Park Narodowy Masada
zwiedzający otrzymują doskonałą mapę-broszurę z ruinami, a tło historyczne można także zaczerpnąć z audioprzewodnika (200 m2, w tym wstęp do Muzeum Masada). Oba są dostępne – w ośmiu językach-w kasach biletowych, na szczycie Masady i w Muzeum. Po wschodniej stronie, między kasami biletowymi a kolejką linową, ośmiominutowy film wykorzystuje dramatyczne klipy z amerykańskiego miniserialu (1981) z Peterem O „Toole' em, aby przedstawić krwawą ostatnią trybunę Masady.
Woda pitna jest dostępna, więc przynieś butelkę do uzupełnienia., Jedzenie na szczycie Masady jest zabronione, podobnie jak noszenie dużych plecaków – można je przechowywać w szafkach (10NIS) w pobliżu okien biletowych po wschodniej stronie.
Spójrz w dół w dowolnym kierunku, a są szanse, że będziesz w stanie dostrzec co najmniej jeden z ośmiu obozów wojskowych Rzymian i ich MUR Oblężniczy. Wysiłek włożony w oblężenie przez legiony rzymskie jest oszałamiający – nic więc dziwnego, że upamiętnili swoje zwycięstwa nad rebeliantami Judei, wznosząc monumentalny łuk zwycięstwa w centrum cesarskiego Rzymu, Łuk Tytusa, którego projekt miał później zainspirować Paryski Łuk Triumfalny.,
Masada jest od 2001 roku wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Unesco. Cały obiekt, z wyjątkiem Pałacu Północnego, jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych.
Wydarzenia historyczne na szczycie Masady
Po zdobyciu Jerozolimy przez Rzymian w 70 r.n. e., prawie tysiąc Żydów – mężczyzn, kobiet i dzieci – dokonało desperackiego ostatniego postoju na szczycie Masady, pustynnej mesie otoczonej czystymi klifami i, od 72 r. n. e., potęgi Dziesiątego legionu Cesarstwa Rzymskiego. Gdy Rzymskie tarany miały przełamać ich mury, obrońcy Masady wybrali samobójstwo zamiast zniewolenia., Kiedy rzymscy żołnierze wdarli się na szczyt płaskiej góry, spotkali się z ciszą.
do czasu rozpoczęcia wykopalisk archeologicznych w 1963 roku, jedynym źródłem informacji o heroicznym oporze i krwawym końcu Masady był Józef Flawiusz, żydowski dowódca podczas Wielkiego buntu Żydowskiego (66-70 n. e.), który po schwytaniu, zmienił się w rzymskiego historyka., Pisze, że gdy Rzymska rampa oblężnicza zbliżała się do szczytu, obrońcy-Zeloci znani jako Sicarii (po hebrajsku Sikrikin) ze względu na zwyczaj zabijania swoich (żydowskich) rywali za pomocą zakrzywionego sztyletu (po grecku Sica) ukrytego pod płaszczem – zaczęli podpalać swoje domy i dobytek, aby zapobiec wpadnięciu w Rzymskie ręce. Dziesięciu mężczyzn, którzy mieli za zadanie zabić wszystkich innych, zostało następnie wybranych przez los. Dziewięć z dziesięciu zostało straconych przez jednego z nich, zanim ostatni żywy człowiek popełnił samobójstwo., Kiedy Rzymianie przedarli się wszyscy byli martwi-z wyjątkiem dwóch kobiet i pięciorga dzieci, które przeżyły ukrywając się.