Stand by Me (film) (Polski)

rozwiń

film powstał na podstawie noweli Stephena Kinga The Body. Bruce A. Evans wysłał kopię ciała Karen Gideon, żonie swojego przyjaciela i partnera do pisania Raynolda Gideona, 29 sierpnia 1983 roku jako prezent na urodziny. Zarówno Gideon, jak i Evans szybko stali się fanami noweli i wkrótce skontaktowali się z agentem Kinga, Kirbym Mccauleyem, starając się wynegocjować prawa do filmu; McCauley odpowiedział, że Warunki Kinga wynoszą 100 000 dolarów i 10% zysku brutto., Chociaż pieniądze nie były problemem, udział w zyskach brutto został uznany za nadmierny, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nie można wyróżnić żadnych gwiazd, które mogłyby pomóc w sprzedaży filmu. W odpowiedzi Evans i Gideon ścigali uznanego reżysera, Adriana Lyne ' a, aby pomóc w sprzedaży projektu.

Po przeczytaniu noweli Lyne połączyła siły z Evansem i Gideonem, ale wszystkie studia, do których przyszło trio, odrzuciły projekt z wyjątkiem Martina Shafera z Embassy Pictures., Embassy spędził cztery miesiące na negocjowaniu praw z McCauley ' em, rozliczając się z 50 000 dolarów i mniejszą częścią zysków, a Evans i Gideon spędzili osiem tygodni na pisaniu scenariusza. Evans i Gideon poprosili o produkcję filmu, ale Shafer zasugerował, że współpracują z Andym Scheinmanem, bardziej doświadczonym producentem. Embassy nie chciało spotkać się z pensją Lyne 'a za reżyserię filmu, dopóki Evans i Gideon nie zgodzili się zrezygnować z połowy zysków, aby spełnić cenę wywoławczą Lyne' a.,

Lyne zamierzał wyreżyserować film, ale obiecał sobie urlop po 9½ tygodnia produkcji i nie będzie mógł rozpocząć produkcji aż do wiosny 1986 roku. Reiner był wtedy bardziej znany z roli Michaela Stivica w filmie All in The Family i dopiero co rozpoczął karierę reżyserską, tworząc komedie takie jak This Is Spinal Tap i The Sure Thing. Scheinman wysłał mu scenariusz, a jego początkowa reakcja była obiecująca, ale „bez skupienia”. Po tym, jak Lyne wycofał się z projektu, Reiner podpisał kontrakt na reżyserię we wrześniu 1984 roku., W wywiadzie z 2011 roku Reiner powiedział, że film powinien koncentrować się na postaci Gordiego:

„w książce było o czterech chłopcach, ale…kiedy uczyniłem Gordiego centralnym punktem tego utworu, to miało to dla mnie sens: ten film był o dzieciaku, który nie czuł się ze sobą dobrze i którego ojciec go nie kochał. Dzięki doświadczeniu odnalezienia trupa i jego przyjaźni z tymi chłopcami, zaczął czuć się wzmocniony i stał się bardzo odnoszącym sukcesy pisarzem. W zasadzie stał się Stephenem Kingiem.,”

Reiner powiedział, że identyfikuje się z Gordie, ponieważ sam zmagał się z cieniem sławy rzuconym przez jego ojca komika, Carla Reinera. Scenarzyści włączyli sugestie Reinera, tworząc nowy scenariusz do grudnia 1984 r. do przeglądu i zatwierdzenia przez Ambasadę.

kilka dni przed rozpoczęciem zdjęć, latem 1985 roku, Embassy zostało sprzedane wytwórni Columbia Pictures, która planowała anulować produkcję. Norman Lear, jeden ze współwłaścicieli Embassy i deweloper All in the Family, dał 7 dolarów.,5 milionów własnych pieniędzy na ukończenie filmu, powołując się na wiarę w Reinera i scenariusz. Ponieważ jednak Embassy również miał dystrybucję filmu, po ukończeniu filmu nie miał dystrybutora. Producenci pokazali odcisk Michaelowi Ovitzowi, szefowi potężnej agencji kreatywnej, a Ovitz obiecał pomóc im znaleźć dystrybutora. Paramount, Universal Pictures i Warner Bros., wszyscy odeszli od filmu; szef produkcji Columbia Pictures Guy McElwaine wyświetlał film w swoim domu, ponieważ był chory, a pozytywna reakcja jego córek przekonała go do dystrybucji filmu. W marcu 1986 roku wytwórnia Columbia Pictures, zaniepokojona faktem, że oryginalny tytuł, The Body, był mylący, zmieniła nazwę na film Stand by Me. Według scenarzysty Raynolda Gideona „ciało” brzmiało albo jak film erotyczny, film kulturystyczny, albo inny horror Stephena Kinga. Rob wpadł na pomysł Stand by Me, i skończyło się na najmniej niepopularnej opcji.,”

