Regenci Univ. Cal. v. Bakke

Protest przeciwko decyzji Sądu Najwyższego Kalifornii w Bakke, Los Angeles, 7 maja 1977

ustna argumentacja w Bakke odbyła się 12 października 1977. Sprawa wzbudziła duże zainteresowanie opinii publicznej; przyszli uczestnicy zaczęli ustawiać się w kolejce już po południu. Sesja sądowa trwała dwie godziny, z COX argumentował dla Uniwersytetu, Colvin dla Bakke i Solicitor General Wade H. McCree dla Stanów Zjednoczonych., Colvin został upomniany przez sędziego Byrona White ' a za argumentowanie faktów, a nie Konstytucji. Cox zapewnił jeden z niewielu momentów beztroski podczas kłótni, kiedy sędzia Harry A. Blackmun zastanawiał się, czy odłogowane miejsca można porównać do stypendiów sportowych. Cox był skłonny się zgodzić, ale zauważył, że jest absolwentem Harvardu, a co do sukcesów sportowych, „Nie wiem, czy to jest nasz cel, ale nie radzimy sobie bardzo dobrze.,”

Na konferencji, która odbyła się wśród sędziów 15 października 1977 roku, postanowili zwrócić się do stron o dalsze informacje na temat stosowania tytułu VI., Uzupełnienie brief dla uniwersytetu został złożony w listopadzie 16, i twierdził, że tytuł VI był ustawową wersją klauzuli równości ochrony czternastej poprawki i nie pozwalają prywatnych powodów, takich jak Bakke, do dochodzenia roszczenia na jego podstawie. Bakke ' s brief przybył następnego dnia. Colvin stwierdził, że Bakke miał prywatne prawo do działania, a jego klient nie chciał, aby Uniwersytet poniósł środek zaradczy przewidziany w tytule VI dla dyskryminujących instytucji—utrata funduszy federalnych – ale chciał zostać przyjęty., W listopadzie Justice Blackmun opuścił Waszyngton, aby poddać się operacji prostaty w Mayo Clinic.

nieobecność Blackmuna nie powstrzymała przepływu notatek, w szczególności jednej z 22 listopada od sprawiedliwości Lewisa Powella, analizując program rekrutacji mniejszości pod ścisłym standardem kontroli, często stosowanym, gdy rząd traktuje niektórych obywateli inaczej niż innych w oparciu o podejrzaną klasyfikację, taką jak rasa., Stwierdzając, że program nie spełnia standardów i musi zostać odrzucony, memorandum Powella stwierdziło, że działanie afirmacyjne było dopuszczalne w pewnych okolicznościach i ostatecznie ukształtowało większość jego opinii.

na konferencji z 9 grudnia, kiedy Blackmun nadal był nieobecny, rozważali sprawę. Liczenie głów, czterech sędziów (Sędzia Główny Warren E. Burger i sędziowie Potter Stewart, Rehnquist i John Paul Stevens) poparło decyzję Kalifornijskiego Sądu Najwyższego. Trzech (sędziowie Brennan, White i Thurgood Marshall) chciało podtrzymać program., Sędzia Blackmun jeszcze się nie odważył. Powell wyraził swoje poglądy, po czym Brennan, mając nadzieję na zebranie 5-sędziowskiej większości, aby poprzeć program, lub przynajmniej poprzeć ogólną zasadę działania afirmatywnego, zasugerował Powellowi, że zastosowanie standardu Powella oznacza, że decyzja sądu niższej instancji zostanie częściowo potwierdzona i częściowo odwrócona. Powell się zgodził.

nawet kiedy Blackmun wrócił na początku 1978 roku, powoli stawał się znany ze swojej pozycji w Bakke., Dopiero 1 maja rozesłał memorandum do izb swoich kolegów, wskazując, że dołączy do bloku Brennana, wspierającego działania afirmatywne i program Uniwersytetu. Oznaczało to, że Powell był niezbędny, aby każda ze stron była częścią większości. W ciągu następnych ośmiu tygodni Powell dopracował swoją opinię, aby zapewnić gotowość każdej grupy do przyłączenia się do niej. Inni sędziowie rozpoczęli prace nad opiniami, które miały przedstawiać ich poglądy.

