przeciętna kobieta miała 23 lata w czasie kryzysu i była w ciąży dwa razy. Około jedna trzecia kobiet nie miała wykształcenia, a jedna trzecia mieszkała w gospodarstwach domowych, które posiadały jeden telefon komórkowy. Wszystkie kobiety uczestniczyły w co najmniej jednym programie mikrokredytów, który zazwyczaj zapewniał fundusze dla małych przedsiębiorstw, podczas gdy niektóre zapewniały wsparcie dla edukacji., Kobiety, z którymi przeprowadzono badanie, były średnio młodsze i miały mniejszy parytet w porównaniu z ogólną populacją badaną (dane nie zostały wykazane). Połowa zgłosiła, że miała co najmniej jedną wizytę przedporodową (ANC) w czasie ciąży. Powody, dla których nie przeprowadzono kontroli ANC, obejmowały brak wsparcia i / lub pieniędzy od mężów oraz postrzeganie, że wizyty te były niepotrzebne, jeśli kobiety miały wcześniejsze niepowikłane ciąże.
Rodzice lub krewni, a nie same kobiety, decydowali o tych związkach., Jedna kobieta, zamężna w wieku 13 lat, wyjaśniła, że nie została nawet poinformowana o swoim małżeństwie, dopóki nie dotarła do tego, co zrozumiała, to ceremonia ślubna. Respondenci, którzy chcieli pozostać w szkole, nie byli wspierani przez swoje rodziny po ślubie. Respondent żonaty w wieku 12 powiedział: „moi teściowie powiedzieli, że będę mógł uczyć się po ślubie, ale byłem zajęty gotowaniem dla wszystkich i zawsze trzymali mnie zajęci pracami domowymi.”Krótko po ślubie większość kobiet twierdziła, że były zmuszane przez teściów do posiadania dzieci., 27-letnia kobieta z dwójką dzieci, jedyna z nich, która zdała egzamin gimnazjalny, pracowała jako nauczycielka przed ślubem. „Mój mąż i teściowa zmuszeni byli zrezygnować, ponieważ nie aprobowali dla mnie kariery ani studiów” – powiedziała. „Muszę wychować córkę, ale kiedy będzie starsza, postaram się wrócić do pracy. Tęsknię za karierą.”
praktyki kulturowe, takie jak poligamia, choć rzadkie, ograniczają również siłę decyzyjną kobiet., Cztery kobiety (10%) zgłosiły małżeństwa poligamiczne, a trzy z nich stwierdziły, że ich mężowie poślubili dodatkowe żony, nie informując ich o tym. Skarżyli się, że ich mężowie nie zwracają wystarczającej uwagi na potrzeby ich rodziny. „Muszę poślubić moją najstarszą córkę, która ma 16 lat”, powiedziała 32-letnia kobieta, która miała aborcję. „Chciałem, żeby najpierw skończyła metrykę, ale nie miałem pieniędzy na opłacenie książek. Mój mąż nie zapewnia dużo pieniędzy, nie jest nawet w stanie nas właściwie nakarmić. Nie mam mężczyzn w rodzinie, którzy zajmowaliby się moimi potrzebami zdrowotnymi.,”
ogólny model koncepcyjny przedstawia czynniki, które kobiety omawiały jako przyczyniające się do ich poważnych powikłań położniczych oraz sposoby, w jakie były w stanie uniknąć śmierci (ryc. 2). Czynniki społeczno-ekonomiczne, takie jak niskie wykształcenie matek i wczesne małżeństwo, mogły przyczynić się do opóźnień w szukaniu opieki medycznej u wykwalifikowanych dostawców.
