dyady o potencjalnej odpowiedzi na ziewanie. W zależności od sytuacji informacje były rejestrowane, niezaznaczane, za pomocą kodów alfanumerycznych i wprowadzane bezpośrednio do arkuszy obliczeniowych, pisane w telefonach komórkowych lub pisane na papierze, a następnie wprowadzane do arkuszy obliczeniowych w celu późniejszego opracowania. Podstawowe informacje, takie jak wiek i relacje między ludźmi, były znane autorom., Potencjalni respondenci byli kodowani tak, jak w przypadku braku wzroku, gdy ich głowa była obrócona o 180° w stosunku do spustu lub gdy istniała fizyczna przeszkoda blokująca wzrok, uniemożliwiająca potencjalnemu respondentowi zobaczenie twarzy i ciała spustu. Wyzwalacz i reagent nigdy nie były całkowicie odizolowane (np. w dwóch oddzielnych pomieszczeniach z zamkniętymi drzwiami) od siebie., Bliskość społeczna była zbierana na czterech poziomach: 0 = nieznajomi, którzy nigdy wcześniej się nie spotkali; 1 = znajomi, którzy dzielili wyłącznie pośredni związek oparty na trzecim elemencie zewnętrznym, czyli obowiązku pracy (koledzy) lub wspólnych przyjaciół (przyjaciele przyjaciół); 2 = przyjaciele, osoby niezrzeszone dzielące bezpośredni związek nie związany wyłącznie z trzecim elementem zewnętrznym; 3 = stali partnerzy i krewni (r ≥ 0,25)., Poprzednia Literatura donosi, że reakcje ziewania mogą być wywołane w ciągu 5 minut po obejrzeniu czyjegoś ziewania (ziewanie wyzwalacza) (Provine, 1986), z maksimum w pierwszej minucie (Provine, 2005; Palagi et al., 2014). Literatura podaje również, że od czwartej minuty istnieje największe prawdopodobieństwo autokorelacji (co oznacza, że obecność ziewania wykonanego przez testera w t0 zwiększa prawdopodobieństwo kolejnego ziewania przez tego samego testera w t (0+X), gdzie X jest rosnącą jednostką czasu; Kapitány and Nielsen, 2017)., Dlatego wzięliśmy pod uwagę reakcje ziewania występujące w ciągu 3 minut od ziewania emitowanego przez wyzwalacz. Aby jeszcze bardziej zmniejszyć błąd autokorelacji, w przypadku łańcucha ziewania emitowanego przez wyzwalacz (więcej ziewania emitowanych w 3-minutowym oknie czasowym) zarejestrowaliśmy jako odpowiedź tylko pierwsze ziewanie wykonane po odbiciu ostatniego ziewania. Zakodowaliśmy ziewanie jako „spontaniczne”, gdy żaden inny podmiot nie ziewał w ciągu 5 minut poprzedzających ziewanie., kodowane jako: 1 = obecność, 0 = nieobecność; więź społeczna została wpisana na czterech poziomach zdefiniowanych powyżej (0 = obcy; 1 = znajomi; 2 = przyjaciele; 3 = krewni); płeć spustu i obserwatora oznaczono jako: M = Mężczyzna, F = Kobieta; klasy wiekowe spustu i osoby odpowiedzialnej zostały zakodowane w następujący sposób: yo = młodzież (18-24 lat); ad = Dorosła (25-64 lata); se = senior (powyżej 65 lat) (Statistics Canada, 2009); przedziały czasowe zostały zakodowane w następujący sposób: jak następuje:1 = 05:30-09:00 AM; 2 = 09:01 AM–12:30 pm; 3 = 12:31-16:00 pm; 4 = 16:01-19:30 pm; 5 = 19:31-23:00 pm; 6 = 23:01-02: 30 (giganti and Zilli, 2011)., Baza danych (zob. Arkusz danych uzupełniających) obejmowała 84 mężczyzn, 69 kobiet, 16 młodych (yo), 122 dorosłych (ad) i 15 starszych (se)., Aby sprawdzić, czy na występowanie ziewającej zarazy miały wpływ czynniki bond (0 = obcy; 1 = znajomi; 2 = przyjaciele; 3 = krewni), płeć wyzwalacza (Trigger_sex), płeć wyzwalacza (Responder_sex), Klasa wiekowa wyzwalacza (Trigger_ageclass) i klasa wiekowa wyzwalacza (Responder_ageclass) oraz przedział czasowy (od 1 do 6), użyliśmy uogólnionego liniowego modelu mieszanego (GLMM), który zawierał te pięć predyktorów jako stałe efekty i wyzwalacze (GLMM). wyzwalacz) i respondentów (responder) Jako