PMC (Polski)
Streszczenie
przebadano siedemdziesięciu trzech kolejnych pacjentów z falą Q W ołowiu III i aVF w elektrokardiogramie. Wektorkardiogramy zostały zarejestrowane przy użyciu systemu Franka.
w 32 przypadkach EKG było zgodne z rozpoznaniem gorszego zawału mięśnia sercowego na podstawie fali Q W ołowiu III i / lub aVF trwającej ponad 0,04 sekundy i większej niż 25% amplitudy fali R., W tej grupie było 16 chorych z chorobą wieńcową, a VCG potwierdziło rozpoznanie elektrokardiograficzne zawału u 14 chorych. W 13 z pozostałych 16 przypadków bez choroby wieńcowej w wywiadzie VCG nie sugerowało obecności zawału.
we wszystkich 17 przypadkach z wątpliwą diagnozą elektrokardiograficzną gorszego zawału i bez choroby wieńcowej w wywiadzie, VCG zaprzeczył obecności zawału. W 18 przypadkach z małym Q III lub Q aVF wartości VCG mieściły się w granicach normy., W dwóch przypadkach z prawidłowym Q III i q aVF VCG nie wykryły obecności zawału w obu przypadkach.
diagnoza wektorkardiograficzna zawału mięśnia sercowego dolnego opierała się na lepszej orientacji (w zakresie lub powyżej 360 stopni) wektorów 10, 20, 25 i 30 msec w płaszczyźnie czołowej, lepszym przemieszczeniu maksymalnego wektora QRS i rotacji zgodnie z ruchem wskazówek zegara. W lewej płaszczyźnie strzałkowej wektory 10, 20, 25 i 30-msec były zorientowane pod kątem lub powyżej 180 stopni z pętlą obracającą się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.,
przedstawione dane sugerują, że wektorkardiografia jest przydatnym uzupełnieniem elektrokardiografii w diagnostyce dolnego zawału mięśnia sercowego.