makrolid (Polski)

makrolid, Klasa antybiotyków charakteryzujących się dużymi strukturami pierścienia laktonowego i ich hamującym wzrost (bakteriostatycznym) wpływem na bakterie. Makrolidy zostały po raz pierwszy odkryte w 1950 roku, kiedy naukowcy wyizolowali erytromycynę z bakterii glebowych Streptomyces erythraeus. W latach 70. i 80. opracowano syntetyczne pochodne erytromycyny, w tym klarytromycyny i azytromycyny.

makrolidy są zwykle podawane doustnie, ale można je podawać pozajelitowo., Leki te są cenne w leczeniu zapalenia gardła i zapalenia płuc wywołanego przez paciorkowce u osób wrażliwych na penicylinę. Są one stosowane w leczeniu pneumonii wywołanej przez Gatunki Mycoplasma lub przez Legionella pneumophila (organizm, który powoduje chorobę legionistów); są również stosowane w leczeniu nosicieli gardła Corynebacterium diphtheriae, bacillus odpowiedzialny za błonicę.

makrolidy działają poprzez wiązanie się z określoną podjednostką rybosomów (miejsc syntezy białek) u wrażliwych bakterii, hamując w ten sposób tworzenie się białek bakteryjnych., U większości organizmów działanie to hamuje wzrost komórek, jednak w wysokich stężeniach może powodować śmierć komórek. Niektóre gatunki bakterii, w tym Streptococcus pneumoniae i Staphylococcus aureus, stwierdzono, że przenoszą mutacje, które zmieniają miejsce wiązania makrolidów na podjednostce rybosomalnej, co czyni bakterie odpornymi na czynniki. Inne mechanizmy oporności na makrolidy, w tym aktywacja białek wymywania leków i produkcja enzymów inaktywujących leki, również pojawiły się w niektórych szczepach bakterii.,

drobne skutki uboczne makrolidów obejmują nudności, wymioty, biegunkę i dzwonienie lub brzęczenie w uszach (szum w uszach). Poważne działania niepożądane, w tym reakcja alergiczna i cholestatyczne zapalenie wątroby (zapalenie i przekrwienie dróg żółciowych w wątrobie), są zwykle związane tylko ze stosowaniem erytromycyny. Makrolidy mają również ważne interakcje z lekami, które mogą prowadzić do niekorzystnego wpływu na serce.