efekty losowe. Zamontowaliśmy modele w R (R Core Team, 2018; Wersja 3.5.,1) Korzystanie z funkcji lmer pakietu R lme4 (Bates et al., 2015). Ustaliliśmy znaczenie modelu pełnego przez porównanie z modelem zerowym zawierającym tylko efekty losowe(Forstmeier and Schielzeth, 2011). Użyliśmy testu współczynnika prawdopodobieństwa (Dobson, 2002), aby sprawdzić to znaczenie (ANOVA z argumentem „Chisq”). Obliczyliśmy wartości p dla poszczególnych predyktorów na podstawie testów współczynnika prawdopodobieństwa między modelem pełnym i zerowym za pomocą funkcji r „drop1” (Barr et al., 2013). Ponieważ zmienna odpowiedzi była binarna, użyliśmy dwumianowej dystrybucji błędów., Przetestowaliśmy, czy interakcje między płciami lub klasami wiekowymi wyzwalacza i reagującego były znaczące, ale ponieważ nie były, nie uwzględniliśmy ich w modelu. Użyliśmy pakietu multiple contrast (multcomp) do przeprowadzenia wszystkich porównań parowych dla każdego poziomu wiązania z testem Tukey (Bretz et al., 2010). Zgłosiliśmy skorygowane przez Bonferroni wartości p, estymację (Est), błąd standardowy (SE) i wartości Z.
wyniki
Rysunek 1., Wykres liniowy wpływu więzi społecznej między wyzwalaczem a reagentem (oś X) na średnie występowanie ziewania akustycznego (oś Y). Przyjaciele i krewni wykazują znacznie wyższą częstotliwość zarażania ziewaniem niż obcy i znajomi (test Tukey: przyjaciele i znajomi p < 0.001; krewni i znajomi p < 0.001; przyjaciele i znajomi p < 0.001; krewni i znajomi p < 0.001; krew i < 0.001; inne kombinacje, NS).,
Rysunek 2. Wykres liniowy wpływu płci wyzwalacza (oś X) na średnie wystąpienie ziewania akustycznego (oś Y). Wpływ płci wyzwalającej na ziewanie akustyczne, gdy odpowiedzialnym jest kobieta (po prawej) i mężczyzna (po lewej). Ziewanie samców wywołuje więcej ziewania niż u samic, niezależnie od płci respondenta (wynik GLMM, p = 0,022). Punkty przedstawiają wpływ zmiennej odpowiedzi na zmienną niezależną „płeć wyzwalacza”, w oparciu o wartość przewidywaną przez model., Kolorowe paski pokazują 95% przedział ufności.
Rysunek 3. Wykres liniowy wpływu płci reagującego (oś X) na średnie wystąpienie efektu ziewania akustycznego (oś Y). Wpływ płci reagującej na ziewanie akustyczne, gdy wyzwalaczem jest kobieta (po prawej) lub mężczyzna (po lewej). Samice reagują znacznie częściej niż samce, niezależnie od płci spustu (wynik GLMM, p = 0,021)., Punkty reprezentują wpływ, jaki zmienna odpowiedzi ma na zmienną niezależną „płeć reagującego”, w oparciu o wartość przewidywaną przez model. Kolorowe paski pokazują 95% przedział ufności.
dyskusja
badanie to pokazuje po raz pierwszy, że zarażenie ziewaniem ma znaczący wpływ na więź społeczną między osobami (Tabela 1), nawet gdy bodźce wyzwalające są ziewaniem słuchowym, które zdefiniowaliśmy jako ziewanie wokalne, które można usłyszeć, ale nie zobaczyć (wizualny sygnał niewykrywalny, sygnał słuchowy wykrywalny)., W szczególności zaraźliwe ziewanie słuchowe jest znacznie częstsze między krewnymi i przyjaciółmi niż między nieznajomymi i znajomymi (ryc. 1). To odkrycie wspiera przewidywania 1A w oparciu o EBH, a nie przewidywania 1B w oparciu o ABH, co prowadzi do wniosku, że u ludzi odgórnie, selektywna Uwaga wzrokowa nie może być głównym motorem asymetrii społecznej obserwowanej w wskaźnikach zarażenia ziewaniem (Norscia and Palagi, 2011; Norscia et al., 2016a)., Również płeć wyzwalacza i płeć odbiornika miały znaczący wpływ na wskaźnik zarażenia ziewaniem, przy czym mężczyźni—jako wyzwalacze-byli częściej reagowani przez innych niż kobiety (ryc. 2), a kobiety częściej reagowały na ziewanie innych niż mężczyźni (ryc. 3).
