Lena Horne biografia
Filmy Leny Horne
długa praca w klubie nocnym hotelu Savoy-Plaza w 1943 roku dała początek karierze Horne ' a. Została wyróżniona w magazynie Life i stała się najlepiej opłacaną czarnoskórą artystką w tym czasie. Po podpisaniu siedmioletniego kontraktu z MGM Studios przeniosła się do Hollywood. NAACP i jej ojciec rozważyli warunki podpisania umowy, domagając się, aby Horne nie była relegowana do ról, w których odgrywałaby pracę domową, standard branżowy dla afroamerykańskich Aktorów Ekranowych w tym czasie.,
„Cabin in the Sky” do „Stormy Weather”
Horne pojawiła się w wielu filmach, takich jak swings Cheer (1943) i Broadway Rhythm (1944), gdzie pojawiała się tylko w scenach śpiewu jako indywidualna wykonawczyni, scenach, które można było wyciąć Dla Południowej publiczności. Mimo to udało jej się zdobyć główne role w dwóch filmach z 1943 roku z afroamerykańską obsadą, kabina w Niebie i burzowa pogoda. Wykonanie tytułowej piosenki”for Weather” przez Horne ' a stało się jej charakterystycznym kawałkiem, który wykonywała niezliczoną ilość razy w ciągu dziesięcioleci poprzez swoje występy na żywo., w 1969 roku Horne wystąpiła w westernie Death of a Gunfighter, a w 1978 roku pojawiła się w filmie The Wiz. Wyreżyserowany przez ówczesnego zięcia Horne ' a, Sidneya Lumeta, film był wersją Czarnoksiężnika z Krainy Oz, w której wystąpiła w pełni afroamerykańska obsada, w tym Michael Jackson i Diana Ross. Horne zagrał Glindę dobrą czarownicę, śpiewając inspirujące „Uwierz w siebie”na końcu filmu.,
piosenki, albumy i Aktywizm
pod koniec lat 40. Horne pozwał różne restauracje i teatry za dyskryminację i stał się jawnym członkiem lewicowej grupy Progressive Citizens of America. McCarthyism przenikał przez Hollywood, a Horne wkrótce znalazła się na czarnej liście, uważanej za spowodowaną po części przyjaźnią z aktorem Paulem Robesonem, który również znalazł się na czarnej liście. Do dziś występowała głównie w eleganckich klubach nocnych w całym kraju, a także w Europie, a także była w stanie wystąpić w telewizji., Horne powrócił na ekran w 1956 roku w komedii Meet Me in Las Vegas, jednak nie zagrała w żadnym filmie przez ponad dekadę.
„It”s Love”& „Stormy Weather”
Horne mimo to nadal była siłą, jeśli chodzi o jej karierę wokalną, co widać na płytach takich jak It”s Love (1955) i Stormy Weather (1957). Miała przebój z jej wersją „Love me or Leave Me” i jej live set Lena Horne w Waldorf Astoria stał się w tym czasie najlepiej sprzedającym się albumem kobiety dla jej wytwórni, RCA., Zagrała również z meksykańskim aktorem Ricardo Montalbanem w popularnym broadwayowskim musicalu Jamaica (1957-59). Horne uznał współpracownika Duke Ellington Billy ' ego Strayhorna, cenionego kompozytora/pianisty, za odpowiedzialnego w dużej mierze za jej trening wokalny, a obaj cieszyli się bliską przyjaźnią.
„Feeling Good”& „Lena in Hollywood”
Horne pozostała aktywna w Ruchu Praw Obywatelskich, występując na wiecach w całym kraju w imieniu NAACP i Narodowej Rady Kobiet Murzynów, i uczestniczyła w Marszu na Waszyngton w 1963 roku., W tym okresie wydała również albumy takie jak Feelin ” Good (1965) i Lena in Hollywood (1966).
w latach 1970 i 1971 zmarł syn, ojciec i brat Horne ' a. Choć koncertowała z Tonym Bennettem w 1973 i 1974 roku i wystąpiła w telewizji, spędziła kilka lat w głębokiej żałobie i była mniej widoczna.
Broadway”s „The Lady and Her Music”
w 1981 roku piosenkarka/aktorka triumfalnie powróciła na Broadway ze swoim jednoosobowym show Lena Horne: The Lady and Her Music., W 1999 roku na Broadwayu przez 14 miesięcy koncertował w Stanach Zjednoczonych i za granicą. Serial zdobył Drama Desk Award i specjalne Tony, a także dwie nagrody Grammy za ścieżkę dźwiękową.
w 1994 roku Horne dała jeden ze swoich ostatnich koncertów, w nowojorskim Supper Club. Występ został nagrany i wydany w 1995 roku jako An Evening With Lena Horne: Live at the Supper Club, który zdobył Nagrodę Grammy w kategorii Best Jazz Vocal Album. Mimo tego, że nagrywała sporadycznie, w dużej mierze wycofała się z życia publicznego.