ten dzień w historii (Polski)
6 września 1914 roku, około 30 mil na północny wschód od Paryża, Francuska 6 Armia pod dowództwem generała Michela-Josepha Manoury ' ego atakuje prawą flankę Niemieckiej 1 Armii, rozpoczynając decydującą pierwszą bitwę nad Marną pod koniec pierwszego miesiąca I wojny światowej.,
po inwazji na Neutralną Belgię i wkroczeniu do północno-wschodniej Francji pod koniec sierpnia 1914 roku, siły niemieckie zbliżały się do Paryża, stymulowane przez karne zwycięstwa, które zmusiły pięć francuskich armii do odwrotu po bitwach na granicach Lotaryngii, Ardenów, Charleroi i Mons. W oczekiwaniu na niemiecki atak, niespokojny rząd francuski mianował 65-letniego generała Josepha-Simona Gallieni wojskowym gubernatorem Paryża. Gallieni, przewidując, że Niemcy dotrą do Paryża do 5 września, nie chciał siedzieć bezczynnie i czekać na inwazję., W pierwszych dniach września udało mu się przekonać głównodowodzącego Francuzów Josepha Joffre 'a, aby oszczędził mu armii—6 Armii Manoury' ego—z frontu w celu agresywnej obrony stolicy.
w tym samym czasie gen. Alexander von Kluck, stojący na czele Niemieckiej 1 Armii, nie posłuchał rozkazów ze swojej kwatery głównej, by cofnąć się i wesprzeć 2 armię gen. Karla von Bulowa, chroniąc się w ten sposób przed ewentualnymi atakami Francuzów na jej prawą flankę, z kierunku Paryża., Nie chcąc podporządkować się dowództwu Bulowa, Kluck nakazał swoim siłom kontynuować pościg za wycofującą się francuską 5 armią pod dowództwem generała Charlesa Lanrezaca przez rzekę Marne, którą przekroczyli 3 września. Kiedy Gallieni dowiedział się o posunięciu Klucka tego ranka, wiedział, że Francuska 6 Armia-nowa armia Paryża-miała okazję zaatakować niemiecką flankę. Bez wahania zaczął koordynować atak, namawiając Joffre ' a do wsparcia go, wznawiając Generalną ofensywę francuską wcześniej, niż planował sztab armii.,
4 września Helmuth von Moltke, szef niemieckiego Sztabu Generalnego, dowiedział się, że Kluck nie posłuchał rozkazów i że jego oddziały—wyczerpane i wyczerpane zasobami, które przekroczyły linie zaopatrzenia w trakcie ich szybkiego natarcia—przekroczyły Marnę. Obawiając się ataku z Paryża na odsłoniętą flankę 1 Armii, Moltke nakazał wstrzymanie marszu 1 i 2 Armii w kierunku Paryża, aby stawić czoła zagrożeniom z tego kierunku., Rozkaz przyszedł jednak zbyt późno, ponieważ Gallieni przygotowywał swoją armię do ataku, a Joffre—z pomocą brytyjskiego ministra wojny, Lorda H. H. Kitchenera-uzyskał obiecane wsparcie Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych (BEF), dowodzonych przez Sir Johna Frencha, dla francuskiej 5.i 6. Armii w ich ponownej ofensywie przeciwko wojskom niemieckim w Marnie.
rankiem 6 września 150 000 żołnierzy 6 Armii Manoury ' ego zaatakowało prawą flankę Niemieckiej 1 Armii, której zwrot do natarcia otworzył 30-milową lukę między siłami Klucka i 2 Armii Bulowa., Działając szybko, Francuska 5 Armia-pod nowym wodzem, generałem Louisem Franchetem D 'Esperey, mianowanym przez Joffre' a do zastąpienia Lanrezaca – i dywizje BEF wtargnęły do luki i jednocześnie zaatakowały niemiecką 2 armię. Zacięte walki trwały przez kilka następnych dni, a wyczerpana armia Manoury ' ego zdołała utrzymać pozycje dopiero po wzmocnieniu 7 września przez 6-tysięczny korpus pędzony z Paryża taksówkami. Po tym, jak 5 Armia Francheta D ' Espereya rozpoczęła udany atak z zaskoczenia na niemiecką 2 armię, Moltke nakazał Generalny odwrót 9 września., W ciągu kilku następnych dni alianci powoli odepchnęli Niemców w kierunku rzeki Aisne, gdzie 1 i 2 Armia okopały się, rozpoczynając umocnienie pozycji, które miało trwać do 1918 roku.
aliancka Kontrola natarcia Niemców podczas bitwy nad Marną sprawiła, że bitwa ta stała się jedną z najbardziej decydujących bitew w historii., Wydarzenia na Marnie oznaczały upadek agresywnej strategii wojennej Niemiec, znanej jako plan Schlieffena; oznaczały również koniec powszechnego przekonania, utrzymywanego po obu stronach linii, że konflikt, który wybuchł latem 1914 roku, będzie krótki. Jak napisała historyk Barbara Tuchman w podsumowaniu swojej książki The Guns of August (1962): „Bitwa nad Marną była jedną z decydujących bitew świata nie dlatego, że zadecydowała, że Niemcy ostatecznie przegrają lub alianci ostatecznie wygrają wojnę, ale dlatego, że zadecydowała, że wojna będzie trwać., Nie było odwrotu, Joffre powiedział żołnierzom w przeddzień. Potem nie było odwrotu. Narody zostały złapane w pułapkę, pułapkę wykonaną w ciągu pierwszych trzydziestu dni z bitew, które nie były decydujące, pułapkę, z której nie było i nie było wyjścia.”