Smoke on The Water: 50 Years After the Cuyahoga Fire
nikt nie jest pewien, ile razy Rzeka Cuyahoga zapaliła się.
konsensusu jest 13, ale są szacunki tak wysokie, jak 15, pochodzące z dni bezpośrednio po wojnie secesyjnej. Są to główne pożary i nie obejmują pożarów na dopływach, gdzie w pobliżu znajdują się fabryki, rafinerie i młyny w mieście.
co każdy może się zgodzić—i co większość ludzi pamięta—to ostatni, 50 lat temu, 22 czerwca 1969 roku. At 11: 56, pociąg przejeżdżający nad jednym z mostów, który przechodził przez krzywą rzekę, rzucił iskrę, która zapaliła detrytus, który zgromadził się na powierzchni rzeki.
„technicznie rzecz biorąc, rzeki nigdy nie płoną” – mówi John Grabowski, profesor historii na Case Western Reserve University i historyk Western Reserve Historical Society. „To gówno na nich.”
w 1969 roku Cuyahoga miała około stulecie gówna zbudowanego na nim, od odpadów ludzkich z miast w dół rzeki do odpadów z przemysłu, który zbudował Cleveland w piątym co do wielkości mieście w Stanach Zjednoczonych w pewnym momencie.,
pożar został ugaszony w ciągu pół godziny, bez strat w życiu i szkód majątkowych około 50 tysięcy dolarów. W historii pożarów rzeki Cuyahoga, co uczyniło ją pomniejszą. W pożarze z 1912 roku zginęło 5 osób, a pożar z 1952 roku spowodował straty w wysokości ponad miliona dolarów. Ale to pożar w 1969 r. doprowadził do hurtowych zmian w regionalnej i krajowej polityce ochrony środowiska, dzięki właściwym zwolennikom—i odpowiedniemu terminowi.,
otwarty kanał przez centrum miasta
Kiedy Moses Cleaveland przyszedł w 1796 roku, aby zbadać to, co było wtedy znane jako Connecticut Western Reserve, znalazł drzewa prawie tak daleko, jak okiem sięgnąć, i Rzekę o nazwie cayaguga, słowo Mohawk oznaczające „Krzywy.”Rzeka płynęła przez równiny, aby opróżnić się do jeziora, które wzięło swoją nazwę od Indian Erie, którzy długo byli wchłonięci przez Irokezów, zanim Cleaveland i jego drużyna wylądowali na brzegu dzisiejszego centrum Cleveland., (Lokalna legenda głosi, że pierwsze ” a ” w jego imieniu zostało zrzucone z nazwy miasta, aby lepiej pasowało do nagłówka gazety.)
Cleaveland i jego zespół zaczęli to, co wyobrażał sobie jako małe miasteczko jak te w Nowej Anglii. Ale jego korzystne położenie, gdzie rzeka i Jezioro się spotkały, przygotowało go do wzrostu., Francuscy odkrywcy w 1600 roku nazwali Wielkie Jeziora ” les mers douces— – słodkimi morzami—i stanowią one ponad jedną piątą wszystkich słodkich wód na świecie. Ale były kluczem do rozkwitu miast, takich jak Detroit, Toledo, Cleveland, Milwaukee i Chicago, nie z powodu rekreacji, a nawet picia.
„woda była cenna jako miejsce transportu” – mówi Grabowski. „W XVIII i XIX wieku Nowa Anglia stała się uprzemysłowiona, ponieważ była blisko wody. Ludzie dostawali wodę pitną ze źródeł i studni.,”
przemysłowa potęga Clevelanda pomogła również nowojorczykowi, który jako chłopiec przeniósł się do miasta i został księgowym przed wejściem na rodzącą się dziedzinę rafinacji ropy naftowej: John D. Rockefeller.
w 1863 roku, cztery lata po tym, jak Edwin Drake odkrył ropę naftową na polu w północno-zachodniej Pensylwanii, Rockefeller zbudował swoją pierwszą rafinerię ropy naftowej, rafinerię Excelsior, na Kingsbury Run, strumieniu, który płynął przez wschodnią część miasta i zasilał Cuyahoga., Siedem lat później Rockefeller założył firmę Standard Oil, która w ciągu jednego pokolenia stała się największą korporacją na świecie—a Grabowski nazwał ją pierwszym wielkoskalowym zanieczyszczaczem rzeki.
