Krzywa dysocjacji dwutlenku węgla

Ten rozdział jest najbardziej odpowiedni do sekcji F8(iv) z 2017 podstawowego Syllabus CICM, który oczekuje, że kandydaci do egzaminu będą w stanie „wyjaśnić krzywą dysocjacji dwutlenku węgla”. Chociaż nie pojawił się on w żadnych poprzednich dokumentach, jest uważany za podstawę egzaminów podstawowych ANZCA, a zatem prawdopodobnie pojawi się w pierwszej części CICM na pewnym etapie.,

w podsumowaniu:

krzywa dysocjacji dwutlenku węgla i jej różne iteracje znajdują się w rozdziale na temat transportu dwutlenku węgla we krwi i efektu Haldane, ale nie mieszka się na tym samym poziomie.to w takich przypadkach, ponieważ te sekcje mają swoje własne priorytety., Głównym punktem tego rozdziału jest uzbroić kandydatów do egzaminu z wystarczającą ilością podstaw, że gdy staną przed pytaniem viva na ten temat w jakiejś najciemniejszej osi czasu, będą pewnie szkicować krzywą i trzymać się jej właściwości jakby to było nic.

krzywa dysocjacji dwutlenku węgla

jest to graficzna repesacja zawartości CO2 w krwi pełnej, wykreślona w stosunku do PCO2., Według jakiejś dziwnej konwencji, każdy (Brandis, część pierwsza, Nunn”s) grafuje zawartość w ml / dL, co jest zupełnie inne niż sposób, w jaki mierzymy ją w praktycznie każdej innej sytuacji (może to być kolejna dziwna cecha lokalnej kultury, ale w Australii wszystko wydaje się być w ml/L).

gdyby ktoś był tak pochylony, można by łatwo odtworzyć prostą wersję tej krzywej za pomocą równania., Ta specyficzna empiryczna krówka pochodzi z Listu do redaktora, napisanego przez Felixa Meade ' a w 1972 roku („Sir—niektórzy czytelnicy będą używać komputerów w celu ułatwienia przetwarzania danych fizjologicznych i doświadczą niedogodności i ograniczeń z powodu braku odpowiedniego wyrażenia matematycznego dla krzywej dysocjacji dwutlenku węgla”). Meade dopasował wzór do danych empirycznych zebranych przez innych i przedstawił tabele porównawcze, które pokazują jego ważność w zakresie 10-80 mmHg. I tak, zawartość krwi pełnej jest w ml / L.,jego diagram (poniżej) pojawia się w legalnych publikacjach, a także tutaj:

z punktu widzenia punktacji i zdawania egzaminów, nie jest oczywiście istotne, aby wykreślić wykres z PCO2 10 do PCO2 80 mmHg, ponieważ wszystkie pieniądze są naprawdę w zakresie 40-46:

są tu ważne elementy, o których należy wspomnieć:

• punkt tętniczy: odpowiada zawartości CO2 w krwi tętniczej, gdzie pCO2 wynosi 40 mmHg, A zawartość CO2 wynosi 480 ml/L (lub 48 ml/DL, jeśli jesteś w ten sposób pochylony)., W przypadku dodatkowych znaków można nawet rozszerzyć dyskusję na ten temat, aby pokazać, że na odpowiedniej krzywej żylnej przy 40MMHG PCO2 całkowita zawartość CO2 byłaby zbliżona do 500 ml/L (50ml / dL). Należy wspomnieć, że jest to spowodowane efektem Haldane, gdzie deoksyhemoglobina ma większe powinowactwo do CO2
• mieszanego punktu żylnego: odpowiada To zawartości CO2 w mieszanej krwi żylnej, gdzie PCO2 wynosi 46 mmHg, A zawartość CO2 wynosi 520 ml / l., Ze względu na efekt Haldane 'a, gdyby ta krew miała być „arterializowana” przez dodanie tlenu, podczas gdy całkowita zawartość CO2 pozostała taka sama, dodatkowy CO2 uwolniony przez utlenowanie hemoglobiny spowodowałby wzrost PCO2 do około 55 mmHg.

mieszany punkt żylny i punkt tętniczy są postrzegane jako najbardziej istotne punkty zainteresowania, ale teoretycznie można również uwzględnić krzywą z SpO2=0%. Tak zostało pierwotnie przedstawione, gdy zjawisko zostało po raz pierwszy opisane w 1914 roku przez Christiansena Douglasa i Haldane ' a., Autorzy wykreślili zarówno krzywe 100%, jak i 0% w szerokim zakresie ciśnienia cząstkowego dwutlenku węgla. Jest to Wykres z ich oryginalnego artykułu:

zauważ, jak w klasycznym ruchu Haldane autorzy odsączyli setki próbek z samego Haldane, aby zapewnić eksperymentom wystarczającą ilość krwi (3-4ml na raz).

„fizjologiczna” krzywa dysocjacji CO2

czasami w podręcznikach punkty tętnicze i żylne są połączone linią., Może nie być od razu jasne, jaki jest tego sens, ale przy odrobinie kopania można stwierdzić, że wynikająca z tego zależność jest czasami określana jako „fizjologiczna krzywa dysocjacji CO2”.

ta krzywa opisuje, co dzieje się z zawartością CO2 we krwi podczas jej naturalnego postępu fizjologicznego ze stanu żylnego do stanu tętniczego, a następnie z powrotem.,

porównanie krzywych dysocjacji tlenu i dwutlenku węgla

oba gazy mają krzywe dysocjacji, więc prawdopodobnie ma sens porównanie ich w tym samym polu współrzędnych:

Po co to robić? Jak widać, krzywa dysocjacji CO2 jest bardziej liniowa i bardziej stroma:

• gdy zawartość CO2 znacznie wzrasta, ciśnienie cząstkowe CO2 nie zmienia się zbytnio
• nie ma płaskowyżu (po prostu rośnie)

Jakie są tego konsekwencje? Cóż., Kształt esicy (w szczególności Płaskowyż) krzywej dysocjacji tlenu i hemoglobiny powoduje zjawisko, w którym niemożliwe jest zrekompensowanie przetoki. Ponieważ krew przemieszczająca się przez dobrze wentylowane obszary płuc jest już maksymalnie natleniona (tj. leży wzdłuż płaskowyżu), nie ma sposobu, aby uzyskać lepsze natlenienie poprzez zwiększenie wentylacji., W przeciwieństwie do tego, ponieważ zależność dysocjacji CO2 jest bardziej liniowa, zwiększenie wentylacji już dobrze wentylowanych regionów nadal będzie poprawiać klirens CO2 z tych regionów, a zwiększenie wentylacji minutowej może zrekompensować nawet bardzo duże przetoki (do 50%, najwyraźniej).

---