Toksykologia melatoniny
pomimo faktu, że melatonina została dopuszczona do użytku publicznego w Stanach Zjednoczonych przez Food and Drug Administration i jest dostępna bez recepty w całym kraju, obecnie brakuje informacji na temat toksykologii melatoniny. W Europie melatonina ma zupełnie inny status, ponieważ jest uważana za” neurohormon ” i nie może być sprzedawana bez recepty., Mimo że podawanie melatoniny ludziom, jak również zwierzętom (nawet w dawkach suprafizjologicznych), nie wykazało dowodów na działanie toksykologiczne (tj. brak zgonów), plik toksykologiczny leku nadal musiałby być przygotowany i zatwierdzony przez organy regulacyjne. Należy wziąć pod uwagę kilka cech charakterystycznych dla tego neurohormonu. Niezależnie od gatunku, melatonina jest wydzielana w nocy; jest ” hormonem ciemności.”Prezentuje rytm okołodobowy oraz rytm okołodobowy (u gatunków światłoczułych)., Czas trwania tych wydzielin może mieć wpływ na układ rozrodczy, na przykład pokazując znaczenie farmakodynamiki melatoniny. Nieodpowiedni harmonogram podawania melatoniny może powodować suprafizjologiczne stężenia neurohormonów i odczulanie receptorów melatoniny. Długi czas ekspozycji na melatoninę może również naśladować stan „sztucznej ciemności”, gdy rytm dobowy z podstawowym poziomem zerowym w ciągu dnia musi być zachowany dla funkcji fizjologicznych., Ponadto podawanie dużych dawek melatoniny może wywoływać wysokie stężenia melatoniny i różnych metabolitów, które same w sobie mogą mieć szkodliwe działanie. Wiele książek, czasopism i artykułów chwaliło melatoninę jako „cudowne lekarstwo” na dolegliwości, od bezsenności po starzenie się, bez żadnych klinicznych dowodów skuteczności (z wyjątkiem jej efektu chronobiotycznego i resynchronizującego). Bardzo niewiele uwagi poświęcono możliwym skutkom ubocznym melatoniny. Zgłaszano koszmary senne, niedociśnienie, zaburzenia snu, bóle brzucha itp., W rzeczywistości analiza znanego profilu farmakologicznego melatoniny i / lub jej metabolitów, oparta na naukowych badaniach przedklinicznych, stanowi podstawę do przewidywania działań niepożądanych lub działań niepożądanych. Należą do nich (1) ośrodkowy układ nerwowy, (2) układ sercowo-naczyniowy i agregacja płytek krwi, (3) metabolizm glukozy, (4) immunologia i (5) nowotwory. Znajomość podstawowego mechanizmu działania melatoniny, w tym biologii molekularnej, również musi być brana pod uwagę przy ocenie możliwych działań niepożądanych., Sklonowano dwa typy receptorów melatoniny (związane z cyklicznym AMP) i nie można wykluczyć możliwości wewnątrzkomórkowego działania melatoniny. Receptory melatoniny są obecne na peryferiach, a także na poziomie ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie w jądrze nadrachiasmatycznym, które „napędza” rytm okołodobowy do wielu innych obszarów, na których projektuje. Wśród nich podwzgórze (które ma receptory melatoniny) odgrywa podstawową rolę w homeostazie hormonalnej i kontroli modulacji organizmu., Specjalne badania przedkliniczne i farmakologiczne, które uwzględniają wszystkie te parametry, muszą być zaprojektowane do oceny bezpieczeństwa i oceny ryzyka tego specyficznego neurohormonu.