James Lineback-MD, FCCP-Medical Legal Expert
niewydolność wielonarządowa, określana również jako niewydolność wielonarządowa i zespół dysfunkcji wielonarządowych, jest zdefiniowana jako choroba, w której dwa lub więcej układów narządów nie są w stanie funkcjonować bez pomocy lub interwencji., Przykładami niewydolności wielonarządowej są zastoinowa niewydolność serca w obecności ostrej niewydolności oddechowej, ostra niewydolność nerek i niewydolność wątroby z powodu wstrząsu septycznego oraz ostra niewydolność oddechowa wymagająca wentylacji mechanicznej u pacjentów w śpiączce.,
niewydolność wielonarządowa na ogół wynika z infekcji, urazu (wypadku lub zabiegu chirurgicznego) lub zmniejszonego przepływu krwi, tak jak miałoby to miejsce podczas ostrego zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu, a te podstawowe przyczyny wywołują niekontrolowaną reakcję zapalną, powodując uszkodzenie narządów końcowych ważnych narządów, takich jak serce, płuca, nerki, jelita, mózg i wątroba.
posocznica, która wynika z ogólnoustrojowej reakcji zapalnej wynikającej z zakażenia, jest najczęstszą przyczyną tego schorzenia., Reakcja zapalna sepsy prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi, a następnie do zmniejszenia przepływu krwi do ważnych narządów, co dodatkowo zmniejsza ich funkcję. Ostateczna przyczyna niewydolności wielonarządowej nie może być jednak zidentyfikowana nawet u jednej trzeciej pacjentów.
wskaźniki umieralności z powodu niewydolności wielonarządowej wahają się od 30 do 100 procent, a szansa na przeżycie maleje wraz ze wzrostem liczby zaangażowanych narządów. Po pięciu układów narządów są zaangażowane, śmiertelność jest w zakresie 95 procent, liczba, która pozostała niezmieniona od 1980 roku.,
leczenie niewydolności wielonarządowej jest poważnym wyzwaniem, ponieważ patofizjologia nie jest dobrze poznana. Obecnie nie ma specyficznego leczenia, które mogłoby odwrócić niewydolność narządów, dlatego leczenie ogranicza się do leczenia podtrzymującego, takiego jak wspomaganie ciśnienia krwi i oddychania. Utrzymanie odpowiedniego dostarczania tlenu do różnych narządów i utrzymanie natlenienia tkanek jest nadrzędnym głównym celem.