Narwhal (Polski)
Nurkowanie
podczas zimowania w wodach narwale wykonują jedne z najgłębszych nurkowań odnotowanych dla ssaków morskich, nurkując na co najmniej 800 metrów (2620 stóp) ponad 15 razy dziennie, z wieloma nurkowaniami sięgającymi 1500 metrów (4920 stóp)., Nurkowanie na te głębokości trwa około 25 minut, wliczając czas spędzony na dnie oraz tranzyt w dół i z powrotem z powierzchni. Czas nurkowania może również różnić się w czasie i głębokości, w zależności od lokalnych różnic między środowiskami, a także sezonowości. Na przykład, na zimowiskach w Zatoce Baffin, narwale bardziej na południe wydają się spędzać większość czasu nurkując na głębszych głębokościach wzdłuż stromych zboczy Zatoki Baffin, sugerując różnice w strukturze siedliska, preyavendability lub wrodzone adaptacje między subpopulacjami., Co ciekawe, wieloryby w głębszych północnych zimowiskach mają dostęp do głębszych głębin, ale wykonują płytsze nurkowania. Ponieważ pionowe rozmieszczenie zdobyczy narwalskiej w kolumnie wody wpływa na zachowanie żerowania i taktykę nurkowania, regionalne różnice w przestrzennym i czasowym wzorcu gęstości zdobyczy, a także różnice w zestawieniu zdobyczy, mogą kształtować zimowe zachowanie żerowania narwalów.
Komunikacja
jak większość zębatych wielorybów, narwale używają dźwięku do nawigacji i polowania na pokarm., Narwale wokalizują się głównie poprzez „kliknięcia”,” gwizdy „i” puki”, tworzone przez ruch powietrza między komorami w pobliżu otworu nadmuchowego. Dźwięki te odbijają się od pochyłej przedniej części czaszki i skupiają się na melonie zwierzęcia, który może być kontrolowany przez muskulaturę. Kliknięcia echolokacyjne są przede wszystkim produkowane do wykrywania zdobyczy i lokalizowania przeszkód na krótkich dystansach. Możliwe, że poszczególne „grzywki” są w stanie dezorientować lub obezwładniać zdobycz, ułatwiając im polowanie, ale nie zostało to zweryfikowane., Emitują również sygnały tonalne, takie jak gwizdy i impulsy, które uważa się za pełniące funkcję komunikacyjną. Wywołania zarejestrowane z tego samego stada są bardziej podobne niż wywołania z różnych stad, co sugeruje możliwość wywołania grupowego lub indywidualnego u narwali. Narwale mogą również regulować czas trwania i wysokość impulsów, aby zmaksymalizować propagację dźwięku w różnych środowiskach akustycznych inne dźwięki wytwarzane przez narwale to trąbki i skrzypiące dźwięki drzwi., Repertuar wokalny narwalu jest podobny do repertuaru blisko spokrewnionego Belugi, z porównywalnymi zakresami częstotliwości gwizdków, czasem trwania gwizdków i częstotliwością powtarzania impulsów, jednak gwizdki Belugi mogą mieć wyższy zakres częstotliwości i bardziej zróżnicowane kontury gwizdków.
hodowla i wczesne życie
samice zaczynają rodzić cielęta w wieku od 6 do 8 lat. Dorosłe narwale łączą się w kwietniu lub maju, gdy znajdują się w przybrzeżnym lodzie. Ciąża trwa 14 miesięcy, a cielęta rodzą się między czerwcem a sierpniem następnego roku., Podobnie jak u większości ssaków morskich, rodzi się tylko jedno młode, średnio 1,6 metra długości i koloru białego lub jasnoszarego. W okresie letnim liczba cieląt wzdłuż różnych przybrzeżnych wlotów Wyspy Baffin wahała się od 0,05% do 5% całkowitej liczby od 10 000 do 35 000 narwali, co wskazuje, że większa liczba cieląt może odzwierciedlać ocielenie i siedliska szkółkarskie w korzystnych ujściach., Udokumentowano mieszańce pomiędzy narwalem i belugą (konkretnie samcem beluga i samicą narwala), jako że jeden, być może nawet trzy, zostały zabite i zebrane podczas polowania na żywność. Nie wiadomo, czy te hybrydy mogły się rozmnażać. Nietypowe uzębienie widoczne w pojedynczej pozostałej czaszce wskazuje na hybrydę polowaną na dnie morskim, podobnie jak morsy, wskazując na nawyki żywieniowe inne niż u obu gatunków rodzicielskich.
