Jeff Lynne (Polski)
Wczesne życie i kariera
Lynne urodził się w rodzinie Nancy i Philipa Lynne i dorastał w Shard End w Birmingham w Anglii, gdzie uczęszczał do Alderlea Boys ' Secondary School. Jako mieszkaniec Birmingham ma płaski akcent Brummie. Jego pierwszą gitarę, instrument akustyczny, kupił dla niego ojciec za 2 funtów. Grał w nim jeszcze w 2012 roku. W 1963 roku utworzył grupę z Robertem Readerem i Davidem Walshem, używając niewiele więcej niż hiszpańskich gitar i tanich instrumentów elektrycznych. Początkowo nazywali się Rockin ” Hellcats, później The Handicaps i wreszcie The Andicaps., Ćwiczyli w Shard End Community Centre i występowali co tydzień. Jednak w 1964 roku Robert Reader i David Walsh opuścili zespół, a Lynne wprowadziła zastępców. Pod koniec 1964 roku Lynne zdecydowała się opuścić zespół, aby zastąpić Micka Adkinsa z lokalnego zespołu „The Chads”.
jakiś czas po 1965 roku nabył swój pierwszy sprzęt do nagrań studyjnych, Bang& Olufsen „beocord 2000 De Luxe” stereofoniczny magnetofon szpulowy, który umożliwiał wielokrotne śledzenie między lewym i prawym kanałem. Mówi, że to „nauczyło mnie, jak być producentem”., W 1966 roku Lynne dołączył do składu Nightriders jako gitarzysta, odpowiadając na reklamę w Birmingham Evening Mail.
zespół wkrótce zmieni nazwę na Idle Race. Pomimo tego, że nagrał z zespołem dwa dobrze przyjęte przez krytyków albumy i wyprodukował drugi, sukces wymknął mu się spod kontroli. W 1970 roku Lynne przyjęła propozycję od przyjaciela Roya Wooda, aby dołączyć do bardziej udanego zespołu The Move.,
1970-86: the Move I ELOEdit
Lynne wniosła wiele piosenek do dwóch ostatnich albumów The Move, tworząc wraz z Royem Wood i Bev Bevanem zespół zbudowany wokół fuzji rocka i muzyki klasycznej – projekt, który ostatecznie stał się bardzo udanym Electric Light Orchestra (ELO). Pierwotna idea polegała na tym, że oba zespoły będą istniały w tandemie. Bevan zasugerował jednak, że Lynne nie interesuje się przeprowadzką, stwierdzając:
„jedynym powodem, dla którego Jeff Lynne kiedykolwiek dołączył do przeprowadzki, było założenie nowego zespołu., Nigdy nie był zainteresowany byciem częścią przeprowadzki. To był dobry, zarabiający pieniądze zespół. To naprawdę dobry początek ELO za ściąganie muzyków, nagrywanie, próby i takie tam. Jeff nigdy nie chciał być w ruchu. Chciał stworzyć nowy zespół.”
problemy doprowadziły do odejścia Wooda z ELO w 1972 roku, po tym, jak tytułowy pierwszy album zespołu opuścił Lynne jako dominującą siłę twórczą zespołu. Następnie następowały kolejne zmiany personalne zespołu i coraz bardziej popularne albumy: ELO 2 z 1973 roku oraz na trzeci dzień, Eldorado z 1974 roku i Face The Music z 1975 roku., W 1976 roku Lynne prawie rozwinęła korzenie grupy w bardziej złożone i unikalne pop-rockowe brzmienie zmieszane ze studyjnymi strunami, warstwowymi wokalami i ciasnymi, chwytliwymi popowymi singlami. Lynne ' s teraz prawie kompletna dominacja twórcza jako producent, autor tekstów, aranżer, wokalista i gitarzysta może sprawić, że ELO wydaje się być niemal solowym wysiłkiem., Jednak brzmienie ELO i skupienie się na pisaniu Lynne zostało również ukształtowane przez Współaranżację Louisa Clarka i Richarda Tandy 'ego pod kierunkiem Lynne (zwłaszcza duże sekcje smyczkowe) i Bev Bevan' a, podczas gdy integracja Mooga, harmonium i Mellotronu Richarda Tandy ' ego z bardziej nowatorską technologią klawiatur, nadała piosenkom Lynne bardziej symfoniczne brzmienie. Charakterystyczny głos Kelly Groucutt zmiksował się z Lynne, tworząc Klasyczne harmoniczne brzmienie wokalu ELO.,
