rozumowanie abstrakcyjne
ludzie muszą polegać na wewnętrznych funkcjach poznawczych dla logicznych wniosków w różnych sytuacjach. Rozumowanie abstrakcyjne jest poznawczym mechanizmem do wyciągania logicznych wniosków w przypadku braku danych fizycznych, konkretnych zjawisk lub konkretnych przypadków. Rozumowanie abstrakcyjne jest zasadniczo uogólnieniem relacji i atrybutów w przeciwieństwie do konkretnych obiektów., Zdolność rozumowania abstrakcyjnego rozwija się z początkowego rozumowania o fizycznie obecnych, konkretnych obiektach i późniejszym tworzeniu kategorii i schematów lub struktur poznawczych, które organizują i uogólniają informacje o konkretnych instancjach.
w rozwoju zdolności rozumowania abstrakcyjnego, poznawcza manipulacja przedmiotami lub danymi służy do formułowania wniosków na temat relacji., Na przykład, w nauce matematyki, trzeba przejść od zrozumienia pojęcia wielu obiektów w obecnym polu widzenia do zrozumienia pojęcia dodawania. Te nowe wnioski są kolejne, podobnie jak sama matematyka. Proces ten jest poznawczym transcendentem wiedzy niższego poziomu w celu stworzenia nowej konstrukcji, czyli tego, co Jean Piaget nazwał abstrakcją refleksyjną.
Piaget stwierdził, że gromadzenie wiedzy opierało się częściowo na tej koncepcji nowego budownictwa., Jego hipoteza zastosowania schematów obejmuje dwie wspólne czynności umysłowe, które nazwał asymilacją i akomodacją. Pierwsza z nich polega na integracji nowych informacji z istniejącymi już konstrukcjami. Ta ostatnia polega na modyfikowaniu schematów wokół nowego bodźca. Piaget nazwał te operacje równowagą, w odniesieniu do żmudnej próby utrzymania homeostazy w reprezentacji poznawczej. W istocie Piaget zasugerował, że gromadzenie wiedzy jest mariażem doświadczenia i adaptacji.,
Piaget uważał, że dzieci nie tworzą wewnętrznej reprezentacji abstrakcyjnych pojęć (takich jak czas) na podstawie samego doświadczenia. Raczej tworzą Schematy poprzez ciągłe przewodzenie asymilacji i zakwaterowania. Chociaż jego oryginalne pomysły zostały opracowane, konstruktywistyczny pogląd Piageta został przyjęty do definiowania uniwersalnych aspektów rozwoju poznawczego.,
Piaget sklasyfikował rozwój poznawczy na cztery etapy dojrzałości, a w końcowym etapie mówi się, że rozwija się abstrakcyjne rozumowanie. Pierwszy etap, etap sensorimotor (narodziny do 2 lat), obejmuje rozwój interakcji zorientowanej na cel i trwałość obiektu. Drugi etap lub etap przedoperacyjny (od 2 do 6 lat) charakteryzuje się odpowiedzią dziecka na bodźce wzrokowe. Oznacza to, że wewnętrzne reprezentacje środowiska są płytkie i oparte tylko na bezpośrednim doświadczeniu., Dziecko nie jest w stanie rzutować relacji w środowisku na wyższy poziom. Trzeci etap, czyli konkretny etap operacyjny (od 7 do 12 lat), wyłania się wraz z rozwojem odwracalności poznawczej, czyli zdolności pojmowania Stanów dynamicznych. W końcowym etapie, lub formalnego etapu operacyjnego, (począwszy od około 12 lat), Piaget zaproponował, że względne umiejętności abstrakcji zostały zebrane.,
Piaget postawił hipotezę, że dziecko na formalnym poziomie operacyjnym jest w stanie tworzyć nowe konstrukcje i dokonywać dedukcji logicznych w przypadku braku doświadczenia z pierwszej ręki; to znaczy, że dziecko jest w stanie rozumować abstrakcyjnie. Pierwotna teoria została oceniona i rozwinięta, jednak teoretycy neopigetyczni utrzymują pogląd, że rozumowanie abstrakcyjne wymaga nowej konstrukcji. Nie uważa się jednak, że rozumowanie abstrakcyjne osiąga szczyt na formalnym poziomie operacyjnym., Badania sugerują, że rozwój umiejętności abstrakcyjnych może trwać do późnej dorosłości i jest zależny od ilości doświadczenia z abstrakcyjnym rozumowaniem.