Rosa
Rosa, odkładanie się kropli wody powstających w nocy w wyniku kondensacji pary wodnej z powietrza na powierzchnie obiektów swobodnie wystawionych na działanie nieba (zobacz wideo). Tworzy się w pogodne noce, gdy powietrze jest spokojne lub, najlepiej, gdy wiatr jest lekki. Jeśli temperatura powierzchni jest poniżej punktu zamarzania wody, osad przyjmuje kształt chrypki (patrz mróz). Rosa tworzy się w pogodne noce, ponieważ w takie noce swobodnie odsłonięte powierzchnie tracą ciepło do nieba przez promieniowanie., Jeśli ta strata nie zostanie zrównoważona przez efektywne przewodzenie ciepła z wnętrza obiektu, Powierzchnia ostygnie. Większość obiektów, w tym źdźbła trawy, liście i płatki, są znacznie lepsze od powietrza i w rezultacie są zwykle zimniejsze w nocy niż powietrze. Zimna powierzchnia chłodzi powietrze w jego pobliżu, a jeśli powietrze zawiera wystarczającą wilgotność atmosferyczną, może ochłodzić się poniżej punktu rosy. Gdy tak się stanie, para wodna skrapla się z powietrza na powierzchnię.
powstawanie rosy jest podtrzymywane przez dyfuzję pary wodnej., Jeśli chodzi o pionową dyfuzję pary wodnej nad glebami przenoszącymi roślinność, istnieją dwie możliwe sytuacje. Po pierwsze, istnieje ruch pary wodnej w dół z atmosfery, który występuje, gdy zawartość pary wodnej w powietrzu wzrasta wraz z wysokością. Po drugie, występuje ruch pary wodnej w górę, który występuje, gdy temperatura powierzchni gleby jest wyższa niż temperatura liści. W związku z tym rosę można zaklasyfikować (1) jako powstałą, gdy para wodna dyfunduje w powietrzu w dół oraz (2) jako powstałą z pary wodnej dyfundującej z leżącej u podłoża powierzchni gleby., Nazwa dewfall jest właściwa dla (1), A ROSA powstająca z (2) może być nazywana destylacją.
były różne próby zmierzenia rosy. Wśród różnych instrumentów znajdują się porowate płyty gipsowe R. Leicka i miernik rosy S. Duvdevaniego, składający się z drewnianej płyty pokrytej farbą. Aby określić ilość rosy, ważone są płyty Leicka, podczas gdy wskaźnik Duvdevaniego polega na użyciu optycznej skali rosy. Inni badacze opracowali rejestratory rosy, których powierzchnia i ekspozycja są w miarę możliwości zgodne z otaczającą powierzchnią., To właśnie za pomocą takich wag rosy można najlepiej zaobserwować zjawisko destylacji: w niektórych przypadkach nie można odnotować przyrostu masy lub nawet pewnej utraty wagi, pomimo faktu, że Rosa uformowała się na liściach. Oczywiście, Rosa ta musi być przypisana dyfuzji pary wodnej z jednej części układu ważenia do drugiej, tj. z gleby do liści.
ilość rosy uformowanej na roślinach nie jest dobrze znana. Wydaje się, że podczas nocy rosy ilości wahają się od bardzo małych ilości do około 0,02 cala (0,51 milimetra). G., Hofmann (Die Thermodynamik der Taubildung, 1955) oszacował, że maksymalna możliwa ilość wynosi ok. na 10-godzinną noc, ale takie ilości występują tylko w wyjątkowych okolicznościach. Całkowita roczna suma opadów rosy może wynosić około 0,5 cala. w zimnym klimacie i prawie suchym ciepłym klimacie, do około 3 w. w półpustynnych, ciepłych klimatach. Ponieważ rosy powstałej w wyniku destylacji z gleby nie można uznać za przyrost wilgoci, nie wszystkie roczne rosy mogą być znaczące z hydrologicznego punktu widzenia., W niektórych obszarach pustynnych i półpustynnych zysk netto może stanowić znaczną część opadów deszczu, a rosa może być głównym źródłem wilgoci dla roślin i zwierząt. W takich warunkach może również odgrywać ważną rolę w niektórych aspektach wietrzenia skał. Z biologicznego punktu widzenia przydatność rosy jest wątpliwa, ponieważ Rosa może stymulować wzrost grzybów szkodliwych dla roślin.