Jak ryby Remora mają swoje dziwaczne Ssaki
naukowcy twierdzą, że potwierdzili, jak ryby remora rosną na ich głowach dziwne ssące dyski.Remoras, które mogą mieć do 3 Stóp (1 metr) długości, mają listwowy dysk nad oczami, który wygląda jak spód tenisówki. Działa jak ssak i pozwala im przymocować się do płaszczek manty, rekinów i kadłubów Łodzi w wodach tropikalnych. Ale ryby nie są pasożytami; raczej nieszkodliwie zaczepiają się i żywią się resztkami pokarmu od gospodarzy.,
od dawna podejrzewano, że ssak powstał z przestawionych części normalnej płetwy grzbietowej, ale ich rozwój nie był badany. Obserwując, jak remoras dorastają z najwcześniejszych stadiów larw, grupa naukowców twierdzi, że w końcu potwierdzili, że ssak rzeczywiście pochodzi z części płetw.,
„śledziliśmy najwcześniejsze etapy rozwoju dysku, dopasowując pierwsze ślady elementów ssącego dysku z pierwszymi śladami elementów płetw grzbietowych innej ryby, białego okonia (Morone americana), który ma typową płetwę grzbietową większości ryb,”Naukowiec Dave Johnson, zoolog z Smithsonian” s National Museum of Natural History, wyjaśnił w oświadczeniu.
Johnson i współpracownicy zaobserwowali, że poprzez szereg małych zmian, trzy typowe elementy płetwy — promienie dystalne, promienie proksymalne-środkowe i kolce płetw — przekształcają się podczas rozwoju, tworząc ssawkę remora.
badacze odkryli również, że larwy remory mają charakterystyczne haczykowate zęby wystające z dolnej szczęki. Johnson mówi, że to może być wskazówka, jak małe ryby podróżują autostopem, zanim wyrosną ich Ssaki.,
„ponieważ larwy remora na tym etapie są stosunkowo rzadkie w kolekcjach planktonu, często się zastanawiałem, chociaż nie mamy na to żadnych dowodów, czy może larwy remora nie są wolne żyjące w warstwie planktonu, ale wchodzą do jam skrzelowych ryb i używają swoich haczykowatych zębów, aby trzymać się, dopóki nie rozwiną dysku”, powiedział Johnson w oświadczeniu. „Pożywka dla przyszłych badań.”
śledź Megan Gannon na Twitterze i Google+. Obserwuj nas @livescience, Facebook & Google+., Oryginalny artykuł na LiveScience.com.