Kalamina (minerał)
w XVI wieku zapotrzebowanie na latten (Mosiądz) w Anglii wynikało z potrzeb zgrzeblenia wełnianego, dla którego preferowano grzebienie z drutu mosiężnego oraz elementy baterii (mosiądz formowany przez młotkowanie blachy mosiężnej w młynie akumulatorowym). Jedyną znaną metodą produkcji stopu było podgrzewanie miedzi i kalaminy razem w procesie cementacji, a w 1568 roku Towarzystwo minerałów i akumulatorów przyznało Royal charter w celu poszukiwania minerału i produkcji mosiądzu, aby zmniejszyć zależność od importowanego metalu z Niemiec., W Isleworth i Rotherhithe powstały fabryki wykorzystujące ten proces. Pod koniec XVII wieku znano metaliczny cynk, aby lutować mosiądz bezpośrednio przez połączenie miedzi i speltera (wlewki cynku). W 1738 roku William Champion, założyciel Bristol brass, otrzymał patent na dużą skalę redukcji kalaminy do produkcji speltera.
w 1684 roku praca przedstawiona Royal Society dotyczyła właściwości leczniczych i weterynaryjnych związku w postaci drobno sproszkowanej., Od tego czasu nie zidentyfikowano mechanizmu działania proszku, a od 1992 roku jedynym medycznym efektem sproszkowanego minerału wydaje się być jego zdolność do wchłaniania wilgoci wydzielanej z podrażnionej i płaczącej skóry.