Nietykalność

B. R. Ambedkar, Indyjski reformator społeczny i polityk, który pochodził z grupy społecznej, która była uważana za nietykalną, teoretyzował, że nietykalność powstała z powodu celowej polityki brahmanów z wyższej kasty. Według niego Brahmanowie gardzili ludźmi, którzy porzucili Brahmizm na rzecz buddyzmu., Późniejsi uczeni, tacy jak Vivekan i Jha, z powodzeniem obalili tę teorię.

Nripendra Kumar Dutt, profesor historii, wysnuł teorię, że pojęcie nietykalności wywodzi się z”pariasza” -podobnego do traktowania Aborygenów Indii przez wczesnych Drawidyjczyków, i że pojęcie to zostało zapożyczone przez Indo-Aryjczyków od Drawidyjczyków. Uczeni tacy jak R. S. Sharma odrzucili tę teorię, twierdząc, że nie ma dowodów na to, że Drawidyjczycy praktykowali nietykalność przed kontaktem z Indoaryjczykami.,

austriacki etnolog Christoph von Fürer-Haimendorf teoretyzował, że nietykalność powstała jako rozwarstwienie klasowe na obszarach miejskich cywilizacji doliny Indusu. Według tej teorii ubożsi robotnicy zajmujący się” nieczystymi ” zawodami, takimi jak zamiatanie lub praca w skórze, byli historycznie segregowani i wygnani poza granice miasta. Z czasem czystość osobista została utożsamiona z „czystością”, a pojęcie nietykalności ostatecznie rozprzestrzeniło się także na obszary wiejskie., Po upadku miast doliny Indusu, te Nietykalni prawdopodobnie rozprzestrzenił się do innych części Indii. Uczeni tacy jak Suvira Jaiswal odrzucają tę teorię, twierdząc, że brakuje jej dowodów i nie wyjaśnia, dlaczego pojęcie nietykalności jest bardziej wyraźne na obszarach wiejskich.

amerykański uczony George L. Hart, opierając się na interpretacji starych tekstów Tamilskich, takich jak Purananuru, prześledził pochodzenie nietykalności do starożytnego społeczeństwa tamilskiego., Według niego w społeczeństwie tym uważano, że niektóre grupy okupacyjne są zaangażowane w kontrolowanie złowrogich sił nadprzyrodzonych; jako przykład Hart wspomina Paraiyarów, którzy grali na bębnach podczas bitew i uroczystych wydarzeń, takich jak narodziny i śmierć. Ludzie z tych grup zawodowych byli unikani przez innych, którzy wierzyli, że są „niebezpieczni i mają moc zanieczyszczania innych”. Jaiswal odrzuca dowody przedstawione przez Harta jako „skrajnie słabe” i sprzeczne., Jaiswal zwraca uwagę, że autorzy starożytnych tekstów Tamilskich zaliczali do nich kilku Brahmanów (fakt zaakceptowany przez Harta); zatem społeczeństwo opisane w tych tekstach było już pod wpływem Brahmanicznym i mogło od nich zapożyczyć pojęcie nietykalności.

angielski kupiec William Methwold, który odwiedził Indie na początku XVII wieku mówi, że znalazł pewne kasty, które stosowały dietę wegetariańską, które miały wysokie standardy czystości., Brytyjski antropolog John Henry Hutton prześledził pochodzenie nietykalności do tabu dotyczącego przyjmowania jedzenia gotowanego przez osobę z innej kasty. To tabu prawdopodobnie powstało z powodu problemów związanych z czystością, a ostatecznie doprowadziło do innych uprzedzeń, takich jak tabu o małżeństwie poza jedną kastą. Jaiswal twierdzi, że teoria ta nie może wyjaśnić, w jaki sposób różne grupy społeczne były izolowane jako nietykalne lub nadawane rangi społecznej., Jaiswal zauważa również, że kilka fragmentów starożytnych tekstów wedyjskich wskazuje, że nie było tabu przeciwko przyjmowaniu jedzenia od ludzi należących do innej Warny lub plemienia. Na przykład, niektóre Sutry Śrauta nakazują, aby Wykonawca ofiary Vishvajit musiał przez trzy dni mieszkać z Nishadas (plemieniem uważanym za Nietykalnych w późniejszym okresie) w swojej wiosce i jeść ich jedzenie.

uczeni tacy jak Suvira Jaiswal, R. S. Sharma i Vivekanand Jha scharakteryzowali nietykalność jako stosunkowo późniejszy rozwój po ustanowieniu Warny i systemu kastowego., Jha zauważa, że najwcześniejszy tekst wedyjski Rigveda nie wspomina o nietykalności, a nawet późniejsze teksty wedyjskie, które obalają niektóre grupy, takie jak Chandalas, nie sugerują, że nietykalność istniała we współczesnym społeczeństwie. Według Jha, w późniejszym okresie, kilka grup zaczęło być scharakteryzowanych jako nietykalne, rozwój, który osiągnął swój szczyt w 600-1200 AD., Sharma teoretyzuje, że instytucja nietykalności powstała, gdy plemiona Aborygenów o „niskiej kulturze materialnej” i ” niepewnych środkach utrzymania „zostały uznane za nieczyste przez klasy uprzywilejowane, które gardziły pracą fizyczną i uważały związane z nią nieczystości za”pewne przedmioty materialne”. Według Jaiswala, kiedy członkowie grup Aborygenów zostali zasymilowani do Brahmanicznego społeczeństwa, uprzywilejowani wśród nich mogli próbować osiągnąć swój wyższy status, odłączając się od swoich odpowiedników o niższym statusie, którzy byli stopniowo określani jako Nietykalni.,

Zgodnie z tekstem, Nietykalni nie byli uważani za część systemu Warna z powodu ich ciężkich grzechów, barbarzyńskich lub nieetycznych czynów, takich jak morderstwo, nękanie itp. Dlatego nie byli traktowani jak savarnas (bramini, Kshatriyas, Vaishyas i Śudra).