Sztuka starożytnego Egiptu
dzieła sztuki starożytnego Egiptu fascynowały ludzi od tysięcy lat. Wczesni greccy i późniejsi rzymscy artyści byli pod wpływem Technik egipskich, a ich sztuka inspirowała inne kultury do dnia dzisiejszego. Wielu artystów znanych jest z późniejszych okresów, ale ci z Egiptu są całkowicie anonimowi i z bardzo interesującego powodu: ich sztuka była funkcjonalna i stworzona w celu praktycznym, podczas gdy sztuka późniejsza była przeznaczona dla estetycznej przyjemności., Sztuka funkcjonalna to dzieło-wykonane na zamówienie, należące do osoby, która je zleciła, a sztuka tworzona dla przyjemności – nawet jeśli zlecona-pozwala na większą ekspresję wizji artysty, a tym samym uznanie indywidualnego artysty.
grecki artysta taki jak Fidiasz (ok. 490-430 pne) z pewnością rozumiał praktyczne cele przy tworzeniu posągu Ateny lub Zeusa, ale jego głównym celem było stworzenie przyjemnego wizualnie dzieła, uczynienie „sztuki” tak, jak ludzie rozumieją to słowo dzisiaj, a nie stworzenie praktycznego i funkcjonalnego dzieła., Cała Egipska Sztuka służyła praktycznemu celowi: posąg trzymał Ducha Boga lub zmarłego; obraz grobowy pokazywał sceny z życia na ziemi, aby jeden duch mógł go zapamiętać lub sceny z raju, który miał nadzieję osiągnąć, aby ktoś wiedział, jak się tam dostać; amulety i amulety chroniły przed szkodą; figurki ostrzegały przed złymi duchami i złymi duchami; lustra ręczne, Uchwyty na bicze, szafki kosmetyczne służyły praktycznym celom, a ceramika służyła do picia, jedzenia i przechowywania., Egiptolog Gay Robins zauważa:
Reklama
o ile wiemy, starożytni Egipcjanie nie mieli słowa, które odpowiadałoby dokładnie naszemu abstrakcyjnemu użyciu słowa „Sztuka”. Mieli słowa dla poszczególnych rodzajów pomników, które dziś uważamy za przykłady sztuki egipskiej – „posąg”, „stela”, „grób” – ale nie ma powodu, aby sądzić, że te słowa koniecznie zawierać wymiar estetyczny w ich znaczeniu., (12)
chociaż Sztuka egipska jest dziś wysoko ceniona i nadal jest wielką atrakcją dla muzeów z eksponatami, starożytni Egipcjanie sami nigdy nie pomyślaliby o swojej pracy w ten sam sposób i z pewnością uznaliby za dziwne, aby te różne rodzaje prac były wyświetlane poza kontekstem w sali muzealnej., Posąg został stworzony i umieszczony z konkretnego powodu i to samo dotyczy każdego innego rodzaju sztuki. Pojęcie „sztuka dla sztuki” było nieznane i, co więcej, prawdopodobnie byłoby niezrozumiałe dla starożytnego Egipcjanina, który rozumiał sztukę jako funkcjonalną ponad wszystko.
Egipska symetria
nie oznacza to, że Egipcjanie nie mieli poczucia estetycznego piękna. Nawet egipskie hieroglify zostały napisane z myślą o estetyce., Hieroglificzne zdanie może być napisane od lewej do prawej lub od prawej do lewej, od góry do dołu lub od dołu do góry, w zależności całkowicie od tego,jak jeden ” S wybór wpłynął na piękno gotowego dzieła. Mówiąc najprościej, każda praca musiała być piękna, ale motywacja do tworzenia skupiała się na praktycznym celu: funkcji. Mimo to sztuka egipska jest konsekwentnie podziwiana za swoje piękno, a to ze względu na wartość starożytnych Egipcjan umieszczoną na symetrii.,
Reklama
doskonała równowaga w sztuce egipskiej odzwierciedla wartość kulturową ma”at (harmonia), która była centralną częścią cywilizacji. Ma ” at był nie tylko uniwersalnym i społecznym porządkiem, ale samą tkaniną stworzenia, która powstała, gdy bogowie stworzyli uporządkowany wszechświat z niezróżnicowanego chaosu. Koncepcja jedności, jedności, była tym „chaosem”, ale bogowie wprowadzili dualność-noc i dzień, kobieta i mężczyzna, ciemność i światło – i ta dualność była regulowana przez ma ” at.,
z tego powodu egipskie świątynie, pałace, domy i ogrody, posągi i obrazy, sygnety i amulety zostały stworzone z myślą o równowadze i odzwierciedlają wartość symetrii. Egipcjanie wierzyli, że ich ziemia została stworzona na obraz świata bogów, a gdy ktoś umarł, udali się do raju, który im się znało., Kiedy egipski obelisk był zawsze tworzony i podnoszony z identycznym bliźniakiem i uważano, że te dwa obeliski mają boskie odbicia, wykonane w tym samym czasie, w krainie bogów. Dziedzińce świątyni zostały celowo ułożone, aby odzwierciedlić stworzenie, ma ” at, heka (magia) i życie pozagrobowe z tą samą idealną symetrią, którą bogowie zainicjowali przy stworzeniu. Sztuka odzwierciedlała doskonałość bogów, jednocześnie służąc na co dzień praktycznemu celowi.