szczytem sukcesu i popularności ELO na całym świecie był rozległy podwójny album Out of the Blue z 1977 roku, który w dużej mierze powstał w szwajcarskim schronisku podczas dwutygodniowego Maratonu Pisania. W 1978 roku zespół odbył trasę koncertową „space ship”. Aby odtworzyć złożone instrumentalne tekstury swoich albumów, zespół użył wcześniej nagranych dodatkowych podkładów w występach na żywo. Chociaż praktyka ta stała się powszechna, wywołała znaczne szyderstwa w ówczesnej prasie., Lynne często stwierdzał, że woli twórcze środowisko studia od rygorów i nudy koncertowania. W 1979 roku Lynne kontynuowała sukces Out of the Blue z Discovery, który przez 5 tygodni zajmował 1. miejsce w Wielkiej Brytanii. Album kojarzony jest przede wszystkim z dwoma singlami o charakterze disco („Shine a Little Love” I „Last Train to London”) oraz z tytułowymi „s word play on” disco „I”very”., Jednak pozostałe siedem utworów z albumu nie-disco odzwierciedlało zakres Lynne jako pop-rockowej piosenkarki, w tym ciężki, średni tempo rock anthem („Don” t Bring Me Down”), który pomimo użycia pętli perkusyjnej, można uznać za antytezę disco. Lynne później przypomniał sobie swoje początki w muzyce tanecznej: „i love the force of disco. Uwielbiam wolność, którą dał mi do robienia różnych rytmów. Podobał mi się ten naprawdę stały rytm jazdy. Spokojnie jak skała. Zawsze lubiłem tę prostotę w bębnie basowym.,”
w 1979 roku Lynne odrzuciła propozycję ELO, aby nagłośnić Koncert Knebworth w Wielkiej Brytanii, pozwalając Led Zeppelin na nagłośnienie. Z powodu braku trasy koncertowej w celu wsparcia Discovery, Lynne miała czas, aby dodać pięć utworów do ścieżki dźwiękowej do musicalu Xanadu z 1980 roku. Album zawierał trzy single z Top 40: „I”m Alive „(numer 20 W WIELKIEJ BRYTANII), „All Over the World” (numer 11 w Wielkiej Brytanii) oraz tytułowy utwór „Xanadu”, który dotarł do pierwszego miejsca w Wielkiej Brytanii. Mimo to Lynne nie był ściśle zaangażowany w rozwój filmu, a jego materiał w związku z tym miał tylko powierzchowne przywiązanie do fabuły., Xanadu występował słabo w box office (choć później zyskał popularność jako kultowy faworyt). Lynne później wyparła się swojego ograniczonego wkładu w projekt.
w 1981 roku Lynne poszła w nieco innym kierunku z albumem o tematyce science-fiction Time, osiągając pierwsze miejsce przez dwa tygodnie w Wielkiej Brytanii, produkując drugi singel z top 3 w mniej niż dwa lata. Struny były nadal wyróżniane, ale z mocno zsyntetyzowanymi teksturami., Po marginalnie udanej trasie koncertowej, Lynne zachowała to ogólne podejście z sekretnymi wiadomościami z 1983 roku i ostatecznym zobowiązanym kontraktowo albumem ELO Balance of Power w 1986 roku. Lynne omawia umowny charakter ostatnich albumów w krótkim wywiadzie dołączonym do DVD „Zoom”. ELO miało teraz tylko trzech oficjalnych członków (Lynne, Bevan i Tandy), a Lynne zaczęła poświęcać więcej czasu na produkcję. Podczas pobytu w Electric Light Orchestra Lynne zdołał wydać kilka nagrań pod własnym nazwiskiem., W 1976 roku Lynne coverowała piosenki Beatlesów „With a Little Help from My Friends” I „Nowhere Man” do All This I World War II. w 1977 roku Lynne wydała swój pierwszy solowy singiel o Smaku disco „Doin” That Crazy Thing ” / „Goin” Down To Rio”. Pomimo wysokiego profilu ELO w tym czasie, otrzymał niewiele airplay i nie udało się chart.
