Okres triasu fakty: klimat, zwierzęta i rośliny
okres triasu był pierwszym okresem ery mezozoicznej i wystąpił między 251 milionów i 199 milionów lat temu. Po wielkim masowym wymieraniu pod koniec okresu permu i był to czas, w którym życie poza oceanami zaczęło się dywersyfikować.
na początku triasu większość kontynentów koncentrowała się w gigantycznym superkontynencie w kształcie litery C znanym jako Pangaea., Klimat był na ogół bardzo suchy na dużej części Pangaea z bardzo gorącymi latami i mroźnymi zimami w kontynentalnym wnętrzu. W regionach przybrzeżnych panował bardzo sezonowy klimat monsunowy. Chociaż klimat był bardziej umiarkowany dalej od równika, był na ogół cieplejszy niż dziś, bez polarnych czapy lodowych. Pod koniec triasu, rozprzestrzenianie się dna morskiego w morzu Tetyckim doprowadziło do szczelin między północną i południową częścią Pangei, co zapoczątkowało rozdzielenie Pangei na dwa kontynenty, Laurazję i Gondwanę, które miało zostać zakończone w okresie jurajskim.,
Życie morskie
oceany zostały poważnie wyludnione przez wymieranie Permskie, kiedy aż 95 procent istniejących rodzajów morskich zostało wymazanych przez wysoki poziom dwutlenku węgla. Kopalne ryby z okresu triasu są bardzo jednolite, co wskazuje, że kilka rodzin przetrwało wyginięcie. Okres od połowy do późnego triasu pokazuje pierwszy rozwój nowoczesnych kamiennych koralowców i czas skromnej działalności budowy RAF w płytszych wodach Tetydy w pobliżu wybrzeży Pangaea.
na początku triasu Grupa gadów z rzędu ichthyosauria powróciła do oceanu., Skamieniałości wczesnych ichtiozaurów są podobne do jaszczurek i wyraźnie wskazują na ich tetrapody. Ich kręgi wskazują, że prawdopodobnie pływały, przesuwając całe ciała na boki, jak współczesne węgorze. Później w triasie ichtiozaury ewoluowały w formy czysto morskie z ciałami w kształcie delfinów i długozębnymi pyskami. Ich kręgi wskazują, że pływały bardziej jak ryby, używając ogonów do napędu z silnymi kończynami przednimi i szczątkowymi kończynami tylnymi. Te opływowe drapieżniki były oddychaczami powietrza i rodziły żywe Młode., W połowie triasu ichtiozaury dominowały w oceanach. Jeden rodzaj, Shonisaurus, mierzył ponad 50 stóp długości (15 metrów) i prawdopodobnie ważył blisko 30 ton (27 ton metrycznych). Plezjozaury były również obecne, ale nie tak duże jak te z okresu jurajskiego.
Rośliny i owady
Rośliny i owady nie przeszły żadnych rozległych postępów ewolucyjnych w triasie. Ze względu na suchy klimat wnętrze Pangei było w większości pustynne. W wyższych szerokościach geograficznych gymnosperms przetrwały i lasy iglaste zaczęły odzyskiwać się po wymarciu Permskim., Mchy i paprocie przetrwały w regionach przybrzeżnych. Przetrwały pająki, skorpiony, stonogi i stonogi, a także nowsze grupy chrząszczy. Jedyną nową grupą owadów triasu były koniki polne.
Gady
Era mezozoiczna jest często nazywana wiekiem gadów. Dwie grupy zwierząt przetrwały wymieranie Permskie: Terapsydy, które były gadami ssakopodobnymi, i bardziej gadowate archozaury. We wczesnym triasie okazało się, że Terapsydy zdominują nową erę., Jeden rodzaj, Lystrosaurus, został nazwany Permsko-triasowym „Noe”, ponieważ skamieniałości tego zwierzęcia sprzed masowego wymierania, ale są również powszechnie spotykane we wczesnych warstwach triasu. Jednak w połowie triasu większość terapsydów wymarła, a bardziej gadzkie archozaury były wyraźnie dominujące.
archozaury miały dwa otwory skroniowe w czaszce i zęby, które były mocniej osadzone w szczęce niż u ich współczesnych terapsydów. Lądowymi drapieżnikami triasu byli rauisuchianie, wymarła Grupa archozaurów., W 2010 roku skamieniały szkielet nowo odkrytego gatunku, Prestosuchus chiniquensis, mierzył ponad 20 stóp (6 metrów) długości. W przeciwieństwie do swoich bliskich krewnych krokodyli, Rauisuchianie mieli wyprostowaną postawę, ale odróżniają się od prawdziwych dinozaurów sposobem ułożenia miednicy i kości udowej.
kolejna linia archozaurów ewoluowała w prawdziwe dinozaury w połowie triasu. Jeden rodzaj, Coelophysis, był dwunożny. Chociaż były mniejsze od Rauisuchianów, prawdopodobnie były szybsze, ponieważ miały bardziej elastyczne stawy biodrowe., Coelophysis również nabrał prędkości, mając lekkie wydrążone kości. Miały długie sinowate szyje, ostre zęby, szponiaste ręce i długi kościsty ogon. Skamieniałości Coelophysis Znalezione w dużych ilościach w Nowym Meksyku wskazują, że zwierzę polowało w stadach. Niektóre z znalezionych osobników miały szczątki mniejszych członków gatunku wewnątrz większych zwierząt. Naukowcy nie są pewni, czy wskazuje to na ciążę wewnętrzną, czy może zachowanie kanibalistyczne.
w późnym triasie trzecia grupa archozaurów rozgałęziła się w pierwsze pterozaury., Sharovipteryx był szybowcem wielkości współczesnego Kruka z membranami skrzydłowymi przymocowanymi do długich tylnych nóg. Był to oczywiście dwunożny z małymi, szponiastymi kończynami przednimi, które prawdopodobnie były używane do chwytania zdobyczy, gdy skakała i ślizgała się z drzewa na drzewo. Inny latający gad, Ikarosaurus, był znacznie mniejszy, tylko wielkości kolibra, z błonami skrzydeł wyrastającymi ze zmodyfikowanych żeber.
najwcześniejsze Ssaki
pierwsze Ssaki wyewoluowały pod koniec okresu triasu z prawie wymarłych terapsydów., Naukowcy mają pewne trudności w rozróżnieniu, gdzie dokładnie powinna być wytyczona linia podziału między Terapsyd i wczesnych ssaków. Wczesne Ssaki późnego triasu i wczesnej jury były bardzo małe, rzadko przekraczały kilka centymetrów długości. Były one głównie roślinożerne lub owadożerne i dlatego nie były w bezpośredniej konkurencji z Archozaurami lub późniejszymi dinozaurami. Wiele z nich było prawdopodobnie przynajmniej częściowo nadrzewnych i nocnych. Większość z nich, podobnie jak eozostrodon, była warstwami jaj, choć wyraźnie miały futro i ssały Młode., Miały trzy kości uszne podobne do współczesnych ssaków i szczękę o cechach zarówno ssaków, jak i gadów.