Zapisz się do naszego cotygodniowego newslettera e-mailowego!,
postęp historyczny
Sztuka Egiptu to historia elity, klasy rządzącej. Przez większość okresów historycznych Egiptu tych skromniejszych środków nie mógł sobie pozwolić na Luksus dzieł sztuki, aby opowiedzieć swoją historię i to w dużej mierze dzięki egipskiej Sztuki, że historia cywilizacji stała się znana. Grobowce, malowidła grobowe, inskrypcje, świątynie, nawet większość literatury, dotyczy życia wyższej klasy i tylko poprzez opowiadanie tych historii ujawniają się te z niższych klas., Ten paradygmat był już ustalony przed pisaną historią kultury. Sztuka rozpoczyna się w okresie Predynastycznym w Egipcie (ok. 6000 – ok. 3150 p. n. e.) poprzez rysunki naskalne i ceramikę, ale jest w pełni zrealizowana w okresie Wczesnodynastycznym (ok. 3150 – ok.2613 p. n. e.) w słynnej palecie Narmerów.3150 p. n. e.) to dwustronna, ceremonialna płyta z mułu misternie rzeźbiona ze scenami zjednoczenia Górnego i Dolnego Egiptu przez króla Narmera., Znaczenie symetrii jest widoczne w kompozycji, która zawiera głowy czterech byków (symbol władzy) u góry każdej strony i zrównoważone przedstawienie postaci, które opowiadają historię. Dzieło jest uważane za arcydzieło sztuki okresu wczesnodynastycznego i pokazuje, jak zaawansowani byli wówczas egipscy artyści.
The późniejsze prace architekta Imhotepa (ok., 2667-2600 p. n. e.) na piramidzie Króla Dżosera (ok. Kompleks piramid Dżesera jest misternie zaprojektowany z kwiatami lotosu, roślinami papirusowymi i symbolami dżedowymi w wysokiej i niskiej płaskorzeźbie, a sama piramida, oczywiście, jest dowodem egipskich umiejętności w pracy w Kamieniu na monumentalnych dziełach sztuki.
Reklama
w okresie Starego Królestwa Egiptu (ok. 2613-2181 p. n. e.) sztuka stała się standaryzowana przez elitę, a postacie były produkowane jednolicie, aby odzwierciedlić gusta stolicy Memfis., Posągi z okresu późnej wczesnej Dynastyki i wczesnego Starego Królestwa są bardzo podobne, chociaż inne formy sztuki (malarstwo i pisarstwo) wykazują większą wyrafinowanie w Starym Królestwie. Największymi dziełami sztuki Starego Królestwa są Piramidy i Wielki Sfinks w Gizie, które stoją do dziś, ale skromniejsze zabytki zostały stworzone z taką samą precyzją i pięknem. Sztuka i architektura Starego Królestwa, w rzeczywistości, była wysoko ceniona przez Egipcjan w późniejszych epokach., Niektórzy władcy i szlachcice (np. Khaemweset, czwarty syn Ramzesa II) celowo zlecali prace w stylu Starokrólestwa, nawet jako odwieczny Dom grobowców.
