Rozdział 18-właściwości lecznicze szafranu ze szczególnym uwzględnieniem raka-przegląd badań przedklinicznych
Szafran (Crocus sativus) to wieloletnie zioło, uprawiane głównie w Europie śródziemnomorskiej, Azji Zachodniej i regionie Kaszmiru w Indiach. Suszone stygmaty C. sativus są używane jako przyprawa, środek aromatyzujący i środek barwiący od 1000 lat., Oprócz znaczenia kulinarnego szafran jest również wykorzystywany do jego właściwości leczniczych w różnych tradycyjnych leków, takich jak afrodyzjak, przeciwskurczowe, przeciw dolegliwościom żołądkowym i bólom lędźwiowym. Systematyczne badania piętna szafranu wykazały, że składa się on głównie z karotenoidów (krokiny i kroketyny) i monoterpenów (pikrokrocyna i safranal), które przyczyniają się do jego głównych działań farmakologicznych., Ostatnie badania sugerowały, że różne składniki chemiczne szafranu mają różne właściwości lecznicze, w tym działanie przeciwbólowe antyneuropatyczne, przeciwdrgawkowe i przeciwdepresyjne. Szafran służy również jako przeciwbakteryjne, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, antyseptyczne, przeciwzapalne i terapeutyczne działanie przeciwko chorobom układu krążenia. Różne analizy in vitro i In vivo dostarczyły dowodów na stosowanie szafranu / lub pochodnej krocyny szafranu jako środka chemoprewencyjnego przeciwko rakowi., Badania dostarczyły dowodów, że szafran moduluje ekspresję różnych cząsteczek, takich jak dopamina, TNF-α, Wnt / β-katenina, dysmutaza ponadtlenkowa, katalaza i kilka innych cząsteczek przeciwutleniających. W tym rozdziale omawiamy znaczenie szafranu jako medycyny alternatywnej i kompilacji ostatnich aktualizacji literatury w tej dziedzinie.