Martin Van Buren (Polski)
przejdź do tej sekcji
Martin Van Buren był ósmym prezydentem Stanów Zjednoczonych (1837-1841), po tym jak pełnił funkcję ósmego wiceprezydenta i dziesiątego Sekretarza Stanu, oba za prezydentury Andrew Jacksona. Podczas gdy kraj był zamożny, gdy” mały magik ” został wybrany, niecałe trzy miesiące później panika finansowa z 1837 roku przerwała dobrobyt.
tylko około 170 cm wzrostu, ale przycinany i wyprostowany, Martin Van Buren ubrany jest skrupulatnie., Jego nienaganny wygląd przeczył jego życzliwości–i jego skromnym pochodzeniu. Urodził się w 1782 roku w Kinderhook w stanie Nowy Jork jako syn właściciela tawern i rolnika.
jako młody prawnik zaangażował się w nowojorską politykę. Jako lider” Albany Regency”, efektywnej nowojorskiej organizacji politycznej, sprytnie zrezygnował z urzędów publicznych i nagród w sposób obliczony na przyciągnięcie głosów. Jednak wiernie wypełniał obowiązki urzędnicze i w 1821 został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych.
, Prezydent Jackson nagrodził Van Burena mianując go sekretarzem stanu. Ponieważ członkowie gabinetu mianowani z rekomendacji Johna C. Calhouna zaczęli wykazywać jedynie drugorzędną lojalność wobec Jacksona, Van Buren stał się najbardziej zaufanym doradcą prezydenta. Jackson określił go jako ” prawdziwego człowieka bez podstępu.”
rozłam w rządzie stał się poważny z powodu różnic Jacksona z Calhounem, aspirantem Prezydenckim. Van Buren zasugerował wyjście z impasu: on I Sekretarz wojny Eaton zrezygnowali, aby Calhoun men również podał się do dymisji., Jackson powołał nowy gabinet i ponownie starał się nagrodzić Van Burena mianując go ministrem w Wielkiej Brytanii. Wiceprezydent Calhoun, jako przewodniczący Senatu, oddał decydujący głos przeciwko nominacji-i uczynił męczennika Van Burena.
„mały magik” został wybrany na wiceprezydenta w Jacksonian ticket w 1832 roku, a wygrał prezydenturę w 1836 roku.
Van Buren poświęcił swoje przemówienie inauguracyjne dyskursowi na temat amerykańskiego eksperymentu jako przykład dla reszty świata., Kraj był zamożny, ale niecałe trzy miesiące później PANIKA z 1837 roku przerwała dobrobyt.
problem tkwił w XIX-wiecznej cyklicznej gospodarce „boom and bust”, która podążała za swoim regularnym wzorcem, ale środki finansowe Jacksona przyczyniły się do katastrofy. Jego zniszczenie Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych usunęło ograniczenia dotyczące praktyk inflacyjnych niektórych banków państwowych; dzika spekulacja na ziemiach, oparta na łatwym kredytowaniu bankowym, ogarnęła Zachód., Aby zakończyć tę spekulację, Jackson w 1836 roku wydał Okólnik Specie wymagający, aby ziemie były kupowane za twarde pieniądze-złoto lub srebro.
w 1837 roku rozpoczęła się panika. Upadły setki banków i przedsiębiorstw. Tysiące straciło swoje ziemie. Przez około pięć lat Stany Zjednoczone były pogrążone w najgorszej depresji do tej pory w swojej historii.
programy zastosowane kilkadziesiąt lat później w celu złagodzenia kryzysu gospodarczego wymykały się zarówno Van Burenowi, jak i jego przeciwnikom. Remedium Van Burena-kontynuowanie polityki deflacyjnej Jacksona – tylko pogłębiło i przedłużyło depresję.,
deklarując, że panika była spowodowana lekkomyślnością w biznesie i nadmierną ekspansją kredytową, Van Buren poświęcił się utrzymaniu wypłacalności Rządu Narodowego. Sprzeciwiał się nie tylko utworzeniu nowego Banku Stanów Zjednoczonych, ale także lokowaniu funduszy rządowych w bankach państwowych. Walczył o utworzenie niezależnego systemu skarbowego do obsługi transakcji rządowych. Jeśli chodzi o pomoc federalną na ulepszenia wewnętrzne, odciął wydatki tak całkowicie, że rząd sprzedał nawet narzędzia, które wykorzystywał w pracach publicznych.,
skłaniając się coraz bardziej przeciwko ekspansji niewolnictwa, Van Buren zablokował aneksję Teksasu, ponieważ z pewnością dodałoby to terytorium niewolników–i mogłoby doprowadzić do wojny z Meksykiem.
Zmarł w 1862 roku.