„przez 25 lat, od około 1867 roku, aż do uruchomienia rafinerii Standard Oil w Whiting w stanie Indiana w 1890 roku, Cleveland było centrum rafinacji ropy naftowej na świecie”, mówi Jonathan Wlasiuk, instruktor na Michigan State University i autor książki Refining Nature, poświęconej wpływowi Standard Oil na środowisko.,
w czasach przed lampami elektrycznymi największe zastosowanie ropy naftowej polegało na rafinacji nafty lub parafiny do oświetlenia., W rzeczywistości Benzyna była produktem ubocznym, który nie służył efektywnemu wykorzystaniu do czasu opracowania silnika spalinowego i kosztował pieniądze na przechowywanie, więc Rockefeller po prostu wrzucił go do rzeki. I to był problem-mówi Własiuk – ponieważ seria epidemii cholery zmusiła miasto do rozpoczęcia dostaw wody z jeziora Erie.
„bardzo szybko ludzie mogli skosztować ropy naftowej w wodociągach” – mówi Własiuk. „Odpady naftowe były szczególnie szkodliwe dla żeglugi. Ludzie, którzy prowadzili holowniki, faktycznie złożyli petycję do miasta, ponieważ odpady rozpadały kadłuby statków.,”
poza tym w czasach, gdy stal i beton były standardowymi materiałami budowlanymi, wiele konstrukcji Rockefellera było drewnem—które łatwo się pali.
„Rockefeller sam mówił, że nieustannie przebudowuje swoje rafinerie” – mówi Własiuk. „To był koszt prowadzenia interesów. Co kilka lat budował w swoim modelu biznesowym rafinerię. W latach 60. i 70. XX wieku wybuchły pożary, które sprawiły, że pożar w 1969 roku wyglądał jak wycieczka do Disneylandu.,”
pożary rozprzestrzeniały się szybko, wspomagane przez przyspieszacze w rafinerii i rzece benzyny, odpadów biologicznych i innych gruzu, które skłoniły burmistrza Cleveland Rensselaera Herricka do nazwania go „otwartym kanałem przez centrum miasta” w 1880 roku.
The River Burns On
Mark Twain słynnie określał tę epokę jako epokę pozłacaną, kiedy kilku przemysłowych tytanów—wśród nich Rockefeller—zarabiało na wyzysku pracowników, obojętności środowiskowej i ogromnych kwotach politycznych wypłat., Nie była to epoka, w której zanieczyszczenie rzeki Cuyahoga miało zostać zlikwidowane.
„politycy byli bardziej niż chętni, aby wymyślić rozwiązania technologiczne, a nie regulować”, mówi Wlasiuk, zauważając, że Rafineria Standard Oil miała linie telegraficzne Western Union (jeden z założycieli firmy, Jeptha Wade, mieszkał w Cleveland) podłączone do skrzynek strażackich, doprowadzając strażaków na miejsce pożaru niemal natychmiast., Ale nie powstrzymało to stałej liczby pożarów, w tym jednego 1 maja 1912 roku, kiedy Standardowa barka naftowa wyciekła do rzeki, która się zapaliła, paląc na śmierć pięciu robotników, którzy ponownie uszczelniali Łódź w pobliskim suchym doku.
„drenaż ropy do rzeki można całkowicie wyeliminować” – napisał w redakcji po dwóch dniach. „Należy podjąć wszelkie środki ostrożności, aby uniemożliwić takie pożogi., Wyciek oleju w dowolnym miejscu należy zapobiegać za pomocą przepisów miejskich i kontroli.”
Ale ostatecznie niewiele zrobiono, ponieważ zanieczyszczenie zostało wzięte jako koszt prowadzenia działalności gospodarczej.
„technicznie rzecz biorąc, rzeki nigdy nie płoną. To jest gówno na nich.,”
A jego wzrost pochodził z młynów, fabryk i rafinerii, które wzdłuż rzeki Cuyahoga i można było zauważyć w całym mieście, sprowadzając tysiące imigrantów do pracy w nich.