w pierwszym okresie przejściowym Egiptu (2181 -2040 p. n. e.), po upadku Starego Królestwa, artyści mogli swobodnie wyrażać indywidualne i regionalne wizje. Brak silnych prac zlecających rządowi centralnemu oznaczał, że gubernatorzy okręgów mogli zarekwirować części odzwierciedlające ich macierzystą prowincję., Te różne dzielnice również okazało się, że mieli więcej dochodów do dyspozycji, ponieważ nie wysyłali tyle do Memphis. Więcej potęgi gospodarczej lokalnie zainspirowało więcej artystów do tworzenia dzieł w ich własnym stylu. Masowa produkcja rozpoczęła się w pierwszym okresie pośrednim również i to doprowadziło do jednolitości w danym regionie ” S grafiki, która sprawiła, że od razu charakterystyczny, ale gorszej jakości niż stare dzieła Królestwa. Tę zmianę najlepiej widać w produkcji lalek shabti do grobów, które wcześniej były wykonywane ręcznie.,
Sztuka rozkwitnie w okresie średniego królestwa Egiptu (2040-1782 pne), które jest powszechnie uważane za szczyt kultury egipskiej. W tym okresie rozpoczęły się kolosalne posągi, a także wielka świątynia Karnaku w Tebach. Idealizm dawnych przedstawień w rzeźbach i obrazach został zastąpiony realistycznymi przedstawieniami, a niższe klasy są również częściej reprezentowane w sztuce niż wcześniej., 1782 – 1570 p. n. e.), podczas którego Hyksos zajęli duże obszary regionu Delty, podczas gdy Nubijczycy wkroczyli od południa. Sztuka z tego okresu produkowana w Tebach zachowuje cechy Środkowego Królestwa, podczas gdy Nubijczycy i Hyksos – obaj podziwiali i kopiowali sztukę egipską – różnią się rozmiarem, jakością i techniką.
Wesprzyj naszą organizację Non-Profit
z twoją pomocą tworzymy darmowe treści, które pomagają milionom ludzi uczyć się historii na całym świecie.,
Zostań członkiem
Reklama
nowe królestwo (ok. 1570-ok.1069 p. n. e.), które następnie, jest najbardziej znanym okresem z historii Egiptu i stworzył jedne z najlepszych i najbardziej znanych dzieł sztuki. Popiersie Nefertiti i Złota Maska śmierci Tutanchamona pochodzą z tej epoki., Sztuka Nowego Królestwa jest definiowana przez wysoką jakość wizji i techniki w dużej mierze ze względu na interakcję Egiptu z sąsiednimi kulturami. Była to epoka Imperium egipskiego, a techniki obróbki metalu Hetytów – którzy byli teraz uważani za sojuszników, jeśli nie równych-w znacznym stopniu wpłynęły na produkcję grobowych artefaktów, broni i innych dzieł sztuki.
po nowym królestwie, trzecim okresie przejściowym (ok., 1069-525 p. n. e.) i późny okres starożytnego Egiptu (525-332 p. n. e.) z większym lub mniejszym powodzeniem próbował kontynuować wysoki standard Sztuki Nowego Królestwa, jednocześnie przywołując style Starego Królestwa, próbując odzyskać spadającą pozycję Egiptu. Perskie wpływy w późnym okresie są zastępowane przez greckie smaki podczas dynastii ptolemejskiej (323-30 pne), która stara się również sugerować stare standardy Królestwa z nową techniką Królestwa i ten paradygmat utrzymuje się w rzymskim Egipcie (30 pne – 646 n. e.) i koniec kultury egipskiej.,
Reklama
rodzaje sztuki, detale, &Symbol
we wszystkich tych epokach rodzaje sztuki były tak liczne, jak ludzkie potrzeby, zasoby do ich tworzenia i możliwość płacenia za nie. Bogaci egipscy mieli ozdobne lusterka ręczne, Kosmetyczki i słoiki, biżuterię, zdobione pochwy na noże i miecze, skomplikowane łuki, Sandały, meble, rydwany, ogrody i Grobowce. Każdy aspekt każdej z tych kreacji miał znaczenie symboliczne., W ten sam sposób motyw byka na palecie Narmerów symbolizował władzę króla, więc każdy obraz, wzór, ornament czy detal oznaczał coś związanego z jego właścicielem.
jednym z najbardziej oczywistych przykładów jest złoty tron Tutanchamona (ok. 1336-ok.1327 p. n. e.), który przedstawia młodego króla z jego żoną Anchsenamun. Para jest reprezentowana w spokojnej chwili domowej, gdy królowa wciera maść na ramię męża, gdy siedzi na krześle. Ich bliski związek jest ustalony przez kolor ich skóry, który jest taki sam., Mężczyźni są zwykle przedstawiani z czerwonawą skórą, ponieważ spędzali więcej czasu na świeżym powietrzu, podczas gdy jaśniejszy kolor był używany do skóry kobiet, ponieważ byli bardziej skłonni do trzymania się z dala od słońca. Ta różnica w odcieniu odcieni skóry nie reprezentowała równości lub nierówności, ale była po prostu próbą realizmu.