w 1984 roku Lynne i Tandy nagrali dwie oryginalne piosenki „Video!”I” Let It Run „do filmu Electric Dreams (dostarczyli także trzecią piosenkę, „Sooner Or Later”, która została wydana jako strona b ” Video!”)., Lynne napisała również piosenkę „The Story of Me”, która została nagrana przez The Everly Brothers na ich comeback albumie EB84. Jeszcze przed oficjalnym zakończeniem ELO, Lynne zaczął skupiać się prawie wyłącznie na pracy nad produkcją studyjną. Lynne wyprodukowała i napisała przebój „Slipping Away” z 1983 roku dla Dave 'a Edmundsa i grała na sesjach (z Tandy 'm) dla albumu Edmundsa” Information”. Lynne wyprodukowała również sześć utworów na kolejnym albumie Edmundsa z 1984 roku, Riff Raff., W przeciwieństwie do gęstego, boomowego, barokowego brzmienia ELO, post-ELO praca studyjna Lynne miała tendencję do bardziej minimalistycznego, akustycznego instrumentacji i rzadkiej, „organicznej” jakości, która generalnie faworyzuje lekką atmosferę w pomieszczeniu i kolorystykę nad sztucznym pogłosem, szczególnie na wokalach. W nagraniach Lynne często pojawiają się również skompresowane brzmienie gitary akustycznej, zapoczątkowane przez Rogera Mcguinna, oraz mocno wzmocniony dźwięk werbla.,
1987-91: Traveling Wilburysedytuj
wpływ Lynne 'a przez The Beatles był wyraźnie widoczny w jego pracy ELO, a związek z The Beatles został wzmocniony, gdy Lynne wyprodukował George Harrison' s Cloud Nine. Ten ostatni był udanym comebackiem dla Harrisona, wydanym w 1987 roku, z popularnymi singlami „Got My Mind Set on You”, „When We Was Fab” (gdzie Lynne grała na skrzypcach w teledysku) i „This Is Love”, z których dwa ostatnie zostały napisane wspólnie przez Lynne., Związek Lynne z Harrisonem doprowadził do powstania w 1988 roku The Traveling Wilburys, studyjnej „supergrupy”, która obejmowała również Toma Petty ' ego, Boba Dylana i Roya Orbisona i zaowocowała dwoma albumami (Vol. 1 I T. 3), Oba wyprodukowane przez Harrisona i Lynne. W 1988 roku Lynne pracowała również nad albumem Orbisona „Mystery Girl”, współtworząc i produkując ostatni duży przebój Orbisona, „You Got It”, oraz dwa inne utwory na tym albumie. Za Rock On!, ostatni album Del Shannon, Lynne współtworzyła „Walk Away” i nagrała kilka utworów po śmierci Shannon.,
w 1989 roku Lynne była współproducentem Full Moon Fever Toma Petty ' ego, który zawierał przebojowe single „Free Fallin”,” I Won „t Back Down”i” Runnin „Down a Dream”, wszystkie napisane wspólnie przez Lynne. This album and Traveling Wilburys Vol. 1 otrzymał nominację do Nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Roku w 1989 roku. The Traveling Wilburys zdobyli w tym roku Nagrodę Grammy w kategorii „Best Rock Performance By a Duo or Group with Vocal”. Piosenka Lynne „One Way Love” została wydana jako singel przez Agnetha Fältskog i pojawiła się na jej drugim albumie post-ABBA, Eyes of a Woman., Lynne napisała i wyprodukowała utwór „Let It Shine” na pierwszy solowy album Briana Wilsona, założyciela Beach Boys w 1988 roku. Lynne nagrała także trzy utwory na album Duane 'a Eddy' ego i „Falling in Love” Na Land Of Dreams dla Randy ' ego Newmana.
w 1990 roku Lynne współpracowała z Wilburys” follow up Traveling Wilburys Vol. 3 i wydał swój pierwszy solowy album Armchair Theatre. Album zawierał single „Every Little Thing” I „Lift Me Up”. Otrzymał pozytywne uwagi krytyków, ale mały sukces komercyjny., Lynne użyczyła także utworu „Wild Times” do ścieżki dźwiękowej filmu Robin Hood: Prince of Thieves w 1991 roku. W 1991 roku Lynne powróciła do studia z Petty, współtworząc i produkując album Into The Great Wide Open dla Tom Petty and The Heartbreakers, na którym znalazły się single „Learning To Fly” i „Into the Great Wide Open”. W następnym roku wyprodukował dwie piosenki na pośmiertnym albumie Roya Orbisona King OF Hearts, w tym singiel „I Drive All Night”.