Rysunek 2
droga do otrzymania pomocy medycznej w nagłych przypadkach ciężkich powikłań położniczych., Ten ogólny model koncepcyjny przedstawia wspólne czynniki, które przyczyniają się do opóźnień w ubieganiu się o certyfikowaną opiekę, a także ułatwiające czynniki, które pozwoliły kobietom ostatecznie otrzymać opiekę ratującą życie. Bariery dzielą się na czynniki społeczno-ekonomiczne i demograficzne oraz społeczno-kulturowe i strukturalne. Doradztwo ze strony niecertyfikowanych dostawców i zwiększona koordynacja poprzez korzystanie z telefonów komórkowych umożliwiły kobietom otrzymanie pomocy w nagłych wypadkach od certyfikowanych dostawców.,
kontekst porodu i porodu
spośród 40 kobiet, z którymi przeprowadzono wywiad, 29 kobiet doświadczyło żywych urodzeń, a 11 martwych urodzeń. Większość kobiet opisywała ból porodowy jako nabi gora theke batha (ból wynikający z pępowiny), który był znacznie większy niż ból brzucha, którego doświadczyły podczas ciąży. Zazwyczaj informowali tylko żeńską członkinię ich rodziny, taką jak ich matka lub ciotka, która zwykle doradzała im, aby milczeli i znosili ból., Zachowanie ciszy było postrzegane jako miara psychicznego i fizycznego opanowania, podczas gdy kobiety, które wyrażały werbalnie swój ból, uważano za niezdyscyplinowane. 24-letnia kobieta, która zgłosiła krwotok poporodowy, wyjaśniła: „powiedziałam cioci, że odczuwam ból porodowy, a ona powiedziała mi, żebym nikomu nie mówiła.”Nawiązując do sentymentów wielu kobiet, 30-letnia kobieta, która zgłosiła objawy zgodne z rzucawką, powiedziała:” postanowiłam spróbować sama w domu, ponieważ jest to kwestia sharam .”Niektóre kobiety wskazywały, że milczą, aby łatwiej im było poród., 30-letnia kobieta, która miała krwotok poporodowy, powiedziała: „nie powiedziałam nikomu o moim bólu porodowym, ponieważ jest to przekonanie, że im więcej osób powiesz o porodzie, tym więcej trudności będziesz miał. Nie ma sensu przechodzić przez nadmierny ból.”
kobiet, które urodziły się na żywo, wszystkie urodziły w domu i stwierdziły, że wolały rodzić w domu, aby zachować prywatność. Kobiety były zachęcane przez rodziców i mężów do pozostania w domu podczas porodu, aby uniknąć plotek, których obawiali się, że przetrwają, jeśli opuszczą swoje domy w celu opieki zdrowotnej., W niektórych przypadkach kobiety wyjaśniały, że ich mężowie opóźnili decyzję o szukaniu terminowej opieki medycznej. 32-letnia kobieta, która utrudniała poród, powiedziała: „Mój mąż powiedział, że mamy jeszcze czas i powinniśmy poczekać, aby wezwać lekarza. Nie chciał, żebym szukał leczenia lub brał leki, bo jeśli bierzesz leki, ludzie plotkują o Tobie i mówią, że nie masz przyzwoitości.”Kobiety tłumaczyły, że ich sąsiedzi wierzyli, że ciąża jest kwestią wstydu i że kobiety powinny zachowywać się skromnie, unikając nadmiernych podróży w miejscach publicznych., Kobiety obawiały się podróżowania po swoich społecznościach dla wizyt ANC lub w celu uzyskania leków, ponieważ obawiały się, że ich sąsiedzi mogą rozpowszechniać plotki, że nie mają moralnego charakteru. 18-letni respondent poinformował, że jej matka nalegała, aby rodzić w klinice, aby uniknąć ” wszystkich mieszkańców wsi, którzy wchodzą do domu podczas porodu.”Ta perspektywa była jednak rzadka.
tylko cztery z 40 kobiet zgłosiły obecność asystentów przeszkolonych medycznie podczas porodu., Podczas porodu 18 kobiet dzwoniło do krewnych lub sąsiadek, które zazwyczaj dzwoniły do jednej lub dwóch dhathris (lokalne określenie dla niewyszkolonych tradycyjnych opiekunek porodowych) o pomoc. W zawodach wzięło udział czternaście kobiet. Większość kobiet zdecydowała wcześniej, że będą nazywać te dhathris na podstawie ich relacji z rodziną, podobnego statusu społecznego i reputacji za pomoc kobietom w domu podczas porodu. Niektóre kobiety zdecydowały się zadzwonić do dhathris, którzy pomagali im lub ich krewnym (zazwyczaj ciotkom lub kuzynom) podczas poprzednich porodów., Dhathris były zgłaszane do wykonywania zadań, takich jak trzymanie Kobiety „S Talii podczas porodu, zachęcanie kobiet do noszenia w dół, pchanie na kobietę” s żołądek, Wkładanie palców do kanału pochwy, aby sprawdzić postęp porodu, czyszczenie i mycie dziecka, i wyciąganie łożyska. Zadania dhathris nie ograniczały się tylko do pomocy w czasie porodu. 28-letnia kobieta z dwójką dzieci powiedziała, że jej dhathri również pomagała w pracach domowych przed i po porodzie, podczas gdy inna kobieta powiedziała, że jej dhathri posprzątała ją po porodzie., To ostatnie zadanie było znaczące, ponieważ kobiety są często uważane za „zanieczyszczone” lub nieczyste po porodzie.