w przypadku tronu Tutanchamona technika jest jednak używana do wyrażenia ważnego aspektu związku pary., Inne inskrypcje i dzieła sztuki jasno pokazują, że większość czasu spędzali razem, a artysta wyraża to poprzez wspólne odcienie skóry; Anchesenamon jest tak samo opalony jak Tutanchamon. Czerwień użyta w tej kompozycji reprezentuje również witalność i energię ich związku. Włosy pary są niebieskie, symbolizujące płodność, życie i odrodzenie, podczas gdy ich ubranie jest białe, symbolizujące czystość., Tło jest złote, kolor bogów, a wszystkie skomplikowane szczegóły, w tym korony, które noszą postacie i ich kolory, wszystkie mają swoje specyficzne znaczenie i opowiadają historię opisywanej pary.
miecz lub kosmetyczka zostały zaprojektowane i stworzone z myślą o tym samym celu: opowiadaniu historii., Nawet ogród domu opowiedział historię: w Centrum był basen otoczony drzewami, roślinami i kwiatami, które z kolei były otoczone murem i wchodziło się do ogrodu z domu przez portyk zdobionych kolumn. Wszystko to zostało starannie zaaranżowane, aby opowiedzieć historię, która była znacząca dla właściciela. Chociaż egipskie ogrody już dawno minęły, odnaleziono modele wykonane z nich jako dóbr grobowych, które pokazują wielką staranność, jaką przykładano do układania ich w formie narracyjnej.,
w przypadku szlachetnego Meket-Ra z XI dynastii ogród został zaprojektowany, aby opowiedzieć historię podróży życia do raju. Kolumny portyku miały kształt kwiatów lotosu, symbolizujących jego dom w Górnym Egipcie, basen w centrum przedstawiał jezioro lilii, które dusza musiałaby przejść, aby dotrzeć do raju, a daleki MUR ogrodowy był ozdobiony scenami z życia pozagrobowego., Za każdym razem, gdy Meket-Ra siedział w swoim ogrodzie, przypominał sobie o naturze życia jako wiecznej podróży i to najprawdopodobniej dawało mu perspektywę na jakiekolwiek okoliczności, które mogą być niepokojące w tej chwili.
techniki
obrazy na ścianach Meket-Ra zostały wykonane przez artystów mieszających kolory wykonane z naturalnie występujących minerałów. Czarny został wykonany z węgla, czerwony i żółty z tlenków żelaza, niebieski i zielony z azurytu i malachitu, biały z gipsu i tak dalej., Minerały miesza się z rozdrobnionym materiałem organicznym do różnych konsystencji, a następnie dalej miesza się z nieznaną substancją (ewentualnie białkami jaj), aby uczynić go lepkim, aby przylegał do powierzchni. Egipska farba była tak trwała, że wiele dzieł, nawet tych nie chronionych w grobowcach, pozostało żywych po ponad 4000 latach.
chociaż ściany domu, ogrodu i pałacu były zwykle ozdobione płaskimi dwuwymiarowymi malowidłami, ściany grobów, świątyni i pomników wykorzystywały płaskorzeźby., Były to płaskorzeźby wysokie (w których figury wyróżniają się ze ściany) oraz płaskorzeźby niskie (gdzie wizerunki są wyryte w ścianie). Aby je stworzyć, powierzchnia ściany byłaby wygładzona tynkiem, który następnie został szlifowany. Artysta tworzyłby dzieło w formie miniatury, a następnie rysował na nim linie siatki, a ta siatka była następnie rysowana na ścianie. Wykorzystując mniejszą pracę jako model, artysta byłby w stanie odtworzyć obraz w odpowiednich proporcjach na ścianie. Scena została najpierw narysowana, a następnie nakreślona czerwoną farbą., Poprawki do dzieła zostaną odnotowane, być może przez innego artystę lub przełożonego, w czarnej farbie, a po ich wykonaniu scena została wyrzeźbiona i pomalowana.
