ID testu: Fibrynogen fibrynogen, Plasma
Fibrynogen, znany również jako czynnik I, jest białkiem osocza, które może być przekształcone przez trombinę w żel fibrynowy („skrzep”). Fibrynogen jest syntetyzowany w wątrobie i krąży w osoczu jako dwusiarczkowy dimer 3 podjednostek. Biologiczny okres półtrwania fibrynogenu w osoczu wynosi od 3 do 5 dni.
izolowany niedobór fibrynogenu może być dziedziczony jako cecha autosomalna recesywna (afibrynogenemia lub hipofibrynogenemia) i jest jednym z najrzadszych z odziedziczonych niedoborów czynnika krzepnięcia.,
nabyte przyczyny obniżonego poziomu fibrynogenu obejmują: ostre lub niewyrównane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe i fibrynolizę (rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe: DIC), zaawansowaną chorobę wątroby, leczenie L-asparaginazą i leczenie środkami fibrynolitycznymi (np. streptokinaza, urokinaza, aktywator plazminogenu tkankowego).
zaburzenia funkcji fibrynogenu, dysfibrynogenemia, mogą być dziedziczne (wrodzone) lub nabyte. Pacjenci z dysfibrynogenemią są na ogół bezobjawowe., Jednak wrodzone dysfibrynogenezy są bardziej prawdopodobne niż nabyte, aby być związane z krwawieniem lub zaburzeniami zakrzepowymi. Podczas gdy dysfibrynogenezy nie są zazwyczaj związane z klinicznie istotnymi problemami hemostazy, charakterystycznie wytwarzają długotrwały test krzepnięcia trombiny.
nabyte dysfibrynogenezy występują głównie w związku z chorobami wątroby (np. przewlekłe zapalenie wątroby, hepatoma) lub chorobami nerek (np. przewlekłe zapalenie kłębuszków nerkowych, nadnercza) i zwykle są związane z podwyższonym poziomem fibrynogenu.,
fibrynogen jest reagentem ostrej fazy, więc wiele nabytych stanów może spowodować wzrost jego stężenia w osoczu:
-ostre lub przewlekłe choroby zapalne
-zespół nerczycowy
-choroby wątroby i marskość wątroby
-ciąża lub terapia estrogenowa
-kompensowane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe
-cukrzyca
-otyłość