Logos (Polski)

Logos, w liczbie mnogiej logoi, w starożytnej filozofii greckiej i wczesnochrześcijańskiej teologii, boski rozum ukryty w kosmosie, porządkujący go i nadający mu formę i znaczenie., Chociaż koncepcja ta znajduje się również w indyjskich, egipskich i perskich systemach filozoficznych i teologicznych, stała się szczególnie znacząca w chrześcijańskich pismach i doktrynach jako narzędzie do pojmowania roli Jezusa Chrystusa jako zasady Boga aktywnej w tworzeniu i ciągłym kształtowaniu kosmosu oraz w ujawnianiu Boskiego planu zbawienia istotom ludzkim. W ten sposób opiera się na podstawowej chrześcijańskiej doktrynie o preegzystencji Jezusa.,

idea Logosu w myśli greckiej sięga co najmniej VI wieku p. n. e.filozof Heraklit, który w procesie kosmicznym dostrzegł logos analogiczny do mocy rozumowania u ludzi. Później stoicy, filozofowie, którzy podążali za naukami myśliciela Zeno z Citium (IV–III wiek p. n. e.), zdefiniowali logos jako aktywną racjonalną i duchową zasadę, która przenikała całą rzeczywistość. Nazwali logos Opatrznością, naturą, Bogiem i duszą wszechświata, która składa się z wielu początkowych logoi, które są zawarte w uniwersalnym logosie., Filon Judeusz (Filon z Aleksandrii), Żydowski filozof z I wieku n. e., nauczał, że logos jest pośrednikiem między Bogiem a kosmosem, będąc zarówno pośrednikiem stworzenia, jak i pośrednikiem, przez który ludzki umysł może pojmować i zrozumieć Boga. Według Filona i Platonistów środkowych (filozofów, którzy interpretowali pod względem religijnym nauki Platona) logos był zarówno immanentny w świecie, jak i jednocześnie transcendentny boski umysł.,

w pierwszym rozdziale Ewangelii według Jana, Jezus Chrystus jest identyfikowany jako „słowo” (Greckie logos) wcielone, czyli uczynione ciałem. Ta identyfikacja Jezusa z logosem opiera się na starotestamentowych (hebrajskiej Biblii) koncepcjach objawienia, takich jak często używane wyrażenie „słowo Pańskie”—które oznacza idee działania i mocy Boga—i żydowskim przekonaniu, że mądrość jest boskim czynnikiem, który przyciąga ludzi do Boga i jest utożsamiany ze Słowem Bożym., Autor Ewangelii według Jana użył tego filozoficznego wyrażenia, które łatwo byłoby rozpoznać czytelnikom w hellenistycznym (greckim) świecie kulturowym, aby podkreślić zbawczy charakter osoby Chrystusa, którą autor opisuje jako ” drogę, prawdę i życie.”Tak jak Żydzi postrzegali Torę (prawo) jako istniejącą przed Bogiem, tak i autor Jana postrzegał Jezusa, ale Jezus został uznany za uosobione źródło życia i oświecenia ludzkości. St., Jan interpretuje logos jako nieodłączny od osoby Jezusa i nie sugeruje po prostu, że logos jest objawieniem, które głosi Jezus.