W Przeciwieństwie Do Bartholomew and Cirulli (2014), nie znaleźliśmy wpływu wieku na ziewanie, najprawdopodobniej dlatego, że nasza baza danych na temat ziewania słuchowego miała silną częstość występowania dorosłych (25-64 lata)., Najwyższe poziomy słuchowego ziewania zarażenia u kobiet w porównaniu do mężczyzn potwierdzają uprzedzenia płci obserwowane w Warunkach naturalistycznych na ludzi podatnych na ziewanie zarażenia przez Norscia et al. (2016a, b) rozważając większy zbiór danych, który również zawierał ziewanie, które mogą być postrzegane przez potencjalnego reagującego(z ziewaniem modalność sensoryczna-wzrok, słuch, lub oba-nie wpływa na odpowiedź)., Uprzedzenie płci jest również częściowo zgodne z wcześniejszymi wynikami uzyskanymi w kontrolowanych warunkach, w tym wizualnym sygnałem (Chan and Tseng, 2017; ale zobacz Norscia and Palagi, 2011; Bartholomew and Cirulli, 2014). Postawiono hipotezę, że wysoki stopień zarażenia ziewaniem u kobiet może poinformować emocjonalne zarażenie (Norscia et al., 2016a), w świetle podobno wyższych zdolności empatycznych—związanych z macierzyństwem—kobiet w porównaniu do mężczyzn (Christov-Moore et al., 2014)., Kwestia ta jest jednak nadal przedmiotem debaty, ponieważ różnice kulturowe między społeczeństwami ludzkimi mogą kształtować dynamikę więzi społecznych w inny sposób. Dlatego też, na tym etapie wiedzy, skomplikowane jest oddzielenie czynników kulturowych, jakości relacji międzyludzkich i wpływu płci w dystrybucji ziewania. Nasze wyniki pokazują również, że mężczyźni osiągają lepsze wyniki niż kobiety jako wyzwalacze, a najbardziej parsymoniczną hipotezą na to może być to, że wokalizacje mężczyzn mogą być lepiej słyszalne w naturalnych warunkach, często charakteryzujących się hałasami tła., Rzeczywiście, postrzeganie płci głosu opiera się przede wszystkim na podstawowej częstotliwości, która jest średnio niższa o oktawę w głosach męskich niż żeńskich, przy czym wokalizacje o niższej częstotliwości podróżują dalej niż wokalizacje o wysokiej częstotliwości (Marten and Marler, 1977; Latinus and Taylor, 2012). Jednak według naszej wiedzy nie ma konkretnych badań dotyczących możliwego odchylenia płciowego w słyszalności ziewania i dlatego konieczne jest dalsze badanie z eksperymentalnymi próbami w kontrolowanych warunkach, aby zweryfikować te spekulacje.,
w tym badaniu odkryliśmy również, że różnic w wskaźnikach zarażenia ziewaniem w różnych kategoriach (rodzina i przyjaciele, obcy i znajomi) nie można wyjaśnić różnicami w odgórnej, selektywnej uwadze wzrokowej. To stwierdzenie jest zgodne z wcześniejszą literaturą. Zaraźliwe ziewanie wydaje się obejmować obszary mózgu, które są bardziej związane z orientacją-bottom up sieci niż odgórne obszary związane . Co więcej, ziewanie zarażenie nie jest wrażliwe na sygnały sensoryczne obecne w sygnale (słuchowe, wizualne lub audiowizualne) (Arnott et al.,, 2009; Norscia and Palagi, 2011) ani nie ma wpływu na wizualną perspektywę bodźca wyzwalającego (ziewanie w orientacji 90°, 180° i 270° są w stanie wywołać reakcje ziewania jako frontal, 0° ziewanie; Provine, 1989, 1996). Chan i Tseng (2017) odkryli, że zdolność do wykrywania ziewania jako takiego (wrażliwość wykrywania percepcji) była związana z czasem patrzenia na oczy twarzy uwalniającej bodziec, ale wzorce patrzenia oczu nie były w stanie modulować zaraźliwego ziewania., U szympansów, częstotliwość zaraźliwego ziewania była najwyższa pomiędzy tymi samymi grupami niż w różnych grupach, nawet jeśli respondenci patrzyli dłużej na Filmy szympansów spoza grupy (Campbell and de Waal, 2011). Argument, że wizualna selektywna Uwaga Może uprzedzać