lata 90–2000edytuj
w lutym 1994 roku Lynne pracowała z trzema ocalałymi Beatlesami nad serią albumów Anthology., Na prośbę Harrisona Lynne została sprowadzona, aby pomóc w przewartościowaniu oryginalnego materiału studyjnego Johna Lennona. Utwory „Free as A Bird „i” Real Love”zostały stworzone przez cyfrową obróbkę dem piosenek Lennona i overdubbing trzech ocalałych członków zespołu w celu utworzenia Wirtualnego zjazdu Beatlesów, którego zespół uniknął podczas życia Lennona. Lynne wyprodukowała również płyty dla Ringo Starra i pracowała nad nominowanym do Nagrody Grammy albumem Flaming Pie Paula McCartneya.,
twórczość Lynne w latach 90.obejmuje również produkcję albumu z 1993 roku dla piosenkarki Julianny Raye zatytułowanego Something Peculiary oraz produkcję i teksty piosenek do albumów Rogera Mcguinna (Back from Rio) i Joe Cockera (Night Calls), piosenek Aerosmith („Lizard Love”), Toma Jonesa („Lift Me Up”), Bonnie Tyler („Time Mends A Broken Heart”), filmu Still Crazy, Hanka Marvina („Wonderful Land”i” Nivram”), Et Moi („”Drole de vie”) i Tandy Morgan Band („Action”)., W 1996 roku Lynne został oficjalnie uznany przez swoich rówieśników, kiedy po raz drugi otrzymał Nagrodę Ivora Novello za „wybitny wkład w muzykę brytyjską”.
w 2000 roku Lynne reaktywowała ELO i wydała retrospektywny box set Flashback, zawierający wiele świeżo ukończonych, niepublikowanych wcześniej utworów. W następnym roku Lynne zadebiutowała pierwszym od piętnastu lat nowym albumem ELO, Zoom. Na płycie gościnnie pojawili się Ringo Starr, George Harrison i Richard Tandy, a Lynne multi-tracking większość instrumentów i wokali., Album otrzymał pozytywne recenzje, ale nie miał hitowych singli. Został on wprowadzony na rynek jako „powrót do klasycznego brzmienia ELO” w celu połączenia się z lojalnymi fanami i rozpoczęcia planowanej trasy koncertowej (z Lynne i Tandy jako jedynymi powracającymi oryginalnymi członkami ELO). Podczas gdy występ na żywo był nagrywany w CBS Television City przez dwie kolejne noce i pokazywany na PBS( z późniejszym wydaniem DVD), sama trasa została anulowana.
na początku 2001 roku Lynne rozpoczęła współpracę z George ' em Harrisonem nad ostatnim albumem Harrisona, Brainwashed., Po śmierci Harrisona na raka 29 listopada 2001, Lynne powróciła do studia w 2002, aby pomóc w ukończeniu niedokończonego albumu. Lynne była mocno zaangażowana w memorial Concert for George, który odbył się w londyńskiej Royal Albert Hall w listopadzie 2002 roku, na którym również wystąpił podróżujący członek Wilburys Petty. Lynne zaśpiewała główny wokal na „The Inner Light”,” I Want to Tell You „I” Give me Love (Give Me Peace on Earth)”, a następnie wyprodukowała Surround Sound audio mix na DVD Concert for George, wydane w listopadzie 2003 roku, które później otrzymało nagrodę Grammy., Lynne ponownie połączyła się w 2006 roku z Petty, aby wyprodukować trzeci solowy album Highway Companion. W 2004 Lynne i Petty wprowadzili Harrisona do Rock and Roll Hall of Fame, a następnie zagrali „Handle with Care” z Dhani Harrisonem, a także” While My Guitar Gently Weeps „dodając Prince' a, Steve ' a Winwooda i innych.
w artykule Reutersa z 23 kwietnia 2009 roku Lynne powiedział, że pracował nad kontynuacją swojego debiutanckiego solowego albumu Armchair Theatre z 1990 roku z prawdopodobną datą premiery „jeszcze w tym roku”., Wyprodukował także cztery utwory na piątym albumie Reginy Spektor, wydanym 23 czerwca 2009 roku.
2010sEdit
w wywiadzie dla gazety Daily Express z marca 2010 roku Lynne potwierdziła, że pracuje nad nowym albumem z Joe Walshem i jednocześnie „pisze kilka albumów pod własnym nazwiskiem, chociaż nie powiedział nam, w jakim kierunku muzycznym zmierza.”Lynne nagrała cover Buddy Holly' ego ” s „Words of Love” na tribute album Listen to Me: Buddy Holly, który został wydany 6 września 2011 roku., 31 grudnia 2011 roku Brian Williams poinformował na antenie NBC New Year „s Eve with Carson Daly, że” 2012 wydania będą zawierały rzadkie nowe utwory Jeffa Lynne ' a.”