Opieka podczas ciężkich powikłań położniczych
około połowa badanych kobiet powiedziała, że czekała, aż nie będzie w stanie znieść bólu, aby poinformować swoje rodziny o ciężkich powikłaniach położniczych. Po poinformowaniu swoich rodzin ich krewni odegrali kluczową rolę w podejmowaniu decyzji, kiedy i gdzie szukać opieki podczas kryzysów ciąży (ryc. 3)., Ponad jedna trzecia kobiet wskazała swoich mężów jako głównych decydentów w dziedzinie opieki zdrowotnej, podczas gdy 35% wymieniło innych krewnych mężczyzn, takich jak ojcowie, teściowie i wujowie. Nawet jeśli mąż był nieobecny podczas wydarzenia kryzysowego, niektóre rodziny starały się o zgodę męża za pomocą telefonu komórkowego przed szukaniem opieki. Męscy krewni, w tym ojcowie, bracia i teściowie, odgrywali ważną rolę decyzyjną, ponieważ kobiety często zgłaszały, że udają się do domu ojca, zwłaszcza w celu pierwszego porodu lub jeśli mąż nie był obecny., Podczas gdy kobiety, takie jak teściowe, matki i szwagierki, były ważne podczas procesu porodu, kobiety wyjaśniały, że ostateczne decyzje dotyczące opieki w czasie ich kryzysów były podejmowane przez ich męskich krewnych.
Rysunek 3
Główni decydenci i inicjatorzy skierowania podczas powikłań położniczych, w tym powikłań poaborcyjnych. Wykresy te ilustrują najważniejsze podmioty podczas procesu decyzyjnego w ochronie zdrowia., Wykres po lewej stronie pokazuje głównego decydenta podczas kryzysu położniczego, jak donosiły kobiety z wywiadami. Wykres po prawej stronie ilustruje główną osobę, która koordynowała skierowanie do certyfikowanych dostawców, gdy sytuacja kobiety stała się tragiczna.
Kiedy kobiety doświadczyły komplikacji matczynych, 93% po raz pierwszy widziano u niecertyfikowanych świadczeniodawców lub świadczeniodawców, którzy nie mieli formalnego certyfikatu medycznego lub szkolenia, w tym lekarzy wiejskich (53%), kobirajów (tradycyjnych uzdrowicieli) lub szamanów (21%) i lekarzy homeopatycznych (19%)., Kobiety wymieniły bliskość niecertyfikowanych dostawców, elastyczność w systemach płatności i znajomość tych dostawców jako powody, dla których ich rodzina szukała opieki z tych źródeł. Najczęściej męscy członkowie rodziny wzywali do domu wiejskich lekarzy, ponieważ nie wymagali pełnej zapłaty z góry. W niektórych przypadkach rodzina nie chciała szukać opieki medycznej, ponieważ choroby były postrzegane jako niemedyczne z pochodzenia. 24-letnia kobieta, która zgłosiła utrudnianie porodu, wyjaśniła: „nie chciałam mieć Cezara ., Byłam opętana przez doshi, kiedy byłam w drugim miesiącu ciąży, a doshi podróżowała w moim ciele i sprawiała mi ten problem. Potrzebowałem leczenia od kobiraja do tego doshi, a nie Cezara.”
większość kobiet uważała, że ich mężowie i/lub inni męscy członkowie rodziny opóźnili poszukiwanie leczenia u certyfikowanego dostawcy. 16-letnia respondentka, która utrudniała poród, opisała jej frustrację, wspomnianą również przez kilku innych respondentów, że jej opinie nie były traktowane poważnie: „chciałem zadzwonić do lekarza. Byłam tak smutna, że mój mąż powiedział, że powinniśmy poczekać dłużej., Tak bardzo się starałem. Nie chciałam przechodzić przez tyle bólu, żebyśmy nie musieli wydawać pieniędzy.”17-letni respondent wyjaśnił,” wiedziałem, że Mój stan był bardzo poważny, i wszyscy powtarzali mi, aby spróbować mieć dziecko w domu. Próbowałem i wiedziałem, że nie mogę więcej próbować, ale inni nie rozumieli, jak poważne to było.”