nowonarodzone cielęta zaczynają swoje życie od cienkiej warstwy blubber, która zagęszcza się, gdy karmią mleko matki, które jest bogate w tłuszcz., Cielęta są zależne od mleka przez około 20 miesięcy. Ten długi okres laktacji daje cielętom czas na nauczenie się umiejętności potrzebnych do przeżycia podczas dojrzewania, gdy pozostają w obrębie dwóch długości ciała matki.,
długość życia i śmiertelność
niedźwiedź polarny zbierający tusze narwali
narwale mogą żyć średnio 50 lat, jednak badania wykorzystujące racemizację kwasu asparaginowego z soczewki oczu sugerują, że narwale mogą żyć tak stare, jak 115 ± 10 lat i 84 ± 9 lat dla samic i samców, śmiertelność często występuje, gdy narwale duszą się po tym, jak nie opuszczą, zanim powierzchnia wód arktycznych zamarznie późną jesienią., Ponieważ narwale muszą oddychać, toną, jeśli otwarta woda nie jest już dostępna, a lód jest zbyt gęsty, aby mogły się przebić. Maksymalna odległość pływania tlenowego między otworami oddechowymi w lodzie jest mniejsza niż 1450 m (4760 stóp), co ogranicza korzystanie z żerowisk, a otwory te muszą mieć co najmniej 0,5 m (1,6 stopy) szerokości, aby umożliwić dorosłemu wielorybowi oddychanie. Ostatnie duże wydarzenia w pułapce miały miejsce, gdy było mało lub nie było wiatru. Uwięzienie może dotyczyć nawet 600 osobników, większość występuje w narwalnych zimowiskach, takich jak Zatoka Disko., W największej zasadzce w 1915 roku w zachodniej Grenlandii ponad 1000 narwali zostało uwięzionych pod lodem.
pomimo spadku pokrywy lodowej w latach 2008-2010 odnotowano kilka dużych przypadków uwięzienia lodu morskiego w pobliżu znanych terenów letniskowych, z których dwa były miejscami, w których wcześniej nie udokumentowano żadnych przypadków. Sugeruje to późniejsze daty wyjazdu z summering grounds. Tereny otaczające Grenlandię doświadczają adwekcji (przenoszenia) lodu morskiego z okolicznych regionów przez wiatr i prądy, zwiększając zmienność koncentracji lodu morskiego., Ze względu na dużą wierność terenu, zmiany pogody i warunków lodowych nie zawsze są związane z ruchem narwalskim w kierunku otwartej wody. Więcej informacji jest potrzebnych do określenia podatności narwalów na zmiany lodu morskiego. Narwale mogą również umrzeć z głodu.
drapieżnictwo i polowania
głównymi drapieżnikami są niedźwiedzie polarne, które atakują w otworach oddechowych głównie młode narwale, rekiny Grenlandzkie i morsy. Orki (Orcas) wspólnie atakują kapsuły narwalów w płytkiej wodzie zamkniętych zatok, w jednym przypadku zabijając dziesiątki narwalów w jednym ataku., Aby uniknąć drapieżników, takich jak orki, narwale mogą używać długotrwałego zanurzenia, aby ukryć się pod krami lodowymi, zamiast polegać na prędkości.
Beluga i Narwal łowi
ludzie polują na narwale, często sprzedając komercyjnie skórę, wyrzeźbione zęby, zęby i kły, jedząc mięso lub karmiąc je psami. Około 1000 narwali rocznie ginie, 600 W Kanadzie i 400 na Grenlandii. Zbiory kanadyjskie utrzymywały się na tym poziomie w latach 70., spadły do 300-400 rocznie na przełomie lat 80. i 90. i ponownie wzrosły od 1999 roku., W latach 80. i 90.na Grenlandii zebrano więcej, 700-900 rocznie.
Kły sprzedawane są z rzeźbą lub bez w Kanadzie i na Grenlandii. Średnio jeden lub dwa kręgi i jeden lub dwa zęby na narwał są rzeźbione i sprzedawane. Na Grenlandii skóra (muktuk) jest sprzedawana komercyjnie do fabryk ryb, a w Kanadzie do innych społeczności. Szacuje się, że w 2013 roku roczna wartość brutto polowań na narwale w Zatoce Hudsona wynosiła 530 000$za 81 narwali lub 6500 $ za Narwal. Jednak dochód netto, po odjęciu kosztów w czasie i sprzęcie, był stratą CA$7 na osobę., Polowania otrzymują dotacje, ale nadal są tradycją, a nie dla pieniędzy, a analiza ekonomiczna zauważyła, że obserwowanie wielorybów może być alternatywnym źródłem dochodów. Z dochodu brutto, CA$370,000 było na skórę i mięso, aby zastąpić wołowinę, wieprzowinę i kurczaki, które w przeciwnym razie zostałyby kupione, CA$150,000 Otrzymano za kły i rzeźbione kręgi i zęby samców, a CA$10,000 Otrzymano za rzeźbione kręgi i zęby samic.