World Heritage site (Polski)

Nubian preservation campaign

lotnicze badania archeologiczne zostały przeprowadzone przez UNESCO we współpracy z rządami USA i Sudanu w 1960 roku. Misja UNESCO w Sudanie, pomagając krajowym ekspedycjom w dostarczaniu danych badawczych i laboratorium fotograficznego w Wādīṣalfā, przeprowadziła badania naziemne wielu wysp drugiej katarakty oraz odcinków Wschodniego i zachodniego brzegu Nilu., Ponadto misja zarejestrowała i wykopała znaczną liczbę miejsc. Starożytne miasto zostało odkryte w Buhen, dostarczając dowodów na znacznie wcześniejszą penetrację Kusz przez Egipcjan, niż wcześniej sądzono. Miasto zostało zachowane i przeniesione. Łańcuch ceglanych twierdz w pobliżu drugiej katarakty otrzymał zasłużoną uwagę, ale nie udało się go uratować, ze względu na charakter ich budowy., Ekspedycje odkryły bogate szczątki nubijskich ludzi z grupy A i C, w kształcie cmentarzy, a nawet domów, i wiele zostało dodane do wiedzy o tych historycznie znaczących kulturach. Badania w Qaṣr Ibrīm przyniosły wspaniały zestaw naczyń z brązu, szkła, ozdób i żelaznej broni, a także dużą liczbę wczesnych rękopisów w Starym nubijskim, koptyjskim i arabskim. Spektakularne znalezisko zostało dokonane w Wielkiej bazylice ukrytej pod kopcem w Faras West (Pachoras), gdzie koparki usunęły i odrestaurowały ponad 100 niezwykłych fresków.,

chociaż wysiłki te stanowiły niezwykłe międzynarodowe przedsięwzięcie, Konserwacja i przenoszenie świątyń w Nubii stanowiło wyzwanie o znacznie większej skali., Komitet Wykonawczy UNESCO międzynarodowej kampanii na rzecz ratowania zabytków Nubii podjął ogromne wysiłki na rzecz zbierania funduszy i tak hojna była reakcja świata, że praktycznie wszystkie znaczące świątynie i sanktuaria Nubii zostały zachowane. Ocalenie dwóch skalnych świątyń Ramzesa II i królowej Nefertari w Abu Simbel stwarzało bezprecedensowe problemy. Plan-usunięcie zalegającego piaskowca, rozczłonkowanie świątyń we wnętrzu klifu i ponowne złożenie ich na przygotowanym miejscu na płaskowyżu powyżej – został pomyślnie zrealizowany pod koniec 1967 roku., Przykryciem świątyń były betonowe kopuły, które z kolei byłyby zakopane pod sztucznymi wzgórzami, które odtwarzałyby w miarę możliwości krajobraz pierwotnego ustawienia.