William Taft: Foreign Affairs (Polski)
prezydent Taft był bardziej zaangażowany w ekspansję handlu zagranicznego USA niż Roosevelt. Prowadził program, znany jako „dyplomacja dolarowa”, mający na celu zachęcenie USA do inwestycji w Ameryce Południowej i Środkowej, na Karaibach i na Dalekim Wschodzie. Aby zrealizować ten program polityki zagranicznej, Taft wykorzystywał urzędników rządowych do promowania sprzedaży amerykańskich produktów za granicą, szczególnie ciężkich towarów przemysłowych i sprzętu wojskowego. W koncepcji polityki zagranicznej Tafta wojsko amerykańskie było narzędziem dyplomacji ekonomicznej. Zaprosił USA., banki ratowały zadłużony Honduras pożyczkami i dotacjami. wysłał 2700 amerykańskich marines, aby ustabilizowali konserwatywny, proamerykański reżim Nikaragui, gdy rebelianci zagrozili obaleniem jego rządu.
praca Taft ' a nad zaprojektowaniem nowego spojrzenia na politykę zagraniczną USA generalnie nie powiodła się. Handel USA z Chinami faktycznie zmalał pod Taftem. Dodatkowo jego program mający na celu poszukiwanie korzyści handlowych w Ameryce Środkowej pogłębił istniejącą złą wolę, która została wygenerowana przez interwencje Wojskowe Roosevelta w Panamie i Santa Domingo., (Zobacz biografię Roosevelta, sekcja spraw zagranicznych, aby uzyskać więcej szczegółów.) Złe stosunki między Stanami Zjednoczonymi a innymi narodami amerykańskimi na południu doprowadziły do zwołania konferencji Panamerykańskiej. Konferencja ta miała na celu znalezienie sposobów ograniczenia amerykańskiej penetracji handlowej, wpływu i interwencji. Kiedy Taft rozkazał dwóm tysiącom żołnierzy do granicy z Meksykiem, aby byli gotowi interweniować w rozdartym rewolucją Meksyku w celu ochrony amerykańskich inwestycji, Kongres zaoferował twardą opozycję., Taft wycofał się wówczas (zyskując przydomek „Peaceful Bill”), pozostawiając sytuację w Meksyku swojemu następcy.