wskaźniki zarażenia ziewaniem w określonym kierunku (podmioty reagujące bardziej na rodzinę niż obcy), jest również podważany przez brak jakiegokolwiek specyficznego wzorca uwagi społecznej u ludzkich i nieludzkich naczelnych. Poprzez eye-tracking (stosowane do pomiaru czasu oglądania) i pokazując nieznane twarze swoim testerom eksperymentalnym, Méary et al., (2014) zaobserwował, że ludzie byli wypaczeni w kierunku twarzy własnej rasy, podczas gdy uwaga makaków rhesusa była bardziej przyciągana przez nowe niż przez te same twarze gatunków. Kawakami i in. (2014) zaobserwował, że ludzie zwracali większą uwagę na oczy etnicznych członków grupy oraz nos i usta etnicznych członków grupy. To samo badanie wykazało również, że uwaga wzrokowa nie zależy od rasy docelowej. Mierząc, jak długo testerzy patrzyli na ekran, Whitehouse et al., (2016) zaobserwował, że makaki Barbary zwracały większą uwagę na drapanie filmów o nieznajomych niż nieznajomych osobach, ale także zauważyły, że w nie-obcych, makaki zwracały największą uwagę na te osoby, z którymi dzieliły słabą więź społeczną. Schino i Sciarretta (2016), mierząc szybkość spojrzenia, zauważyli, że mandryle bardziej patrzyły na swoich krewnych niż na nie-krewnych, ale także bardziej na dominujących niż na podwładnych kolegów grupowych. W związku z tym badania te (stosowane do wspierania ABH) nie opisują jednego schematu selektywnej uwagi., Kolejnym ważnym punktem do rozważenia jest sama definicja znajomości i przynależności do grupy przyjęta przez większość badań stosowanych do wspierania ABH (Massen and Gallup, 2017). Badania te wykazały lepsze wykrywanie wzrokowe i wizualne kodowanie percepcyjne twarzy osób znanych/w grupie w porównaniu do osób nieznanych, ale definiowały znajomość i przynależność do grupy nie na podstawie osobistych relacji między jednostkami. Zamiast tego znajomość lub przynależność do grupy definiowano na podstawie wiedzy pośredniej (np.,, zdjęcie sławnych ludzi lub tematu już pokazanego w fazach przedprocesowych) lub wspólny wyścig (np. Buttle and Raymond, 2003; Ganel and Goshen-Gottstein, 2004; Jackson and Raymond, 2006; Michel et al., 2006). Definicja ta jest dobra dla celów tych badań, ale nie jest tak dobra, jeśli wyniki są wykorzystywane do zaproponowania alternatywnych wyjaśnień wpływu, jaki rzeczywiste więzi społeczne-oparte na rzeczywistych relacjach-mogą mieć na zjawisko, w tym przypadku ziewanie zarażenia. Na przykład Michel et al., (2006) zaobserwowano, że osoby rasy kaukaskiej i azjatyckiej mogą lepiej rozpoznawać twarze tej samej rasy, ale ta różnica nie była obecna u osób azjatyckich, które żyły od około roku wśród rasy kaukaskiej. Kolejny punkt dyskusji dotyczy obecności ziewającej zarazy u dzieci z autyzmem spectrum disorder (ASD), które często wykazują zmiany w uwagi wzrokowej (Richard and Lajiness-O ' Neill, 2015). U dzieci z ASD ziewanie może być nieobecne (Senju et al., 2007), (Helt et al.,, 2010), lub podobne do typowo rozwijających się dzieci, gdy osoby są nakłaniane do przekierowania ich uwagi na bodziec wideo podczas badań eksperymentalnych (Usui et al., 2013). W ostatnim badaniu Mariscal et al. (2019) stwierdzono, że ziewanie u dzieci z ASD było pozytywnie związane ze stężeniem oksytocyny we krwi, hormonu zaangażowanego w rodzicielskie i społeczne przywiązanie (Decety et al., 2016) i zakładał, że ziewanie zarażenia u dzieci z ASD może być związane ze zmiennymi średnimi stężeniami oksytocyny w różnych kohortach badawczych (Mariscal et al., 2019)., To odkrycie jest zgodne z hipotezą EBH, która łączy wskaźniki zarażenia ziewaniem z więziami społecznymi, które mogą odzwierciedlać więź emocjonalną.