„nikt nie chciał robić redukcji zanieczyszczeń z obawy przed wyłączeniem przemysłu” – mówi Grabowski.
ale znaki były oczywiste. Grabowski zauważa, że kamienne domy w mieście były odbarwione, a Tytani przemysłu, którzy po raz pierwszy mieszkali w rzędzie milionerów na Euclid Avenue w dzielnicy Hough, poruszali się coraz dalej poza miasto—aby uciec od zanieczyszczeń, jakie wytworzyły ich fabryki.,
po ii wojnie światowej zanieczyszczenie było postrzegane jako problem, nie ze względu na jego konsekwencje dla środowiska, ale dlatego, że było potencjalnym zwrotem dla firm, do tego stopnia, że lokalna Izba Handlowa utworzyła Komitet zanieczyszczenia, aby lobbować za oczyszczaniem. (Podobne obawy handlowe dotyczące zanieczyszczenia doprowadziły do tego, że liderzy miast i biznesu w Pittsburghu zebrali się na swój renesansowy plan z lat 50.)
największy pożar na Cuyahoga nastąpił w listopadzie. 1, 1952, 5-alarmowy pożar, który wyrządził 1,5 miliona szkód., Stan rzeki-o której mówiono, że jest ciekła, a nie płynąca—nie mógł być już ignorowany.
wysiłki na rzecz ochrony środowiska zostały wspomożone wyborem Carla Stokesa na burmistrza w 1967 roku., Stokes, który został wybrany do Ohio House w 1960 roku i wąsko przegrał niezależną ofertę na burmistrza w 1965 roku, dorastał w Outhwaite Homes, pierwszej publicznej inwestycji mieszkaniowej w mieście, na east side. Doświadczenie pokazało mu wpływ środowiska na ludzi, zwłaszcza tych, którzy nie mieli środków, aby odejść od centrum miasta.
miasto przekazało 100 milionów dolarów emisji obligacji na oczyszczanie rzeki, a on miałby doskonałą okazję, aby wpłynąć na zmiany w regionie i kraju po jedynym pożarze rzeki Cuyahoga w jego kadencji burmistrza.,
sprzątanie Cuyahoga—i kraju
między styczniem 1968 a październikiem 1969 r.zapaliły się trzy różne dopływy jeziora Erie. Rzeka Buffalo spłonęła w styczniu. 24.10.09, 19: 48 9, 1969. The 1969 Cuyahoga River fire był najmniejszym z trzech, ale Randy Newman napisał o tym piosenkę. Johnny Carson żartował o tym w „The Tonight Show.”Dlaczego przyciągnął największą uwagę?
Pochwal się charyzmatycznym i dobrze opisanym burmistrzem i dobrze umieszczonym artykułem w jednym z najchętniej czytanych magazynów w Ameryce.,
Kiedy Stokes został wybrany burmistrzem w 1967 roku, był pierwszym Afroamerykaninem wybranym na burmistrza dużego miasta (w tym roku również wybory Richarda Hatchera na burmistrza Gary w stanie Indiana). Jego administracja otrzymała dużą ilość relacji z krajowych organizacji informacyjnych, z niektórymi publikacjami osadzającymi dziennikarzy w Cleveland. Kiedy następnego dnia Stokes odwiedził miejsce pożaru, miał ze sobą orszak dziennikarzy.,
Time Magazine, wówczas centralny punkt imperium medialnego, również uruchomił sekcję środowiska w tym roku, a w sierpniu. 1 wydanie, to profilowane rzeki Cuyahoga., Time miał nakład 8 milionów, a historia była prawdopodobnie widziana przez jeszcze więcej osób; w tym tygodniu numer obejmował również wrak samochodu Teda Kennedy ' ego Chappaquiddicka i lądowanie na Księżycu. Jak na ironię, zdjęcia użyte w tej historii nie pochodzą z pożaru z 1969 roku, który został ugaszony tak szybko, że nie zrobiono żadnych zdjęć, ale z pożaru z 1952 roku.
