Teorie regulacji i ruchu deregulacji
rozpoczęliśmy ten artykuł z czymś, co wydawało się paradoksem: gdy różne teorie regulacji „specjalnego zainteresowania” osiągnęły stopień akceptacji, niż reformy regulacyjne zostały wprowadzone w wielu branżach zgodne z interesem publicznym. Na pierwszy rzut oka wydawało się to powodem do wątpliwości co do słuszności teorii o szczególnym znaczeniu.,
analiza przedstawiona w niniejszym artykule sugeruje alternatywne Wyjaśnienie: twierdziłem, że jeśli teoria Peltzmana zostanie rozszerzona w subtelnym, ale ważnym kierunku, Rozszerzona teoria może łatwo wyjaśnić zarówno politykę regulacyjną ostatnich pięćdziesięciu lat, jak i zmiany, które zaszły w ciągu ostatnich pięciu lat.
zmiana, której dokonałem w teorii Peltzmana jest następująca. Model peltzmana zakłada, że w przypadku braku regulacji rynki będą działać efektywnie, tzn. że występują stałe zwroty do skali i brak efektów zewnętrznych., Regulator Peltzmana wykorzystuje następnie regulację do redystrybucji dochodów, zmniejszając efektywność ekonomiczną w tym procesie. Załóżmy jednak, że organ regulacyjny Peltzmana w rzeczywistości borykał się z nieprawidłowościami w funkcjonowaniu rynku, takimi jak ekonomia skali, tak że wycena kosztów krańcowych niekoniecznie musiałaby odzyskać całkowite koszty bez dotacji. To założenie, na którym opiera się mój model.
Ten model maksymalizacji zachowań regulacyjnych ma istotne implikacje, implikacje, które wyjaśniają zarówno politykę regulacyjną, jak i reformy, których poprzednie modele nie były w stanie wykonać.,
dzieje się tak dlatego, że w obliczu niepowodzenia rynkowego racjonalny, maksymalizujący wsparcie regulator może łatwo zwiększyć efektywność ekonomiczną, zamiast ją szkodzić., Tak więc, w przeciwieństwie do modelu Peltzmana i innych modeli „capture-theory”, obecny model zachowania maksymalizującego wsparcie pokazuje, że racjonalny regulator może łatwo zachowywać się w interesie publicznym, przynajmniej przez pewien czas, używając polityk, które mają uderzające podobieństwo do drugiego najlepszego opodatkowania Ramseya (w rzeczywistości mój model jest odpowiednikiem podatku Ramseya dla wielu osób z funkcją wsparcia politycznego służącą jako funkcja socjalna).,
tak więc opracowany tutaj model może wyjaśnić pozorną motywację systemu politycznego do regulowania kolei, linii lotniczych i telekomunikacji, gdy ekonomia skali sprawiła, że polityka subsydiowania skrośnego lub opodatkowania Ramseya była efektywna, i do wycofania regulacji, gdy wzrost popytu (i być może zmiany technologiczne) wyczerpały te ekonomie skali dla większości ruchu. Wydaje się, że polityka ta jest zgodna ze względami interesu publicznego., Ale model może równie dobrze wyjaśnić motywacje szczególnego zainteresowania, które spowodowały, że większość wątpi w zasadność teorii interesu publicznego w pierwszej kolejności.
dodatkowo wzmacniając argument osób wierzących, że regulacja jest motywowana połączeniem interesu publicznego i interesu specjalnego, argumentowano tutaj, że nawet regulator działający zgodnie z założeniami pierwotnego modelu Peltzmana (bez nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku) będzie miał motywację do zmniejszenia regulacji, jeśli koszty efektywności regulacji wzrosną (z powodu zmian kosztów, popytu lub technologii).,
istnieje jeszcze inny sposób, w jaki interes publiczny będzie reprezentowany w modelu specjalnego zainteresowania (albo w oryginalnym modelu Peltzmana, albo w moim rozszerzeniu): to znaczy, jeśli udoskonalenia sugerowane przez Levine ' a są empirycznie poprawne. Ponieważ modele Peltzmana (i innych Chicago) zależą od założenia niedoskonałej informacji dla ogółu społeczeństwa o tym, co tracą, Levine twierdzi, że w przypadku małej redystrybucji dochodów interes publiczny będzie zdominowany przez interesy prywatne., Ale jeśli okaże się, że społeczeństwo traci znaczne ilości bogactwa w wyniku procesu regulacyjnego, wówczas system będzie zachęcał do poprawienia się, a interes publiczny ponownie się w tym procesie potwierdzi. Levine przedstawił znaczne dowody potwierdzające jego model w kontekście regulacji linii lotniczych, ale potrzebne są bardziej empiryczne prace, aby określić jego ogólną Ważność.,
oprócz trzech branż szczegółowo omówionych, kilka innych branż doświadczyło stopnia deregulacji w ostatnich latach, w tym Bankowość, wydobycie gazu ziemnego, ropa naftowa, pośrednictwo giełdowe, transport ciężarowy, telewizja kablowa i nadawanie. Przestrzeń nie pozwala na analizę tych branż, z wyjątkiem kilku słów o dwóch z nich, trucking i bankowości.