, Powell

decyzja Sądu Najwyższego w Bakke została ogłoszona 28 czerwca 1978 roku. Sędziowie napisali sześć opinii; żadna z nich, w całości, nie miała poparcia większości Trybunału. Wyrok Trybunału wydał sędzia Powell. Czterech sędziów (Burger, Stewart, Rehnquist i Stevens) dołączyło do niego, aby zlikwidować program rekrutacji mniejszości i przyznać Bakke., Pozostali czterej sędziowie (Brennan, White, Marshall i Blackmun) nie zgodzili się z tą częścią decyzji, ale połączyli się z Powellem, aby uznać działanie afirmatywne dopuszczalne w pewnych okolicznościach, choć podlegające pośrednim standardom analizy. Połączyli się również z Powellem, aby odwrócić tę część wyroku Sądu Najwyższego Kalifornii, który zakazał Uniwersytetowi rozważania rasy w procesie rekrutacji.,

opinia Powellaedytuj

Justice Powell, po przedstawieniu faktów sprawy, omówił i uznał za zbędne decydowanie, czy Bakke miał prywatne prawo do powództwa na mocy tytułu VI, zakładając, że tak było do celów sprawy. Następnie omówił zakres tytułu VI, uznając, że zakazuje on tylko tych klasyfikacji rasowych zabronionych przez Konstytucję.,

zwracając się do samego programu, Powell ustalił, że nie był to po prostu cel, jak Uniwersytet twierdził, ale Kwalifikacje rasowe—zakładając, że UC Davis może znaleźć szesnaście minimalnie wykwalifikowanych studentów mniejszości, było tylko 84 miejsca w klasie pierwszoroczniaków otwartych dla białych studentów, podczas gdy mniejszości mogą konkurować o dowolne miejsce w klasie 100-osobowej. Badał historię prawoznawstwa pod klauzulą równości i doszedł do wniosku, że chroni ona wszystkich, nie tylko Afroamerykanów czy tylko mniejszości., Tylko jeśli służyło to interesowi, rząd mógł inaczej traktować członków różnych ras.

Powell zauważył, że Uniwersytet, w swoich briefach, cytował decyzje, w których nie było środków świadomych rasy, takich jak w przypadkach desegregacji szkolnej, ale uznał je za niestosowne, ponieważ nie było historii dyskryminacji rasowej w University of California-Davis Medical School, aby zaradzić., Przytoczył precedens, że gdy jednostka została całkowicie wykluczona z możliwości lub korzyści oferowanych przez rząd i cieszyła się z tych z innego pochodzenia lub rasy, była to podejrzana klasyfikacja. Taka dyskryminacja była uzasadniona tylko wtedy, gdy było to konieczne ze względu na interes rządu., Odrzucił twierdzenia Uniwersytetu, że rząd miał nieodparty interes w zwiększaniu liczby lekarzy mniejszości, i uznał za zbyt mgliste argument, że specjalny program przyjęć pomoże doprowadzić lekarzy do niedostatecznie obsługiwanych części Kalifornii-po tym wszystkim, cel ten będzie również służył przyjmowaniu białych wnioskodawców zainteresowanych praktykowaniem w społecznościach mniejszościowych. Mimo to, Powell wyraził pogląd, że rząd ma istotne zainteresowanie rasowo zróżnicowanym ciałem studentów.,