,
„Cleveland radził sobie z zanieczyszczeniem, ale ludzie nadal zanieczyszczali” – mówi Grabowski. „Naprawdę potrzebowałeś działań federalnych.”
i dostali W 1970 roku prezydent Richard Nixon podpisał zarządzenie wykonawcze tworzące Amerykańską Agencję Ochrony Środowiska (EPA), a pod koniec roku Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych złożył pozew przeciwko Jones i Laughlin Steel o zrzut cyjanku do rzeki Cuyahoga, a Federalna wielka ława przysięgłych oskarżyła cztery firmy w Cleveland, które przyczyniły się do zanieczyszczenia rzeki Cuyahoga.,
w tym roku odbyły się również pierwsze obchody Dnia Ziemi, a także powstanie National Oceanic and Atmospheric Administration. W 1972 roku Kongres uchwalił ustawę o czystej wodzie, w tym samym czasie Stany Zjednoczone i Kanada podpisały umowę o jakości wody w Wielkich Jeziorach. I być może najważniejsze dla zdrowia rzeki Cuyahoga w szczególności, Northeast Ohio Regional Sewer District został utworzony, aby zająć się oczyszczaniem ścieków w całym północno-wschodnim Ohio.,
„to niesamowity zestaw osiągnięć”, mówi John Hartig, visiting scholar w Great Lakes Institute for Environmental Research na Uniwersytecie Windsor. „Nie byłoby nas tu dzisiaj bez ustawy o czystej wodzie, Porozumienia o wielkich jeziorach i ustawy o zagrożonych gatunkach”, którą Kongres uchwalił w 1973 roku. „Były bardzo ważne dla naszego narodu i naszego kontynentu.”
„To jeden z tych przypadków, w których jeśli nic nie zrobimy, będzie to katastrofalne” – mówi., – Te punkty zwrotne odegrały zasadniczą rolę w podejmowaniu dalszych działań, ale kluczem nie jest zarządzanie kryzysowe. Najważniejsze jest, aby stać się bardziej proaktywnym.”
następny punkt zwrotny może być już dostępny w jeziorze Erie—nie od dopływów przenoszących zanieczyszczenia przemysłowe przez miasta portowe jeziora, ale dopływy przez tereny rolnicze niosące własne zanieczyszczenia.,
w latach 90.poziom fosforu w jeziorze Erie zaczął ponownie wzrastać—tym razem rozpuszczony fosfor, rodzaj znaleziony w oborniku i nawozie, mówi Jeff Reutter, emerytowany szef Ohio State University' Ohio Sea Grant program. Spływ z pól uprawnych płynął do lokalnych strumieni, które zasilały rzeki takie jak Sandusky, Maumee i Portage w północno-zachodnim Ohio i zasilały Jezioro Erie.
ponieważ fosfor jest rozpuszczony, łatwiej jest spożywać przez bakterie w zachodnim basenie jeziora, co prowadzi do zielonych zakwitów glonów, które są tak duże, że można je teraz zobaczyć z kosmosu. (Kwitnienie glonów w lecie 2014 roku sprawiło, że woda z jeziora była nieuleczalna i niezdatna do picia, zmuszając do dostarczenia tysięcy butelek wody do Toledo.,) Zakwity glonów z kolei wysysają cały tlen z wody, przyczyniając się do powstania „martwej strefy” w środkowej części basenu jeziora. Nad jeziorem Erie jest jeszcze wiele do zrobienia, ale Cuyahoga nie jest już jednym z problemów.
pozostaje rzeką pracującą, ale statki przemysłowe dzielą się wodą z kajakami i rejsami rekreacyjnymi. Jest nawet mała, ale lojalna społeczność Cleveland surfing, skupiona na Edgewater Beach, która za kadencji burmistrza Stokesa musiała być chlorowana, aby ludzie mogli pływać w wodzie., Wzdłuż mieszkań budowane są apartamenty, które w latach 80-tych były znane jako skacze nocne—reputacja, która zaczyna powracać.
„kiedyś wodę traktowano jako jednorazową” – mówi Grabowski. „Teraz postrzegamy wodę jako udogodnienie, które sprawia, że życie w mieście jest przyjemniejsze. To naprawdę niedawne zjawisko.”
ryby nawet wróciły. Badania przeprowadzone w 1968 roku przez Kent State University wykazały, że w rzece Cuyahoga występują tylko glony. Obecnie występuje ponad 60 gatunków., A w tym roku, po raz pierwszy od dziesięcioleci, Ohio Environmental Protection Agency twierdzi, że każda ryba złowiona w rzece Cuyahoga jest Bezpieczna do zjedzenia.