CastingEdit

w wywiadzie z 2011 roku dla NPR, Wil Wheaton przypisał sukces filmu do wyboru castingu reżysera:

Rob Reiner znalazł czterech młodych chłopców, którzy w zasadzie byli bohaterami, których graliśmy., Byłem niezręczny, nerdowaty, nieśmiały i niewygodny we własnej skórze i naprawdę, naprawdę wrażliwy, a River był fajny, naprawdę mądry i namiętny, a nawet w tym wieku, jak postać ojca dla niektórych z nas, Jerry był jednym z najzabawniejszych ludzi, jakie kiedykolwiek widziałem w moim życiu, przed lub od tego czasu, a Corey był niewiarygodnie zły iw niesamowitej ilości bólu i miał absolutnie straszne relacje z rodzicami.,

Feldman przypomniał, jak jego życie domowe przekłada się na jego postać na ekranie:”myśląc, że zostaną uderzeni przez rodziców, ponieważ” nie radzą sobie wystarczająco dobrze w szkole, co uniemożliwi im uzyskanie pozwolenia na pracę, co uniemożliwi im bycie aktorem.”O” Connell zgodził się, że został obsadzony w oparciu o to, jak jego osobowość pasuje do roli, mówiąc: „Rob naprawdę chciał, abyśmy zrozumieli nasze postacie. Rozmawiał z naszymi bohaterami. Próbowałem zostać jak Vern i mówić głupie rzeczy, które Vern by zrobił. Myślę, że byłem Vernem tamtego lata.,”Reiner i producenci przeprowadzili wywiady z ponad 70 chłopcami do czterech głównych ról, spośród ponad 300, którzy wzięli udział w przesłuchaniach; Phoenix oryginalnie czytał dla roli Gordie Lachance. Ethan Hawke był przesłuchiwany do Chrisa Chambersa.

zamiast od razu zacząć kręcić, Reiner zebrał czterech głównych aktorów na dwa tygodnie, aby zagrać w gry z improwizacji violi Spolin dla Teatru (którą Reiner nazwał”Biblią „gier teatralnych) i zbudować koleżeństwo, które doprowadziło do prawdziwej przyjaźni między nimi i kilku ujęć, w których młodzi aktorzy trafili idealnie., Wheaton przypomniał sobie: „kiedy zobaczyłeś naszą czwórkę jako towarzyszy, to było prawdziwe życie, a nie aktorstwo.”

zanim zdecydował się na Richarda Dreyfussa jako narratora (i rolę dorosłego Gordiego), Reiner rozważał Davida Dukesa, Teda Bessella i Michaela Mckeana.

Filmowaniedytuj

główne Zdjęcia rozpoczęły się 17 czerwca 1985 roku i zakończyły się pod koniec sierpnia 1985 roku.,

części filmu kręcono w Brownsville w stanie Oregon, które stało się fikcyjnym miastem Castle Rock. Miasto zostało wybrane do atmosfery małomiasteczkowej lat 50. W charakterze statystów zatrudnionych było około 100 mieszkańców.

scena „barf-o-rama” kręcona była również w Brownsville. Lokalna piekarnia dostarczyła ciasta i dodatkowe nadzienie, które zostało zmieszane z twarogiem o dużej zawartości twarogu, aby symulować wymiociny. Ilość symulowanych wymiocin różniła się na osobę, od aż 5 galonów amerykańskich (19 l) podczas zdarzenia wyzwalającego do zaledwie 1⁄16 galonów amerykańskich (0,24 l).,

---