Omar Nelson Bradley (Polski)

Bradley ukończył Akademię Wojskową Stanów Zjednoczonych w West Point w Nowym Jorku w 1915 roku. Na początku II Wojny Światowej był komendantem Szkoły Piechoty armii amerykańskiej w Fort Benning w stanie Georgia, a następnie dowodził 82 i 28 Dywizją Piechoty. Po zajęciu Bizerte w Tunezji w maju 1943 r.został dowódcą II Korpusu w kampanii północnoafrykańskiej pod dowództwem gen. George ' a Pattona. Zwycięstwo to przyczyniło się bezpośrednio do upadku Tunezji i kapitulacji ponad 250 000 żołnierzy osi., Bradley poprowadził następnie swoje siły w inwazji sycylijskiej, która została pomyślnie zakończona w sierpniu.

później w 1943 roku Bradley został przeniesiony do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1944 roku otrzymał dowództwo nad pierwszą armią USA. Dowodzony przez brytyjskiego feldmarszałka Bernarda Montgomery ' ego brał udział w planowaniu inwazji na Francję. W czerwcu 1944 roku dołączył do swoich oddziałów w ataku na plaże Normandii i w początkowych walkach w głębi lądu (zob. Inwazja Normandii). Na początku sierpnia został awansowany na dowódcę amerykańskiej dwunastej Grupy Armii., Pod jego dowództwem pierwsza, trzecia, dziewiąta i piętnasta armia, największa siła kiedykolwiek umieszczona pod amerykańskim dowódcą grupy, z powodzeniem prowadziła operacje we Francji, Luksemburgu, Belgii, Holandii, Niemczech i Czechosłowacji do końca europejskich działań wojennych.

po kapitulacji Niemiec Bradley powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie pełnił funkcję administratora ds. weteranów (1945-47) i szefa sztabu armii (1948-49)., Był lubiany zarówno przez oficerów, jak i podoficerów, a po zjednoczeniu sił zbrojnych został wybrany w 1949 roku na pierwszego przewodniczącego Połączonych Szefów Sztabów. Na tym stanowisku został awansowany (1950) do stopnia generała armii.

Po przejściu na emeryturę w 1953 roku Bradley prowadził działalność w prywatnym przedsiębiorstwie. W 1951 opublikował swoje wspomnienia-opowieść Żołnierska. A General ' s Life (with Clay Blair) został opublikowany w 1983 roku.