, Często sąsiedzi lub krewni mówili im, że rządowe placówki zdrowia były zatłoczone i nie utrzymywały odpowiedniego poziomu prywatności. Ponadto rodziny obawiały się, że kobieta zostanie „rozdarta”, jeśli wymagane będzie cesarskie cięcie. 16-letnia kobieta, która zgłosiła, że ma rzucawkę, powiedziała: „nikt nigdy nie chce mieć Cezara ; wszyscy wiedzą, że najlepiej jest mieć dziecko w domu. Nie mieliśmy jednak wyboru.”Inni obawiali się krytyki ze strony sąsiadów. 32-letnia kobieta, która również zgłosiła rzucawkę, powiedziała:”modliłam się, żebym nie musiała iść do kliniki., Ludzie mówią, że jesteś słaby, jeśli szukasz opieki medycznej.”Inne kobiety obawiały się niezdolności do wykonywania wszystkich swoich obowiązków, jeśli będą musiały wyzdrowieć po cesarskim cięciu.
href = „/” > mg src = „” alt = „zobacz szczegóły firmy i mapę” border = ” 0 ” / > W wielu przypadkach kobiety opisywały wiejskich lekarzy jako pomagających w zorganizowaniu transportu., 19-letnia kobieta, która zgłosiła objawy zgodne z rzucawką, wyjaśniła: „wiejski lekarz powiedział, że nie poradzi sobie z moim stanem i że powinienem zostać zabrany do szpitala, albo umrę. Dał mojemu mężowi numer komórki karetki.”Czasami dhathris i wiejscy lekarze dawali sprzeczne Rady. 22-letnia kobieta, która zgłosiła sepsę, powiedziała: „lekarz kazał nam jechać do szpitala. Jednak dhathri powiedział, że umrę po drodze, jeśli będę próbował odejść, więc zostaliśmy w domu, a mój wujek zadzwonił do innego wiejskiego lekarza.,”W innych przypadkach rodziny same zdały sobie sprawę, że leczenie świadczone przez nie certyfikowanego dostawcę było niewystarczające, aby poradzić sobie z ciężkością powikłań.
Mąż lub krewny mężczyzna używał telefonu komórkowego w 75% tych narracji, aby zorganizować transport lub pieniądze., Większość kobiet (55%) została przetransportowana do szpitala lub kliniki przez „rikszę-Vana”, napędzany rowerem płaski wózek. 22-letnia kobieta, która miała krwotok poporodowy, opisała tę trudną podróż: „za każdym razem, gdy przechodziliśmy przez guzek, moje krwawienie pogarszało się.”Niektóre kobiety zostały zabrane do trzech różnych dostawców leczenia przez rikszę. Kobiety, które podróżowały na duże odległości, często używały wielu form transportu, takich jak karetki pogotowia, autobusy i rikszy.
, Chociaż wszystkie kobiety uznały znaczenie gotowości porodowej, dwie trzecie kobiet stwierdziło, że nie są w stanie utrzymać pieniędzy na boku na narodziny, ponieważ często napotykały trudności w zaspokajaniu swoich krótkoterminowych dziennych lub tygodniowych wydatków. 19-letnia kobieta, która miała krwotok, wyjaśniła: „starałam się zachować trochę pieniędzy przed czasem, ale nie mieliśmy nic do jedzenia, a mój mąż użył tych pieniędzy, aby kupić jedzenie.”Jedna trzecia kobiet, z którymi przeprowadzono wywiad, jednak odłożyła trochę pieniędzy na wydatki na narodziny. Jednak ich koszty leczenia często przekraczały ich oczekiwania., Aby zapłacić za opiekę medyczną podczas komplikacji położniczych, siedemdziesiąt procent kobiet pożyczało pieniądze od krewnych, a 18% od lokalnych pożyczkodawców. Ci pożyczkodawcy pieniędzy często pobierali bardzo wysokie stopy procentowe, które rodziny spłacały sprzedając swoje ziemie lub mienie, takie jak krowy lub kozy.