wnioski
nasze badanie dodaje do dyskusji na temat mechanizmów leżących u podstaw asymetrii społecznej w ziewanie contagion (dla krytycznej oceny: patrz Adriaense et al., 2020; Palagi i in., 2020), pokazując, że ziewanie jest prawdopodobnie związane z oddolną, a nie z odgórną, selektywną uwagą., Uwaga oddolna jest przede wszystkim prowadzona przez zmysłowe postrzeganie bodźca wywołującego, podczas gdy odgórna, selektywna uwaga jest dobrowolnym, trwałym procesem, w którym konkretny przedmiot jest wybierany wewnętrznie i skupiany lub badany (Katsuki and Constantinidis, 2014). Pod tym względem słyszalny był bodziec akustyczny (ziewanie słuchowe) emitowany przez spust i mógł wywołać reakcję ziewania w odbiorniku, mimo że odbiornik nie zwracał na spust żadnej dobrowolnej uwagi wzrokowej., Co więcej, wskaźniki odpowiedzi na ziewanie były modulowane społecznie, a zarażenie ziewaniem słuchowym było najwyższe u osób, które były ze sobą najsilniej związane. Stąd odgórna selektywna uwaga nie jest głównym motorem asymetrii społecznej obserwowanej w ziewaniu, które wydaje się być zjawiskiem napędzanym bodźcem-związanym z oddolnymi procesami uwagi. Konieczne jest dalsze badanie, aby zrozumieć, czy i w jaki sposób Inne formy uwagi lub etapy wstępne są w stanie wpłynąć na zarażenie ziewaniem.,
Oświadczenie o dostępności danych
zestaw danych użyty do tego badania znajduje się w materiale dodatkowym.
Deklaracja Etyczna
badanie z udziałem ludzi zostało zweryfikowane i zatwierdzone przez Comitato di Bioetica D ' Ateneo (Uniwersytecki Komitet Bioetyczny)—Uniwersytet w Turynie (ref. nr 451945). Pisemna świadoma zgoda na udział w tym badaniu nie była wymagana zgodnie z ustawodawstwem krajowym i wymogami instytucjonalnymi.
wkład autora
W i EP przeprowadził zbieranie danych oraz opracował i napisał rękopis., AZ pomógł w zbieraniu danych i rewizji rękopisów, rycin i tabel. MG przeprowadził analizy statystyczne i napisał związaną z tym część rękopisu.
konflikt interesów
autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek relacji handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.
podziękowania
autorzy pragną podziękować Prof. Roberto Barbuti i prof. Cristinie Giacomie za wsparcie badań na Uniwersytecie w Pizie i Uniwersytecie Turyńskim, odpowiednio.,
Supplementary Material
Altmann, J. (1974). Observational study of behavior: sampling methods. Behaviour 49, 227–266. doi: 10.1163/156853974×00534
PubMed Abstract | CrossRef Full Text | Google Scholar
Anderson, J. R., and Meno, P. (2003). Psychological influences on yawning in children. Curr. Psychol. Lett. 11, 1–7.
Google Scholar
Bartholomew, A. J., and Cirulli, E. T. (2014)., Indywidualna zmienność podatności na ziewanie jest bardzo stabilna i w dużej mierze niewyjaśniona przez empatię lub inne znane czynniki. PLoS One 9: e91773. podoba mi się! do obserwowanych nr: 101371pone.0091773
PubMed Abstract | CrossRef Full Text | Google Scholar
Bretz, F., Hothorn, T., and Westfall, P. (2010). Multiple comparison Using R. Boca Raton, FL: Chapman & Hall.
Google Scholar
Etologiczne badanie ziewania u naczelnych. I., Analiza ilościowa i badanie związku przyczynowego dwóch gatunków małp Starego Świata (Cercocebus albigena i Macaca fascicularis). Etologia 98, 221-245 doi: 10.1111 / j. 1439-0310. 1994.tb01073x
CrossRef Full Text | Google Scholar
Dobson, A. J. (2002). An Introduction to Generalized Linear Models, 2nd Edn. Boca Raton, FL: Chapman and Hall.
Google Scholar
Uwaga oddolna i odgórna: różne procesy i nakładające się systemy neuronowe., Neurologiczna 20, 509-521 doi: 10.1177/1073858413514136
PubMed Abstract | CrossRef Full Text/Google Scholar
Singer, T. (2006). Neuronalne podstawy i ontogeneza empatii i czytania w myślach: przegląd literatury i implikacje dla przyszłych badań. Neurosci. Biobehav. Rev. 30, 855-863. podoba mi się! do obserwowanych nr: 601662006.06.011
PubMed Abstract | CrossRef Full Text | Google Scholar
Statistics Canada (2009). Kategorie Wiekowe, Grupy Cyklu Życia.
Google Scholar