rozwiązania do uzdatniania wody (Polski)
Hafn
Hafn jest błyszczącym, srebrzystym, sferoidalnym metalem. Zapobiega korozji z powodu tworzenia twardej, nieprzenikalnej warstwy tlenku na jego powierzchni. Metal nie ma wpływu na zasady i kwasy, z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego. Hafn jest trudny do oddzielenia, tworząc swojego partnera grupy 4, cyrkonu, ponieważ oba pierwiastki mają Atomy o tej samej wielkości.,
Aplikacje
Hafn i jego stopy są używane do prętów kontrolnych w reaktorach jądrowych i atomowych okrętach podwodnych, ponieważ Hafn doskonale absorbuje neutrony i ma bardzo wysoką temperaturę topnienia i jest odporny na korozję. Jest on stosowany w wysokotemperaturowych stopach i ceramice, ponieważ niektóre z jego związków są bardzo ogniotrwałe: nie topią się, z wyjątkiem najbardziej ekstremalnych temperatur.
Hafn w środowisku
rudy hafnu są rzadkie, ale znane są dwa: hafnon i alwit. Produkcja przemysłowa hafnu nie przekracza 50 ton rocznie., Znane rezerwy nie są rejestrowane, ale można je oszacować na podstawie tych z cyrkonu.
wpływ hafnu na zdrowie
metal hafnu zwykle nie powoduje problemów, ale wszystkie związki hafnu należy uznać za toksyczne, chociaż początkowe dowody wydają się sugerować, że zagrożenie jest ograniczone. Pył metalowy stanowi zagrożenie pożarowe i wybuchowe.
metal hafnu nie ma znanej toksyczności. Metal jest całkowicie nierozpuszczalny w wodzie, roztworach soli fizjologicznej lub substancjach chemicznych. Ekspozycja na Hafn może wystąpić poprzez wdychanie, Połknięcie i kontakt z oczami lub skórą.,
nadmierna ekspozycja na Hafn i jego związki może powodować łagodne podrażnienie oczu, skóry i błon śluzowych.
u ludzi nie odnotowano żadnych objawów podmiotowych i przedmiotowych przewlekłej ekspozycji na Hafn.
wpływ hafnu na środowisko
Hafn nie stanowi zagrożenia dla roślin. Rośliny pobierają niewielkie ilości hafnu z gleby, w której rosną.
wpływ na zwierzęta: dane dotyczące toksyczności hafnu lub jego pyłu są niewielkie. Badania na zwierzętach wskazują, że związki hafnu powodują podrażnienie oczu, skóry i błon śluzowych oraz uszkodzenie wątroby., Doustna LD50 dla tetrachlorku hafnu u szczurów wynosi 2362 mg / kg, a dootrzewnowa LD50 dla oksychlorku hafnu u myszy wynosi 112 mg/kg.
(LD50 = dawka śmiertelna 50 = pojedyncza dawka substancji, która powoduje śmierć 50% populacji zwierząt w wyniku narażenia na substancję dowolną drogą inną niż wdychanie. LD50 jest zwykle wyrażany w miligramach lub gramach materiału na kilogram masy zwierzęcia (mg/kg lub g/kg).)
nie odnotowano negatywnego wpływu na środowisko.
Powrót do mapy pierwiastki okresowe