w 2012 roku Walsh wydał album Analog Man, który został wyprodukowany przez Lynne. Drugi solowy album Lynne, zatytułowany Long Wave, został wydany 8 października 2012 roku. W tym samym dniu ukazała się również kolekcja greatest hits zawierająca ponownie nagrane piosenki ELO autorstwa Lynne pt. Mr.Blue Sky: The Very Best of Electric Light Orchestra. Lynne zasugerowała, że nowy album z oryginalnym materiałem może zostać wydany w 2013 roku., W 2012 roku Lynne i Tandy połączyły siły w Bungalow Palace home studios Lynne, aby nagrać na żywo zestaw piosenek ELO. Był emitowany w telewizji jako część filmu dokumentalnego Mr. Blue Sky. Lynne i Tandy ponownie spotkali się 12 listopada 2013 roku, aby wystąpić pod pseudonimem Jeff Lynne and Friends, „Livin” Thing ” I „Mr. Blue Sky” na koncercie Children in Need Rocks w Hammersmith Eventim Apollo w Londynie.,
9 lutego 2014 roku Lynne wykonała utwór George 'a Harrisona” s „Something” z Joe Walshem i Dhani Harrisonem w The Night That Changed America: a Grammy Salute to the Beatles, a także „Hey Bulldog” ze ścieżki dźwiękowej Yellow Submarine, towarzysząc Dave ' owi Grohlowi, upamiętniając 50. rocznicę występu The Beatles w programie The Ed Sullivan Show. 5 marca 2014 roku Lynne otrzymała tytuł doktora honoris causa Birmingham City University. Wspomniał również, że pracował z Bryanem Adamsem nad nowym materiałem., 14 września 2014 roku Jeff Lynne i jego zespół koncertujący pod nazwą Jeff Lynne”s ELO, zagrali publiczny koncert po raz pierwszy od ponad 25 lat, występując na Festiwalu Radio 2 w Hyde Parku w Londynie. Nigdy nie był szczególnie entuzjastycznie nastawiony do występów na żywo, nawet w młodości, Lynne nazwał to wydarzenie „z łatwością najlepszym koncertem, w jakim kiedykolwiek byłem zaangażowany”.
8 lutego 2015 roku Lynne pojawiła się na rozdaniu nagród Grammy, grając „Evil Woman” i „Mr.Blue Sky” z Edem Sheeranem.,
10 września 2015 roku strona Lynne ogłosiła, że podpisał kontrakt na wydanie albumu z nową muzyką ELO dla Columbia Records. 24 września 2015 roku, „When I Was A Boy”, pierwszy singiel z Alone in the Universe został wydany w Internecie z teledyskiem zaplanowanym niedługo później. Album został wydany 13 listopada 2015 roku, a następnie odbyły się pokazy promocyjne, w tym pierwsze koncerty ELO w Stanach Zjednoczonych od 30 lat., W 2016 roku zaplanowano trasę koncertową po Europie, w tym Dublinie, Amsterdamie i Zurychu. Koncert w Dublinie został opóźniony o tydzień z powodu porady lekarskiej udzielonej Lynne. We wrześniu 2016, krótko po europejskich terminach, ELO zagrał 3 koncerty w Hollywood Bowl w Los Angeles, CA, z pełną orkiestrą i fajerwerkami. ELO Jeffa Lynne ' a zagrał także dwa koncerty w Radio City Music Hall w Nowym Jorku, odpowiednio 16 i 18 września 2016 roku.,
24 czerwca 2017 roku Lynne wystąpiła na stadionie Wembley w obecności 60 000 widzów, grając setlistę z 24 piosenkami, w tym „Xanadu”, „Do Ya” i „Twilight”. Koncert został wydany na DVD i CD pod tytułem Wembley or Bust.
2 sierpnia 2018 roku Lynne wraz ze swoim zespołem Jeffem Lynne ' em ELO rozpoczęli 10-miejską trasę koncertową po Ameryce Północnej, która obejmowała Amerykańskie miasta: Oakland, Kalifornia i Los Angeles, Denver, Houston, Dallas, Rosemont, Illinois, Detroit, Nowy Jork, Filadelfia i Toronto.
20 czerwca 2019 roku Jeff Lynne rozpoczął trasę po Ameryce Północnej z Dhani Harrison.,
26 września 2019 roku ELO Jeffa Lynne ' a ogłosiło nowy album, zatytułowany From Out of Nowhere, który został wydany 1 listopada tego samego roku. Albumowi towarzyszyło wydanie tytułowego singla, który miał swoją premierę w BBC Radio 2 tego samego dnia.