Za panowania Jakuba II

współcześni obawiali się, że bez Parlamentu Król wykorzystywał swoją prerogatywę do ominięcia statutu w celu promowania katolicyzmu. Wystawiał zaświadczenia zwalniające osoby z czynów egzaminacyjnych. W 1687 wydał deklarację odpustową, która zawiesiła ustawy karne wobec wszystkich nonkonformistów.

Wielu protestanckich nonkonformistów z wdzięcznością zaakceptowało jego ofertę wolności religijnej, ale inni dołączyli do torysów anglikanów, obawiając się, że jest to chwyt zachęcający do konwersji na katolicyzm i niebezpieczne nadużywanie przywilejów.,

siedmiu biskupów

wielu z torysów anglikanów również zainteresowało się tym, co postrzegali jako ataki króla na kościół angielski i jego biskupów. Biskup londyński został zawieszony w sprawowaniu urzędu, a w 1688 James oskarżył siedmiu biskupów o odmowę odczytania jego deklaracji odpustowej w ich kościołach. Opinia publiczna radująca się, gdy biskupi zostali uniewinnieni, bardzo rozgniewała i zawstydziła Króla.

pod koniec 1687 roku Jakub i jego doradcy planowali „spakować” kolejny Parlament, zaplanowany na Październik 1688 roku., Zadali liderom w powiatach serię pytań, aby ocenić, czy zagłosują za, czy poprą kogoś, kto zagłosuje za, uchylenie aktów testowych i przepisów karnych.

ci, którzy odpowiedzieli wbrew życzeniom Króla, mogli znaleźć się pozbawieni urzędu, co tylko jeszcze bardziej zrażało Jakuba do poparcia wśród elit politycznych, na których polegał w zarządzaniu krajem.

nowy katolicki Dziedzic

kryzys dla wielu przyszedł wraz z narodzinami syna Jakuba II w czerwcu 1688 roku., To zmieniło sukcesję do tronu, która do tego momentu przeszła na jego dwie dorosłe protestanckie córki-Marię, żonę protestanckiego władcy Holandii (Wilhelma Orańskiego, również bratanka Jakuba), i Annę.

---