malowano również posągi wykonane z drewna, kamienia lub metalu. Kamieniarstwo po raz pierwszy rozwinęło się we wczesnym okresie dynastycznym w Egipcie i na przestrzeni wieków stawało się coraz bardziej wyrafinowane. Rzeźbiarz pracował z jednego bloku kamienia z miedzianym dłutem, drewnianym młotkiem i drobniejszymi narzędziami do detali. Posąg był następnie wygładzany ściereczką., Kamień do posągu został wybrany, podobnie jak Wszystko inne w sztuce Egipskiej, aby opowiedzieć własną historię. Na przykład posąg Ozyrysa byłby wykonany z czarnej łupiny, aby symbolizować płodność i odrodzenie, zarówno związane z tym konkretnym Bogiem.
metalowe posągi były zwykle małe i wykonane z miedzi, brązu, srebra i złota., Złoto było szczególnie popularne dla amuletów i postaci Sanktuarium bogów, ponieważ wierzono, że bogowie mają złotą skórę. Figury te wykonywane były przez odlewanie lub obróbkę blacharską nad drewnem. Drewniane posągi wyrzeźbiono z różnych kawałków drzew, a następnie sklejono lub połączono ze sobą. Posągi z drewna są rzadkie, ale wiele z nich zostało zachowanych i wykazują ogromne umiejętności.
kosmetyczne skrzynie, trumny, modele łodzi i zabawki zostały wykonane w ten sam sposób., Biżuteria była powszechnie kształtowana przy użyciu techniki znanej jako cloisonne, w której cienkie paski metalu są inkrustowane na powierzchni dzieła, a następnie wypalane w piecu, aby wykuć je razem i utworzyć przedziały, które są następnie szczegółowo z klejnotami lub malowanymi scenami. Jednym z najlepszych przykładów biżuterii cloisonne jest wisiorek z czasów średniowiecza, podarowany przez Senusreta II (ok. 1897-1878 p. n. e.) jego córce. Ta praca jest wykonana z cienkich złotych drutów przymocowanych do solidnego złotego podłoża inkrustowanego 372 kamieniami półszlachetnymi., Cloisonne było również używane do wyrobu pektorałów dla króla, Koron, nakryć głowy, mieczy, sztyletów ceremonialnych i sarkofagów.
podsumowanie
mimo że sztuka egipska jest słynna, została poddana krytyce za nierafinowanie., Krytycy twierdzą, że Egipcjanie nigdy nie zdają się opanować perspektywy, ponieważ w kompozycjach nie ma interakcji światła i cienia, są one zawsze dwuwymiarowe, a postacie są pozbawione emocji. Posągi przedstawiające pary, jak się twierdzi, nie wykazują emocji na twarzach i to samo dotyczy scen bitewnych lub posągów króla lub królowej.
krytyka ta nie uznaje funkcjonalności sztuki egipskiej. Egipcjanie rozumieli, że stany emocjonalne są przemijające; nie jest się konsekwentnie szczęśliwym, smutnym, gniewnym, zadowolonym przez cały dzień, a tym bardziej wiecznie., Dzieła sztuki przedstawiają ludzi i bóstwa formalnie bez wyrazu, ponieważ uważano, że Duch osoby będzie potrzebował tego przedstawienia, aby żyć dalej w życiu pozagrobowym. Imię i wizerunek osoby musiał przetrwać w jakiejś formie na ziemi, aby dusza mogła kontynuować swoją podróż. To było powodem mumifikacji i misternych egipskich rytuałów pogrzebowych: duch potrzebował swego rodzaju „latarni”, do której wracał podczas wizyty na ziemi, aby utrzymać się w grobowcu.,
duch może nie rozpoznawać posągu gniewnej lub radosnej wersji siebie, ale rozpoznaje ich spokojne, samozadowolone cechy. Brak emocji ma związek z wiecznym celem dzieła., Posągi były robione do oglądania z przodu, zwykle plecami do ściany, tak aby dusza mogła łatwo rozpoznać ich dawne ja, a to było również prawdą w odniesieniu do bogów i bogiń, które uważano za żyjące w ich posągach.
życie było tylko niewielką częścią wiecznej podróży do starożytnych Egipcjan i ich sztuka odzwierciedla to przekonanie. Posąg lub kosmetyczka, malowidło ścienne lub amulet, niezależnie od formy dzieła, zostało wykonane, aby trwać daleko poza życiem właściciela i, co ważniejsze, opowiedzieć historię tej osoby, a także odzwierciedlać Egipskie wartości i wierzenia jako całość., Sztuka egipska służyła temu celowi dobrze i od tysięcy lat opowiada swoją historię.