Zasada trzech sekund
zasada trzech sekund (określana również jako zasada trzech sekund lub trzy w kluczu, często określana jako naruszenie pasa ruchu) wymaga, aby w koszykówce gracz nie pozostawał na faulowanym torze przez więcej niż trzy kolejne sekundy, podczas gdy drużyna tego gracza kontroluje żywą piłkę na boisku i zegar gry jest uruchomiony., Odliczanie rozpoczyna się, gdy jedna stopa wchodzi w obszar ograniczony i resetuje się, gdy obie stopy opuszczają obszar.
zasada trzech sekund została wprowadzona w sezonie NBA 2001-2002 i została wyrażona w taki sposób: nie gracz ofensywny, z lub bez piłka, może pozostać w kluczu, przez trzy sekundy lub dłużej.,
zasada trzech sekund pojawiła się po części po meczu w Madison Square Garden pomiędzy University of Kentucky (UK) i New York University (NYU) w 1935 roku, wygranym przez NYU 23-22. Zespół University of Kentucky nie przyjął własnego sędziego, co było powszechną praktyką w tym czasie, pomimo porad dla brytyjskiego trenera Adolpha Ruppa z Notre Dame trenera George ' a Keogana, który przegrał z NYU tydzień wcześniej i który ostrzegł Ruppa o rozbieżnościach w urzędowaniu między środkowym Zachodem a Wschodem. Gra była ciężka., Wielka Brytania nie była w stanie przeprowadzić swojego normalnego ataku (który polegał na użyciu ekranów) bez wezwania do faulu. NYU”s Irving Terjesen i Irwin Klein połączone do ochrony jednego z głównych graczy Wielkiej Brytanii, Leroy Edwards, co pozwoliło mu zdobyć zaledwie 6 punktów (najniższy wynik w jego karierze). New York Post zareagował alarmem: „wynik mówi, że NYU jest najlepszą drużyną koszykówki Uniwersyteckiej w kraju i że Wschód nadal jest najwyższy. Ale jeśli Frank Lane, sędzia ze Środkowego Zachodu, pracował w grze, to można założyć, że duży Leroy Edwards dostałby fantastyczną liczbę faul strzałów., Niewielkie zamieszanie na osobie Edwardsa popełnili Terjesen i Klein. Coś trzeba będzie zrobić lub gra stanie się całkowicie zbyt szorstka.”