Pas Kuipera
nazwany na cześć Gerarda Kuipera, jednego z pierwszych ludzi, którzy założyli jego istnienie, pas Kuipera jest pasem lodowych ciał zamkniętych w płaszczyźnie Układu Słonecznego, rozciągających się poza orbitę Neptuna. Uważa się, że pas Kupitera jest zbiornikiem komet krótkookresowych.
istnienie Pasa Kuipera zostało potwierdzone w 1992 roku wraz z odkryciem pierwszego obiektu Pasa Kuipera (KBO). Od tego czasu odkryto prawie 1000 kolejnych Kbo, przy czym największy z nich ma średnicę równą lub większą niż Pluton., Rzeczywiście, od czasu odkrycia dużych obiektów pasa Kuipera, zrozumiano, że Pluton nie jest planetą, ale raczej jednym z dużych Kbo, które zaludniają zewnętrzne regiony Układu Słonecznego.
obecne teorie mówią, że pas Kuipera formuje się wraz z resztą Układu Słonecznego, choć nadal pozostaje kwestią dyskusyjną, czy uformował się w miejscu, czy został wypchnięty do obecnej pozycji, gdy Neptun migrował Na Zewnątrz. Jeśli uformował się on in situ, to region został wyraźnie wyczerpany, ponieważ zawiera mniej niż 1% masy potrzebnej do budowy wielkich lodowych olbrzymów.,
Credit: NASA i A. Feild (STScI)
Odkryte do tej pory KBO mają peryhelia mniejsze niż 50 AU. To sugeruje, że istnieje wyraźna zewnętrzna krawędź pasa Kuipera w odległości 50 AU, nieoczekiwana obserwacja oparta na teoriach formowania się Pasa Kuipera., Obecnie uważa się, że to nagłe obcięcie Pasa Kuipera w odległości 50 AU oznacza maksymalną odległość, jaką obiekty były transportowane przez migrację Neptuna.
za pasem Kuipera znajdują się obiekty dysku rozproszonego, które mają ekscentryczne orbity, które oddalają je znacznie dalej od Słońca. Obecnie uważa się, że komety krótkookresowe z rodziny Jowisza i komety typu Halleya pochodzą z dysku rozproszonego poza pasem Kuipera, podczas gdy komety długookresowe mają swój dom znacznie dalej w obłoku Oorta.