Gdy rodziny wyczerpały możliwości nie certyfikowanych dostawców leczenia i/lub warunki kobiet stały się tragiczne, 70% kobiet zgłosiło się do certyfikowanych lekarzy, pielęgniarek lub położnych w klinikach lub szpitalach., Kobiety wyjaśniły, że ostatecznie zostały one zabrane do certyfikowanych dostawców, ponieważ ich sytuacja stała się desperacka, a ich rodziny zdały sobie sprawę, że nie certyfikowani dostawcy nie będą w stanie poradzić sobie z komplikacjami. Po opiece ze strony nie certyfikowanych dostawców, rodziny zwykle szły najpierw do placówek rządowych, ponieważ koszty leczenia były niższe niż w prywatnych placówkach. Jednak ogólne wrażenie instytucji rządowych było takie, że były one zatłoczone lub nie były w stanie obsłużyć skomplikowanych spraw. Kobiety odwiedzające kliniki rządowe zazwyczaj zgłaszają, że są kierowane do innych prywatnych placówek., 32-letnia kobieta, która poddała się aborcji, opisała niedobór wykwalifikowanych lekarzy w rządowych placówkach służby zdrowia: „nie ma pewności co do naszych rządowych lekarzy tutaj.”Wiele rodzin udało się do droższych prywatnych placówek po tym, jak szpitale rządowe odrzuciły je z powodu niewystarczającej przestrzeni łóżka. Po przyjęciu do tych placówek, kobiety zgłaszały opiekę medyczną w nagłych wypadkach, w tym cesarskie cięcie i / lub transfuzje.,
kiedy poproszono ich o opisanie sposobów, w jaki czuli, że ich życie zostało uratowane, większość kobiet przypisała boską łaskę „Allaha” za uratowanie ich od śmierci. Siedemdziesiąt procent kobiet przypisuje również opiekę w nagłych wypadkach od certyfikowanego przez Zarząd dostawcy opieki zdrowotnej, który uratował im życie. Kobiety wskazywały na używanie telefonów komórkowych przez swoich krewnych mężczyzn w celu koordynowania logistyki i finansów, jako że pomogły im dotrzeć na czas do pogotowia ratunkowego w celu ratowania ich życia (ryc. 2).,
na pytanie, co zrobiłyby w obliczu przyszłych nagłych wypadków położniczych, 70% kobiet odpowiedziało, że chciałaby uzyskać opiekę medyczną u lekarza z certyfikatem zarządu. Niektóre kobiety były zadowolone z opieki szpitalnej, którą otrzymały od prywatnych klinik, czego wcześniej się obawiały. 17-letni respondent ze zgłoszonym krwotokiem wyjaśnił: „powinienem był pójść do kliniki wcześniej. Gdybym to zrobił, nie potrzebowałbym później tyle opieki.,”Jednak wiele kobiet zdawało sobie sprawę, że ostateczna decyzja o tym, gdzie szukają opieki, spoczywa na mężach, którzy większość kobiet czuła, że nadal chcą, aby pozostały w domu na poród. 20-letnia kobieta, która utrudniała poród, wyjaśniła: „mój mąż zmusi mnie do pozostania w naszym domu. Nieważne, czy przeżyję, czy umrę, muszę zostać w domu.”
aborcje indukowane
omawiamy aborcje indukowane oddzielnie, ponieważ różnią się one od innych powikłań., Chociaż „Regulacja menstruacyjna”, ekstrakcja próżniowa treści wewnątrzmacicznej w celu stymulowania miesiączki i przerwania ciąży, jest legalną procedurą w Bangladeszu, większość kobiet była tajemnicza o tym, że miała wywołaną aborcję. Usługi MR są podobno dostępne we wszystkich głównych szpitalach rządowych i placówkach służby zdrowia i są legalne dla ciąż do 8 tygodni. Świadczeniodawcy uprawnieni do wykonywania MR to lekarze, przeszkolone pielęgniarki lub osoby odwiedzające opiekę społeczną. Jednak badania wskazują, że niedoświadczeni TBA również wykonują MRs, czasami we własnym domu ., Chociaż MR ma być zapewniony za darmo w instytucjach rządowych, badania pokazują, że kobiety często płacą opłaty w wysokości co najmniej 100 Taka ($1.4). Koszt MR jest zgłaszane do zakresu od 100 do 4000 Taka ($1.4 do $56) w zależności od czasu trwania ciąży i lokalizacji świadczonej usługi. Koszty są większe w przypadku zabiegów wykonywanych po pierwszym miesiącu ciąży, jak również tych wykonywanych w prywatnych placówkach, a nie instytucjach rządowych .
