Tabela czasowa dla Lowell Mills
wprowadzenie
założona w 1820 roku i nazwana na cześć Francisa Cabota Lowella, wynalazcy amerykańskiego Krosna mocy, Lowell w stanie Massachusetts, była jednym z najbardziej ambitnych planowanych projektów przemysłowych w kraju. Tam, u zbiegu dwóch rzek, grupa inwestorów znanych jako Boston Associates zbudowała szereg dużych cegielni, aby pomieścić sprzęt zasilany wodą niezbędny na każdym etapie procesu produkcji tekstyliów., Konsolidując wszystkie etapy (czyszczenie i zgrzeblanie włókien bawełnianych lub wełnianych, przędzenie ich na nici i tkanie ich w tkaninę) w jednym miejscu i opierając się na maszynach napędzanych wodą, współpracownicy byli w stanie produkować metrykę bardziej efektywnie i ekonomicznie niż firmy, które opierały się na tradycyjnych metodach.
do 1840 roku miasto było jednym z największych centrów produkcyjnych w Stanach Zjednoczonych, jego różne młyny zatrudniały tysiące pracowników., Większość fabryk stanowiły samotne kobiety, będące mieszaniną imigrantów i dziewcząt ze społeczności rolniczych w całym stanie, które szukały okazji, aby albo przyczynić się do sukcesu gospodarczego swojej rodziny, albo osiągnąć trochę niezależności finansowej (patrz „Song of the Spinners”). „Dziewczyny z fabryki”, jak je nazywano, podpisywały roczne umowy z firmami, które były właścicielami młynów, które określały, że będą mieszkać w firmowych zarządach, uczęszczać do kościoła i przestrzegać tabel czasowych i innych zasad i przepisów dotyczących moralnego życia społeczności.,
w miarę jak system pracy Fabrycznej Lowella stał się bardziej rozpowszechniony, tak samo jak publiczna debata nad sprawiedliwością i moralnością takiej pracy. Organizatorzy pracy rutynowo wezwali do zmniejszenia czasu pracy, powołując się na zły wpływ na zdrowie i morale pracowników. Chociaż ustawodawcy często powoli interweniowali w swobodnie zawierane umowy między zarządem a pracą, w większości stanów ustawodawstwo ochronne różnego rodzaju ostatecznie przeszło, choćby po to, aby złagodzić obawy i krytykę reformatorów pracy, takich jak Orestes Bronson i William West.