jak już wcześniej wspomniano, kierowcy ciężarówek byli regulowani głównie z powodu presji ze strony kolei, aby zmniejszyć ich konkurencję., Sami kierowcy ciężarówek (zarówno pracownicy, jak i inwestorzy) szybko zaczęli jednak zarabiać nadwyżki czynszów w sposób zgodny z teorią przechwytywania (Moore, 1978). Warto jednak zauważyć, że kiedy koleje były deregulowane, tak samo byli kierowcy ciężarówek. Ktoś, kto zgadza się z teorią regulacji „czystego wychwytywania”, miałby trudności z wyjaśnieniem deregulacji samochodów ciężarowych (prawdą jest, że ceny paliw gwałtownie wzrosły w latach 70., ale ICC bardzo szybko przyznało przepustki do stawek i niewiele jest dowodów na to, że sami kierowcy ciężarówek chcieli deregulacji)., Z drugiej strony, polityka regulacyjna oparta w pewnym stopniu na względach interesu publicznego może stanowić zachętę do uregulowania przewozów ciężarowych, co wynika z konieczności uregulowania kolei (Braeutigam, 1979).
regulacje bankowe są motywowane różnymi czynnikami, w tym potrzebą stabilności makroekonomicznej i rzekomą potrzebą ochrony deponentów przed ryzykiem., Jednak kontrole wejścia w bankowości, połączone ze ścisłymi pułapami należnych stóp procentowych (wiele z nich zostało właśnie zniesionych), wydają się obejmować ten sam rodzaj wypłat producentów w liniach lotniczych i przewozach ciężarowych (zob. na przykład Phillips, 1975).
analogicznie do omawianych powyżej przypadków można również argumentować, że realia gospodarcze spowodowały przesunięcia strukturalne, które wymusiły deregulację banków., Gdyby, jak to miało miejsce przez wiele lat, nominalna, rynkowa stopa procentowa dla lokat krótkoterminowych zmieniła się nieznacznie w zakresie od jednego do pięciu procent, kontrolowanie maksymalnych stóp na rachunkach oszczędnościowych (i ustawienie stóp na rachunkach sprawdzających na poziomie zerowym) byłoby łatwe. Ale co, jeśli takie krótkoterminowe stawki wahały się od pięciu do piętnastu procent, często z gwałtownymi huśtawkami? Czy koszt nałożenia stabilnych i wiążących sufitów nie wzrośnie?, Jeżeli tak, wydaje się, że w sektorze bankowym wystąpiły takie same zależności między efektywnością a względami szczególnego zainteresowania przedstawionymi w odniesieniu do transportu i telekomunikacji. Ale ten punkt wymaga więcej badań.
analiza przedstawiona w niniejszym artykule może być skrytykowana co najmniej na dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, oparłem się bardziej na zdrowym rozsądku, aby dojść do wniosków, które wyciągam, niż na pełnej analizie porównawczo-statycznej, biorąc pod uwagę odpowiednie wyznaczniki pochodnych drugiego rzędu i cross-częściowych równań, które są zmaksymalizowane., Zrobiłem to, ponieważ odpowiednie macierze pochodnych wtórnych i między częściowych nie są przekątne, a znaki tych pochodnych są niejednoznaczne. A Peltzman pokazał, że nawet jeśli odpowiednie macierze są przekątne, wyniki są nadal niejednoznaczne. Ale to nie jest sprzeczne z moim argumentem. Nie twierdzę, że deregulacja jest nieuniknionym wynikiem wyższych kosztów efektywności regulacji w kontekście modelu Peltzmana, ale raczej, że jest to możliwy i być może prawdopodobny rezultat.,
to prowadzi nas do drugiej możliwej krytyki tej analizy: być może nie można w żadnym wypadku odrzucić przedstawionego tu modelu, łączącego względy interesu specjalnego i interesu publicznego. Jeśli tak, to może wyjaśnić wszystko po fakcie, w tym ruch deregulacyjny, ale ma niewielką siłę predykcyjną (jest to w rzeczywistości krytyka modeli Chicago autorstwa Joskow and Noll, 1981).,
w odpowiedzi na to już argumentowałem, ponownie intuicyjnie, a nie z rygorem analitycznym, że przyszły przebieg polityki rządu wobec przemysłu kolejowego można przynajmniej brutalnie przewidzieć, używając tego modelu. Ponadto chciałbym wysunąć hipotezę, że w przypadku wielu różnych funkcji wsparcia politycznego i sytuacji regulacyjnych prawdopodobnie w kontekście obecnego modelu wzrost kosztów związanych z efektywnością regulacji, we wszystkich innych kwestiach równy, spowoduje reformę regulacyjną, która ma na celu zwiększenie efektywności ekonomicznej., Ale sugeruję tę hipotezę nie tyle jako jednoznaczny wniosek (bo na pewno nie udowodniłem), ale jako sugestię do dalszych badań.
rzeczywiście, przedstawiona w tym artykule linia rozumowania rodzi prawdopodobnie więcej pytań niż odpowiedzi., Gdyby można było uzgodnić, że proces regulacyjny maksymalizuje coś (czy to funkcję socjalną, czy funkcję wsparcia politycznego), która sama w sobie jest funkcją poniesionych kosztów ekonomicznych i korzyści otrzymanych przez różne grupy ekonomiczne, to mogłoby to stanowić wspólne ramy dla dwóch szkół myślenia — interesu publicznego i interesu specjalnego-do analizy zachowań regulacyjnych. Czy ta ścieżka analizy ma być owocna, jednak tylko dalsze badania powiedzą.