Krater gazowy Darvaza
Krater gazowy Darvaza i okolica, w tym miejsce, w którym zwykle rozbite są namioty, kilkaset metrów na południe od krateru.
według turkmeńskiego geologa Anatolija Buszmakina miejsce to zostało zidentyfikowane przez radzieckich inżynierów w 1971 roku. Początkowo uważano, że jest to duże pole naftowe. Inżynierowie skonfigurowali platformę wiertniczą i operacje, aby ocenić ilość oleju dostępnego na miejscu., Wkrótce po wstępnym badaniu znaleziono kieszeń na gaz ziemny, ziemia pod platformą wiertniczą i obozem zapadła się w szeroki Krater, a platforma została zakopana bez ofiar.
spodziewając się niebezpiecznego uwalniania trujących gazów z jaskini do pobliskich miast inżynierowie uznali za wskazane spalenie gazu. Szacuje się, że gaz wypali się w ciągu kilku tygodni, ale zamiast tego nadal pali się przez 50 lat i oczekuje się, że będzie nadal płonął.,
wczesne lata historii krateru są niepewne: miejscowi geolodzy twierdzą, że upadek do krateru nastąpił w latach 60., a gazy nie zostały podpalone aż do lat 80. nie ma jednak dostępnych zapisów ani radzieckiej, ani turkmeńskiej wersji wydarzeń.
w kwietniu 2010 roku prezydent Turkmenistanu Gurbanguly Berdimuhamedow odwiedził teren i nakazał zamknięcie otworu. W 2013 roku ogłosił część pustyni Karakum wraz z kraterem rezerwatem przyrody., W 2019 roku pojawił się w telewizji państwowej robiąc pączki wokół krateru, aby obalić pogłoski o jego śmierci.
Krater pojawił się w odcinku serialu National Geographic Channel Die Trying. W odcinku „Krater ognia” z 16 lipca 2014 roku odkrywca George Kourounis jako pierwszy postawił stopę na dnie, zbierając próbki ekstremofilnych mikroorganizmów. Zdjęcie krateru zostało również opublikowane jako reklama nadchodzącego filmu o Godzilli z 2014 roku, z obrazem przedstawiającym agentów monarchy i pojazdy badające to miejsce.,
chociaż Krater zdobył publiczną wyobraźnię jako tajemnicę i został nazwany „bramami piekła”, Krater jest niczym więcej niż anomalią geologiczną i jest mało interesujący geologicznie lub geograficznie. Powierzchniowa kieszeń z gazem pozwoliła ziemi zanurzyć się w niej i stworzyć naturalną depresję. Dzięki temu powoli uciekający gaz ziemny z dużego głębszego pola gazowego może gromadzić się i palić bez gaszenia przez wiatr i szybkiego rozcieńczania. Gaz z podobnych, mniejszych wycieków gazu w okolicy jest szybko rozpraszany przez Pustynny wiatr., Miejsca „płonącego gruntu”, w których został zapalony gaz ziemny wydostający się z ziemi, znajdują się w innych częściach świata.