wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1960 roku
kampania wyborcza w Stanach Zjednoczonych
rozpoczęła się na poważnie, gdy Kongres Stanów Zjednoczonych ponownie zwołał się w sierpniu, po zakończeniu konwencji politycznych. Obie kandydatki były głównymi postaciami sesji, która odbyła się w atmosferze ładu politycznego. Jako wiceprezydent Nixon przewodniczył Senatowi. Był również kluczową postacią w określaniu strategii Republikańskiej w Kongresie, który był kontrolowany przez Demokratów., Jako senator z Massachusetts i jako autor ustawy o płacy minimalnej, która była jednym z głównych środków, które należy podjąć działania podczas sesji, Kennedy miał ważny udział w dopilnowaniu, aby osiągnięcia sesji były znaczące.
Americana / Encyclopædia Britannica, Inc.,
osiągnięcia legislacyjne Kongresu były mieszane, ale do czasu tradycyjnego sezonu kampanii prezydenckiej rozpoczął się w dniu pracy we wrześniu, obowiązki Nixona i Kennedy ' ego w Kongresie zostały zapomniane. W tym czasie kampania prezydencka była najdłuższa i najbardziej intensywna w historii Stanów Zjednoczonych., Przecinając kraj samolotami, pociągami, samochodami i autobusami, Nixon i Kennedy rozmawiali, uściskali dłonie i naradzali się z politykami od wybrzeża do wybrzeża przez większość września, przez cały październik i przez siedem dni listopada poprzedzających wybory.
Kennedy poruszył kwestię wyborczą swojego katolicyzmu w przemówieniu do grupy protestanckich pastorów w Houston., W przemówieniu tym, 12 września, oświadczył:
wierzę w Amerykę, która oficjalnie nie jest ani Katolicka, ani protestancka, ani Żydowska—gdzie żaden urzędnik publiczny ani nie żąda ani nie przyjmuje instrukcji dotyczących porządku publicznego od papieża, Narodowej Rady Kościołów lub jakiegokolwiek innego źródła kościelnego—gdzie żaden organ religijny nie stara się narzucić swojej woli bezpośrednio lub pośrednio ogółowi społeczeństwa lub publicznym działaniom swoich urzędników—i gdzie wolność religijna jest tak niepodzielna, że czyn przeciwko jednemu Kościołowi jest traktowany jako akt przeciwko wszystkim.,
punktem kulminacyjnym kampanii był bezprecedensowy cykl czterech debat telewizyjnych między nominowanymi. Postanowienie Federalnej Ustawy łączności został zawieszony przez Kongres na początku roku, aby umożliwić sieci do transmisji debat bez konieczności zapewnienia równego czasu dla kandydatów mniejszych partii. Chociaż debaty były czasami porównywane do historycznych debat między Abrahamem Lincolnem i Stephenem A., Douglas (patrz także debaty Lincoln-Douglas), były one bardziej w charakterze wspólnych konferencji prasowych, z reporterów zadawanie pytań. Zapewnili jednak wyborcom możliwość porównania obu kandydatów. Mimo, że Nixon pokazał mistrzostwo w kwestiach, ogólnie przyjmuje się, że Kennedy, z jego zrelaksowany i pewny siebie sposób, jak również jego dobry wygląd (w przeciwieństwie do Nixona „five o ' Clock shadow”), skorzystał najbardziej z wymian. Około 85-120 milionów Amerykanów oglądało jedną lub więcej debat.,
Kennedy i Nixon w swoich wystąpieniach publicznych użyli setowych przemówień. Kennedy powiedział, że Stany Zjednoczone są w tyle za Związkiem Radzieckim w wyścigu o światową supremację i że Stany Zjednoczone muszą ” zrobić lepiej.”Wskazał na reżim Fidela Castro na Kubie -” zaledwie dziesięć minut samolotem ze Stanów Zjednoczonych.”Kennedy podkreślił również potrzebę programów radzenia sobie z bezrobociem w obszarach przewlekle depresyjnych i szybszego wzrostu gospodarczego USA., Nixon, pierwszy kandydat na prezydenta do kampanii w każdym stanie, podkreślił, że będzie kontynuował podstawową politykę Administracji Eisenhowera, ale także zaznaczył, że poprawi je w takich dziedzinach, jak programy opieki społecznej, Pomoc zagraniczna i obrona. Eisenhower, ktory udal sie na” niepolityczne ” inspekcje w polowie pazdziernika, wzial aktywny udzial w ostatnim tygodniu kampanii, kiedy Eisenhower i Nixon pojawili sie razem w Nowym Jorku. Do tego czasu jednak prezydent zdawał się pozostać w tle.,
gdy 7 listopada wyborcy poszli oddać swoje głosy, konkurs był już zamknięty. W Kolegium Elektorskim Kennedy zdobył 303 głosy (o 34 więcej niż było to wymagane do wygrania), podczas gdy Nixon wygrał 219. 14 elektorów z Alabamy i Missisipi oraz 1 elektor z Oklahomy oddało swoje głosy na senatora Harry ' ego F. Byrda, demokratę z Wirginii. Kennedy odniósł wąskie zwycięstwo w głosowaniu powszechnym, pokonując Nixona zaledwie 117 000 głosów. Ogólnie, Kennedy wygrał 49,7 procent do Nixona 49,5 procent., W ten sposób Kennedy stał się trzecią osobą wybraną na prezydenta w XX wieku, nie zdobywając większości głosów (dołączając do Woodrowa Wilsona w 1912 i Harry ' ego Trumana w 1948; w 1968 Nixon stał się czwartą osobą w XX wieku, która zdobyła prezydenturę bez większości). Głosowanie powszechne było najbliższe od 1884 roku, kiedy Demokrata Grover Cleveland pokonał Republikanina Jamesa G. Blaine ' a zaledwie około 24 000 głosów.,
powołując się na nieprawidłowości w głosowaniu w Illinois i Teksasie, wielu obserwatorów kwestionowało, czy Kennedy legalnie wygrał te stany, a niektórzy prominentni Republikanie—w tym Eisenhower—nawet namawiali Nixona do zakwestionowania wyników., Postanowił jednak nie oświadczać:
nie wyobrażam sobie gorszego przykładu dla narodów za granicą, które po raz pierwszy próbowały wprowadzić w życie wolne procedury wyborcze, niż Stany Zjednoczone kłócące się o wyniki naszych wyborów prezydenckich, a nawet sugerujące, że sama prezydencja może zostać skradziona przez złodziejstwo przy urnie wyborczej.,
zwolennicy i krytycy Nixona, zarówno wtedy, jak i Później, chwalili go za godność i bezinteresowność, z jaką radził sobie z porażką i podejrzeniami, że oszustwa wyborcze kosztowały go prezydenturę.
Po wyniki poprzednich wyborów patrz wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1956 roku. Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1964 roku-wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1964 roku.
Michael Levy