w części opinii wyrażonej przez sędziego hamburgera i jego sojuszników Powell stwierdził, że program, z wydzieleniem określonej liczby miejsc dla mniejszości, dyskryminował Bakke, ponieważ mniej restrykcyjne programy, takie jak uczynienie rasy jednym z kilku czynników wstępnych, służyłyby temu samemu celowi., Powell podał przykład (przedstawiony w załączniku) programu przyjęć na Uniwersytecie Harvarda jako taki, który uważał, że przejdzie konstytucyjne Zgromadzenie-instytucja ta nie ustanowiła sztywnych parytetów dla mniejszości, ale aktywnie je rekrutowała i starała się włączyć je jako więcej niż symboliczną część zróżnicowanego rasowo i kulturowo ciała studentów. Chociaż biały student może nadal stracić z mniejszości z mniejszymi kwalifikacjami akademickimi, zarówno białe i mniejszości studentów może zyskać z nieobiektywnych czynników, takich jak zdolność do gry w sporcie lub instrument muzyczny., W związku z tym nie doszło do naruszenia konstytucji w stosowaniu rasy jako jednego z kilku czynników.

Powell wyraził opinię, że ponieważ Uniwersytet przyznał, że nie może udowodnić, że Bakke nie zostałby przyjęty nawet gdyby nie było specjalnego programu przyjęć, część decyzji Sądu Najwyższego Kalifornii nakazującej Bakke ” s wstęp był właściwy,i został utrzymany. Niemniej jednak stan miał prawo uznać rasę za jeden z kilku czynników, a część wyroku Sądu Kalifornijskiego, który orzekł inaczej, została uchylona.,

inne opinie

Werbalnie przedstawiając swoją opinię w Sądzie Najwyższym, Brennan stwierdziła, że „głównym znaczeniem” decyzji Bakke było to, że większość sądu opowiada się za kontynuacją działań afirmacyjnych. We wspólnej opinii Ci czterej sędziowie napisali: „rząd może brać pod uwagę rasę, gdy działa nie po to, aby poniżać lub obrażać jakąkolwiek grupę rasową, ale aby zaradzić niedogodnościom wyrządzonym mniejszościom przez uprzedzenia rasowe”., Zasugerowali, że każdy program rekrutacyjny z zamiarem zaradzenia dyskryminacji rasowej będzie zgodny z konstytucją, niezależnie od tego, czy będzie to wiązało się z dodaniem punktów bonusowych za wyścig, czy też z odłożeniem określonej liczby miejsc dla nich.

White wydał opinię wyrażającą jego pogląd, że na mocy tytułu VI nie ma prywatnego prawa do powództwa., Thurgood Marshall napisał również osobno, opisując szczegółowo historię dyskryminacji Afroamerykanów i kończąc: „nie wierzę, że ktokolwiek może naprawdę spojrzeć w przeszłość Ameryki i nadal znaleźć lekarstwo na skutki tej przeszłości jest niedopuszczalne.”Blackmun przystał na ideę świadomości kolorów, oświadczając, że” aby wyjść poza rasizm, musimy najpierw wziąć pod uwagę rasę. Nie ma innego wyjścia. A żeby traktować niektóre osoby jednakowo, musimy traktować je inaczej. Nie możemy—nie ośmielamy się-pozwolić, aby Klauzula o równej ochronie utrwaliła wyższość rasową.,”

Justice Stevens, dołączył do hamburgera, Stewarta i Rehnquista, zgadzając się częściowo i nie zgadzając się częściowo w wyroku, uznał za zbędne ustalenie, czy preferencje rasowe były kiedykolwiek dozwolone zgodnie z konstytucją. Wąskie stwierdzenie, że Uniwersytet dyskryminował Bakke ' a, naruszając tytuł VI, było wystarczające, a sąd słusznie go przyznał. „Jest zatem całkowicie jasne, że pytanie, czy rasa może być kiedykolwiek wykorzystana jako czynnik w decyzji o przyjęciu nie jest problemem w tym przypadku, i że dyskusja na ten temat jest nieodpowiednia.,”Według Stevensa,” znaczenie tytułu VI zakaz wykluczenia jest krystalicznie jasne: rasa nie może być podstawą wykluczenia kogokolwiek z programu finansowanego przez Federację”. Stwierdził, „zgadzam się w wyroku Sądu” w zakresie, w jakim potwierdza wyrok Sądu Najwyższego Kalifornii. Do tego stopnia, że rzekomo robi cokolwiek innego, z całym szacunkiem się sprzeciwiam.”