dziewięć kobiet opisało prawie śmierć po wywołanej aborcji, z których trzy nie poinformowały nikogo innego o aborcji., Powody, dla których kobiety podawały przerwanie ciąż, obejmowały ubóstwo, istniejącą chorobę i posiadanie małych dzieci (Tabela 2). Większość kobiet opisywała za pomocą dwóch do trzech różnych metod przerywania ciąży, zwykle zaczynając od prymitywnej metody, takiej jak wstawianie korzeni drzewa macicznego do kanału pochwy, a kończąc na regulacji menstruacyjnej. Kobiety stosowały określoną metodę przerwania ciąży, ponieważ albo słyszały o tej metodzie od innych kobiet (krewnych kobiet lub sąsiadek), albo dlatego, że inne metody były zbyt kosztowne.,
aborcja wywołana jest jedyną kategorią, w której kobiety często zgłaszają się jako główny decydent w dziedzinie opieki zdrowotnej. Większość kobiet z tej grupy nie poinformowała swoich mężów, że są w ciąży. 31-letnia kobieta powiedziała: „podjęłam decyzję o przerwaniu ciąży sama, po wielu przemyśleniach.,”Powołując się na biedę rodziny, 23-letnia kobieta powiedziała:” zdecydowałam się przerwać ciążę, ponieważ mam już dwójkę dzieci i muszę je odpowiednio wychować.”Dalsze przykładowe cytaty przedstawiono w tabeli 2.
kontakty kobiet okazały się ważnym źródłem informacji i porad dotyczących przerwania ciąży. Jedna kobieta powiedziała, że jej siostra poradziła jej używać tabletek, aby zakończyć ciążę, podczas gdy inna powiedziała, że matka dała jej tę samą radę. 36-letnia kobieta powiedziała: „Wszyscy wkładają gacher dal, gdy chcą przerwać ciążę.,”Pięć kobiet wzięło to, co określali jako tabletki khoiri (brązowe tabletki kolorowe) na pusty żołądek jako pierwszą metodę przerywania ciąży. Tabletki te mogą odnosić się do tabletek placebo w doustnych opakowaniach antykoncepcyjnych, które w Bangladeszu zazwyczaj zawierają żelazo . Dwie kobiety stwierdziły, że nie mają pieniędzy na zakup tabletek, a tym samym wstawiły korzenie drzewa macicy do kanału pochwy, podczas gdy dwie inne kobiety przyjmowały leki homeopatyczne.,
Po zastosowaniu surowych metod wszystkie kobiety doświadczyły powikłań, takich jak nadmierne krwawienie, ból brzucha, ból głowy i ból w klatce piersiowej, na które szukały opieki. Siedem kobiet, które trafiły do szpitala z powodu zgłoszonego krwotoku, stwierdziło, że lekarz poinformował je, że ich stan jest zagrażający życiu i wymaga regulacji menstruacyjnej w celu usunięcia płodu. Pozostałe dwie kobiety wezwały wiejskich lekarzy do swojego domu na zastrzyki soli fizjologicznej i antybiotyki., Podczas gdy wszystkie kobiety stwierdziły, że są świadome procedury MR, pięć kobiet stwierdziło, że początkowo szukały innych metod przerwania ciąży, ponieważ nie mogły sobie pozwolić na regulację miesiączki.
w dwóch trzecich przypadków mężowie pracowali poza domem i nie dowiedzieli się o przerwaniu ciąży aż do jej zakończenia. Według respondentów ich mężowie często wyrażali gniew, że nie zostali poinformowani. Niektórzy krewni wyrazili gniew, że kobieta stosowała niebezpieczne metody aborcji., Wszystkie kobiety zgłosiły obecne stosowanie nowoczesnych metod planowania rodziny (takich jak pigułki antykoncepcyjne, urządzenie wewnątrzmaciczne, wstrzykiwanie lub prezerwatywa dla mężczyzn), aby zapobiec przyszłej ciąży. Na pytanie, co zrobiłyby, gdyby przypadkowo zaszły w ciążę w przyszłości, dwie trzecie kobiet odpowiedziało, że będą miały regulację menstruacyjną, podczas gdy jedna trzecia odpowiedziała, że nie będą miały kolejnej aborcji, ponieważ wcześniej doświadczyły tak wielu komplikacji.
